Η επόμενη μέρα των εκλογών

Έχοντας πλέον φτάσει πάνω από 99% η ενσωμάτωση των στοιχείων των εκλογικών τμημάτων μπορούμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με το α...

Έχοντας πλέον φτάσει πάνω από 99% η ενσωμάτωση των στοιχείων των εκλογικών τμημάτων μπορούμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με το αποτέλεσμα των εκλογών. Ποιοι βγήκαν νικητές και ποιοι χαμένοι είναι σχεδόν ολοφάνερο, όμως τι να περιμένουμε στις επαναληπτικές εκλογές που πλέον αποτελούν μονόδρομο για την Νέα Δημοκρατία;

Πάμε να δούμε λοιπόν τα αποτελέσματα πιο αναλυτικά.

Ας ξεκινήσουμε από την συμμετοχή του κόσμου στην εκλογική διαδικασία, η οποία άγγιξε αυτή τη φορά το 61% από ένα σύνολο 9.931.853 εγγεγραμμένων πολιτών. Περίπου 300.000 παραπάνω συμπολίτες μας προσήλθαν αυτή τη φορά στις κάλπες σε σύγκριση με τις εκλογές του 2019. Το ποσοστό συμμετοχής σίγουρα δείχνει πως ακόμη υπάρχει ένα μεγάλο κενό εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών και του πολιτικού συστήματος, όμως σίγουρα είναι θετική η αύξηση έστω και κατά 3 μονάδες.

Η Νέα Δημοκρατία όχι απλά διατήρησε τους ψηφοφόρους της αλλά κέρδισε μάλιστα άλλους περίπου 150.000. Από αυτό απορρέει το συμπέρασμα ότι οι πολίτες, παρά τα όποια λάθη έκανε η Νέα Δημοκρατία κατά την διάρκεια της τετραετίας της και πόσο μάλλον τον τελευταίο χρόνο μετά το δυστύχημα των Τεμπών αλλά και τις υποκλοπές, δείχνουν να εμπιστεύονται και να επιζητούν μία 2η τετραετία Νέας Δημοκρατίας. Αυτό φυσικά δίνει το πάτημα στο κόμμα να διεκδικήσει αναμφισβήτητα την αυτοδυναμία σε 2ες εκλογές και γι’ αυτό πλέον πρέπει να τις θεωρούμε δεδομένες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη είναι ο μεγάλος χαμένος της όλης υπόθεσης αφού το 20% και 600.000 λιγότεροι ψηφοφόροι είναι τεράστιο πλήγμα για την πολιτική καριέρα του Αλέξη Τσίπρα και των πρωτοπαλίκαρών του. Αλλά μην αυταπατάστε φίλοι μου αναγνώστες, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε λόγω της κακής αντιπολίτευσης που έκανε τα τελευταία 4 χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε διότι οι πολίτες θεώρησαν πως παρά τα όποια σφάλματα της Νέας Δημοκρατίας την περίοδο 2019 – 2023, η Νέα Δημοκρατία παρέμεινε καλύτερη επιλογή από τον ΣΥΡΙΖΑ της διακυβέρνησης του 2015 – 2019.

Πού κινήθηκαν όμως όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι; Είχαμε άραγε μία μετακίνηση ψηφοφόρων στον πολιτικό άξονα από τα αριστερά προς τα δεξιά; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να ξανακερδίζει την εμπιστοσύνη όλων εκείνων που του γύρισαν την πλάτη μετά την καταστροφική πολιτική της διακυβέρνησης Γ. Παπανδρέου την περίοδο 2009 – 2011. Αλλά κι εδώ δεν ισχύει το προφανές. Δεν ευθύνεται ο κ. Ανδρουλάκης γι’ αυτό, και γι’ αυτό κατά την προσωπική μου άποψη το ποσοστό δεν εκτινάχθηκε περισσότερο από το 11%. Η μετατόπιση των ψηφοφόρων οφείλεται κυρίως στην αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ που αναφέραμε νωρίτερα και γι’ αυτό ο κόσμος ξαναστρέφεται στο παλιό του σπίτι, θεωρώντας πως μια δεκαετία μετά το ΠΑΣΟΚ έχει μάθει από τα λάθη του και μπορεί ίσως στο μέλλον με έναν κατάλληλο ηγέτη να ξαναγίνει το μεγάλο λαϊκό ΠΑΣΟΚ και αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να προσέξουν οι αναλυτές της Νέας Δημοκρατίας.

