Του Βασίλη Τσολακίδη*
Τα τρία αυτά «συγκοινωνούντα» γεγονότα αναδεικνύουν την καταστροφική εξάρτηση της ανθρωπότητας, της ΕΕ και της χώρας μας από τα ορυκτά καύσιμα
Ο τρομερός πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, η πρωτόγνωρη ενεργειακή κρίση και η νέα έκθεση «Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή» IPCC, είναι οι τρεις επίκαιρες δραματικές ειδήσεις που συσχετίζονται μεταξύ τους.
Και τα τρία αυτά «συγκοινωνούντα» γεγονότα αναδεικνύουν την καταστροφική εξάρτηση της ανθρωπότητας, της ΕΕ και της χώρας μας από τα ορυκτά καύσιμα, τόσο όσον αφορά την κλιματική, όσο και την οικονομική και εξωτερική πολιτική κάθε χώρας ξεχωριστά.
Η ισχυρή εξάρτηση από τις χώρες εξαγωγής ορυκτών καυσίμων αποδεικνύεται σήμερα μοιραία γεωπολιτική παγίδα, επειδή τα ορυκτά καύσιμα καταστρέφουν το κλίμα και ταυτόχρονα συνιστούν αιτίες γεωπολιτικών εκβιασμών και πολέμων, όπως η δραματική κλιμάκωση του πολέμου κατά της Ουκρανίας, ο οποίος αυτή τη στιγμή επισκιάζει την κλιματική κρίση.
Με μοχλό την αυξομείωση των τιμών και της ροής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, οι εξαγωγικές χώρες μπορούν να απειλήσουν την ανεξαρτησία των χωρών, που δεν κατάφεραν να απαλλαγούν εγκαίρως από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο όπως είναι και η χώρα μας.
Πηγή γεωπολιτικών συγκρούσεων τα ορυκτά καύσιμα
Το παγκόσμιο κλίμα που έχει καταστραφεί από τα ορυκτά καύσιμα με τις ανεξέλεγκτες επιπτώσεις στη διατροφική επάρκεια και τη μαζική φτωχοποίηση πολλών περιοχών της υδρογείου, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αυξανόμενες συγκρούσεις και πολέμους διανομής, όχι μόνο για αυτά τα ίδια τα καύσιμα, αλλά και για τη γη και για τα τρόφιμα.
Σε αυτή τη δραματική κατάσταση, η συνέχιση της εξάρτησης μας από τα ορυκτά καύσιμα ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Επενδύοντας σήμερα στα ορυκτά καύσιμα, συμπεριλαμβανομένου του φυσικού αερίου, βάζουμε τα θεμέλια για τις αυριανές βίαιες συγκρούσεις.
Η παγκόσμια ειρήνη χρειάζεται την ταχεία πράσινη ενεργειακή μετάβαση
Η νέα έκθεση IPCC για την Κλιματική Αλλαγή είναι ένας δραματικός συναγερμός, επερχόμενου ανθρώπινου πόνου και ένα καταδικαστικό κατηγορητήριο αποτυχημένης κλιματικής πολιτικής, που δείχνει για άλλη μια φορά πόσο γρήγορα εξαντλείται ο χρόνος της μάχης κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη, πόσο επιταχύνεται η κλιματική κατάρρευση και πόσο ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες αποτροπής μιας χειρότερης καταστροφής.
Η μεγάλη έμφαση που δίνει ο υφιστάμενος ευρωπαϊκός και εθνικός ενεργειακός σχεδιασμός στο φυσικό αέριο ως «τεχνολογία γέφυρας» εμποδίζει την ενεργειακή μετάβαση και παρατείνει την εξάρτηση από τις χώρες εξαγωγής ορυκτών καυσίμων.
Σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, το ενεργειακό μείγμα της Ελλάδας συνιστά θανατηφόρα απειλή για την φύση και τους κατοίκους και ταυτόχρονα τροχοπέδη για την εθνική οικονομία, όχι μόνο επειδή είναι εξόχως ρυπογόνο και κοστοβόρο, αλλά πρωτίστως διότι ως κατά 80% εισαγόμενο, αποτελεί πληγή συναλλαγματικής αιμορραγίας, εθνικής εξάρτησης και ποικίλων εκβιασμών.
Ο Ήλιος και ο άνεμος δεν έχουν ιδιοκτήτες
Συνεπώς το ενεργειακό μας μέλλον χρειάζεται την τόνωση της ενεργειακής μετάβασης, τη μαζική επέκταση των ΑΠΕ, τον ήλιο και τον άνεμο, που διατίθενται παντού, που δεν έχουν κανένα ιδιοκτήτη όπως έχουν τα ορυκτά καύσιμα. Ο ήλιος δεν είναι τοπικός, οι ακτίνες του φωτίζουν ολόκληρη τη γη, διαπερνούν όλα τα όρια που προσπαθούν να χαράξουν τα κάθε λογής ιδιοτελή, εξουσιομανή και κερδοσκοπικά συμφέροντα.
Ας φανταστούμε για μια στιγμή τα οφέλη της χώρας μας αν σήμερα η ενέργεια μας παράγονταν αποκλειστικά από ΑΠΕ:
. θα εξοικονομούσαμε φέτος σε συνάλλαγμα 15 δις με τις τρέχουσες τιμές εισαγωγής καυσίμων,
. θα αποφεύγαμε τουλάχιστον την δραματική εκτίναξη του ενεργειακού κόστους για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, κόστος που αν παραμείνουν οι τρέχουσες τιμές καθ’ όλη την διάρκεια του έτους θα ξεπεράσει τα 40 δις εκ ευρω από τα 25 που ήταν πριν την κρίση, δηλαδή μια υπέρβαση κόστους κατά 15 δις ευρώ, που ισοδυναμεί με το συνολικό προσυπολογιζόμενο κόστους των έργων ΑΠΕ του στόχου ενεργιακής μετάβασης ως το 2030 .
Με λίγα λόγια:
Τα γενικότερα εθνικά μας συμφέροντα ταυτίζονται απόλυτα με τα συμφέροντα της φύσης και του κλίματος, διότι πλήττονται από την ίδια κοινή αιτία που είναι τα ορυκτά καύσιμα.
Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να επιδιώξουμε τάχιστα την κλιματική ουδετερότητα, με την καθολική πράσινη στροφή στην οικονομία, στην κοινωνική ζωή, στην συμπεριφορά μας.
Για τη χώρα μας, ακόμη και αν δεν υπήρχε αυτή η κλιματική ανάγκη,
η πράσινη μετάβαση αποτελεί υπαρξιακή προϋπόθεση εθνικής ανεξαρτησίας και οικονομικής επιβίωσης του λαού μας.
*Ο Βασίλης Τσολακίδης είναι Βιοαρχιτέκτονας, σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού για το Περιβάλλον, την Ενέργεια και το Κλίμα, πρώην Πρόεδρος του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ).
Δεν υπάρχουν σχόλια