Είναι βέβαιο ότι δεν είναι συμπαθής στην μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού που έλκεται από λαϊκιστές, ψευδοπατριωτες, από ημιμαθείς σαλτιμπάγ...
Η απώλεια του Κώστα Σημίτη είναι μια ευκαιρία για αναστοχασμό. Τι είδους ηγέτη τελικα θέλουμε. Τον συγκεκριμένο ταπεινό, σεμνό και βαθιά μορφωμένο πολιτικό, τον θυμάμαι να περιμένει υπομονετικά στην σειρά του να εμβολιαστεί στην εποχή της πανδημίας, να αποσύρεται από την πολιτική χωρίς να ιδρύσει οργανισμούς με το όνομα του, χωρίς να στρογγυλοκαθίσει στην συνέχεια για δεκαετίες ως βουλευτής, χωρίς να υπονομεύει τους διαδόχους του με παρεμβασεις και ψευδοπατριωτικες κορώνες φθόνου και μικροψυχίας, πάντα χαμηλών τόνων, σοβαρό και μετρημένο, υπόδειγμα ολοκληρωμένου ανθρώπου και σοβαρού πολιτικού.
Ακόμη και στο ίδιο το κόμμα του δεν ήταν αρεστός γιαυτο και ο εκσυγχρονισμός της χώρας που ο ίδιος ξεκίνησε,δεν ολοκληρώθηκε.
Δεν ξέρω που θα ήμασταν αν είχε ψηφιστεί η μεταρρύθμιση Γιαννίτση στο ασφαλιστικό, πάντως η ιστορία θα τον κατατάξει πολύ ψηλά αναφορικά με την συμβολή του στην διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας. Ένας Ευρωπαίος πολιτικός με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης του ως πρωθυπουργός μιας χώρας που έπρεπε να τρεξει για να προλάβει το τραινο της Ευρώπης και να αλλάξει προς το καλύτερο, που συνέδεσε το όνομα του με την ένταξη της χώρας στην ζώνη του ευρώ και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.
Αιώνια του η μνήμη!
(Ο Στέργιιος Γιαλάογλου στο fb)
Δεν υπάρχουν σχόλια