Το ΚΚΕ επίσης αποκόμισε κάτι παραπάνω από αυτές τις εκλογές αφού το ποσοστό του ανέβηκε κατά 2 μονάδες. Ίσως είναι κάποιοι ψηφοφόροι που από το ΠΑΣΟΚ κινήθηκαν πιο αριστερά το 2012 προς το ΣΥΡΙΖΑ και πλέον βλέπουν ως μονόδρομο το ΚΚΕ για την πραγματική εκπροσώπηση της Αριστεράς στην Ελλάδα. Φυσικά θα πρέπει να κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τις διπλές εκλογές του 2012 όπου το ΚΚΕ στις πρώτες εκλογές πήρε 8,5% ενώ μόλις ένα μήνα μετά συρρικνώθηκε στο 4,5%. Επομένως ίσως μία συρρίκνωση και στις επαναληπτικές εκλογές να μην μας προξενήσει ιδιαίτερη έκπληξη.

Τέλος η Ελληνική Λύση φαίνεται να είναι η δύναμη που κανείς δεν υπολογίζει καθώς ανέβασε μεν τα ποσοστά της όμως όχι όσο πολλοί μπορεί να περίμεναν. Περίπου 50.000 επιπλέον ψηφοφόροι εμπιστεύτηκαν τον κ. Βελόπουλο και αυτό μας βάζει σε σκέψεις για το που κινήθηκαν τελικά όλοι εκείνοι οι υποτιθέμενοι ψηφοφόροι της παράταξης ΕΛΛΗΝΕΣ του Ηλία Κασιδιάρη αφού αρκετοί θεωρούσαν πως θα κινηθούν προς την Ελληνική Λύση. Είτε δεν ήταν τόσοι πολλοί τελικά, είτε δεν πήγαν να ψηφίσουν, είτε διασκορπίστηκαν στα πολύ μικρά κόμματα αφού το ποσοστό των κομμάτων εκτός Βουλής άγγιξε αυτή τη φορά το 16% και γι’ αυτό η Νέα Δημοκρατία αντί να πάρει γύρω στις 120 έδρες που της αναλογούσαν με την απλή αναλογική, τελικά πήρε 146. Αν περισσότερα κόμματα έπιαναν το όριο του 3% και έμπαιναν στην Βουλή τότε αυτό θα έδινε λιγότερες έδρες στην Νέα Δημοκρατία αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα αφού οι έδρες είναι πάντα 300 όμως εξαρτάται τι ποσοστό των συνολικών ψήφων «εισέρχεται» στην Βουλή μέσω των κομμάτων. Εφόσον δηλαδή ένα 16% έμεινε εκτός Βουλής, οι έδρες που θα καταλάμβαναν αυτά τα κόμματα μοιράστηκαν τελικά στα κόμματα που έπιασαν το όριο του 3%.

Η Νέα Δημοκρατία γνωρίζει πως με ένα ποσοστό της τάξεως του 40% και τον νέο εκλογικό νόμο που θα της δώσει μπόνους έως 50 έδρες, της δίνει μία ισχυρή αυτοδυναμία, ίσως την ισχυρότερη των τελευταίων δεκαετιών πάντα στην περίπτωση που πληρούνται συνδυαστικά και κάποιες ακόμη προϋποθέσεις, γι’ αυτό και θα επιδιώξει νέα εκλογική αναμέτρηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αν κάνει ριζικές εσωτερικές αλλαγές εντός των επόμενων εβδομάδων ίσως καταφέρει να πείσει κάποιους ψηφοφόρους του να επιστρέψουν όμως σίγουρα δεν θα είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό ως προς το ποσοστό. Το ΠΑΣΟΚ θεωρώ πως με τον κ. Ανδρουλάκη έπιασε ταβάνι και δεν θα δούμε σημαντικές αποκλίσεις στο ποσοστό του κόμματος, ενώ τα δύο μεγάλα «θύματα» του νέου εκλογικού γύρου εκτιμώ πως θα είναι τα μικρότερα κόμματα όπως το ΚΚΕ και η Ελληνική Λύση.

Οι παραπάνω παρατηρήσεις αποτελούν καθαρά την προσωπική μου άποψη έπειτα από ενδελεχή έρευνα, η οποία φυσικά μπορεί να διαφέρει από αυτή πολλών συμπολιτών μας.

Μ. Γ.