Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής: Το σπίτι του “Πασά” της Θράκης!

Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος – Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων.

Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος – Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων.

Η παρουσία του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής στη Θράκη, αν και συμπεριλαμβάνεται στη Διπλωματική “αμοιβαιότητα”, εντούτοις αποτελεί ένα απο τα μεγαλύτερα λάθη της Ελληνικής Διπλωματίας και των εκάστοτε Κυβερνήσεων απο το 1923 και μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα – τότε – με την Τουρκία, η αμοιβαιότητα των διπλωματικών αρχών έχει ως εξής:

α) Ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα, με αντίστοιχη τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα και αντίστοιχα προξενικά γραφεία

β) Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη και αντίστοιχα, το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη

γ) Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Σμύρνη με αντίστοιχο το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή και

δ) Ελληνικό Προξενείο Αδριανούπολης με αντίστοιχο το Προξενείο της Τουρκίας στη Ρόδο.

Το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή ιδρύθηκε το 1923, αρχικά ως προξενικό γραφείο. Το 1930 αναβαθμίστηκε σε Προξενείο και το 1950 σε Γενικό Προξενείο ,σε αντιστοιχία δημιουργίας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη.

Τότε, το 1950 δόθηκε στην Ελλάδα αμοιβαία το δικαίωμα να ιδρύσει Προξενείο όμως η χώρα μας επέλεξε την Αδριανούπολη όπου είναι αμφίβολο αν ζούσαν κάποιες δεκάδες Έλληνες, αντί για την Ίμβρο όπως είχαν ζητήσει οι Έλληνες κάτοικοι του νησιού των Θρακικών Σποράδων.

Το τραγικό αυτό λάθος το πλήρωσαν εκτός των άλλων η Ίμβρος και η Τένεδος με τον αφελληνισμό τους από την Τουρκία. Θυμίζουμε βέβαια ότι την τελευταία δεκαετία έχουν εγκατασταθεί περισσότεροι από 500 Έλληνες στην Ίμβρο, κάτι άκρως ενθαρρυντικό.

Ένας από τους λόγους που οδήγησαν στην παντελώς άστοχη αυτή απόφαση από τη χώρα μας είναι ότι το 1950 υπήρξαν επτά διαφορετικές κυβερνήσεις: Αλέξανδρου Διομήδη, Ιωάννη Θεοτόκη, Σοφοκλή Βενιζέλου, Νικόλαου Πλαστήρα και τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις Σοφοκλή Βενιζέλου στη συνέχεια.

Το τίμημα λοιπόν της πολιτικής αστάθειας και της χωρίς πυξίδα εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας απο τότε και μέχρι σήμερα!

Αυτή η διαχρονική λανθασμένη πολιτική, που σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα είχε και έχει τη δυνατότητα να αλλάξει ακόμα και σήμερα, έχει κάνει τον εκάστοτε Τούρκο Πρόξενο να είναι ο “Πασάς της Θράκης”!

Οχι, δεν χρειάζεται Οθωμανική Αυτοκρατορία για να τον διορίσει, έχει όμως τους εκάστοτε υποτελείς πολιτικούς παραγοντίσκους της Θράκης, που “προσκυνούν” και συνεργάζονται μαζί του και με τους Ψευτομουφτήδες συνεργάτες του, προκειμένου αυτοί να πάρουν απο την εκλογική δύναμη που διαθέτει και αυτό να έχει τον συνδιαχειριστικό ρόλο συνδιοίκησης της Θράκης και όχι μόνο.

Η Ελλάδα, αν και δεν συζητάει περί “τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη”, εντούτοις κρατά ένα Προξενείο που σκοπός του είναι – βάσει των συμφωνηθέντων διπλωματικά – “η μέριμνα για την υποβοήθηση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη”.

Και το ερώτημα είναι σαφές: -ποια η μέριμνα ενός ξένου διπλωματικού οργανισμού σε μία θρησκευτική μειονότητα;

Βεβαίως και επρόκειτο για μία εθνική υποτέλεια. Βεβαίως και επρόκειτο για μία αποδοχή συνδιοίκησης στη Θράκη. Βεβαίως και επρόκειτο για την εγκαθίδρυση του “Πασα της Θράκης” με την αποδοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας!

Ένας “Πασάς”, που μοιράζει ψήφους σε ελληνικά κόμματα, ελέγχει την παιδεία των μουσουλμανοπαίδων, διαχειρίζεται την τουρκική οικονομία στην ελληνική επικράτεια και δρομολογεί τις εξελίξεις σύμφωνα με τις οδηγίες της Τουρκικής Κυβέρνησης σε ελληνικό έδαφος.

Αν όλα αυτά δεν συνιστούν μία διαρκή ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑ, τότε τι;