Διπλωματία: Χαρίσαμε το ρόλο του… διαμεσολαβητή στον Ερντογάν!

*Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης – Δημοσιογράφος, Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων

Η Ελληνική Διπλωματία έχει να επιδείξει πολλαπλές επιτυχίες στο ενεργητικό της, κυρίως και στον διαμεσολαβητικό ρόλο της, σε περιπτώσεις σοβαρών κρίσεων μεταξύ χωρών της ευρύτερης Μεσογείου και όχι μόνο.

Ιδιαίτερα ο σημερινός πολιτικός προϊστάμενος του ΥΠΕΞ, κ. Νίκος Δένδιας, χαίρει της εκτιμήσεως πολλών διεθνών συνομιλητών του, ως αξιόπιστος, φερέγγυος και κυρίως πολιτικά διορατικός.

Η κατάσταση με την Ουκρανία, φαίνεται όμως να έχει “μπλοκάρει” τα κατά τα άλλα ισχυρά αντανακλαστικά της ελληνικής διπλωματίας.

Αλλως δεν εξηγείται, όταν στην περίπτωση της Ουκρανίας και των όσων συμβαίνουν μέχρι σήμερα, και ενώ οι παρεμβάσεις σε Ευρωπαϊκό επίπεδο είναι καταλυτικές και αποδεκτές απο το σύνολο των εταίρων μας εκεί, να μην αναλαμβάνεται πρωτοβουλία συνομιλιών επι ελληνικού εδάφους, ανάμεσα σε Ουκρανούς και Ρώσους εκπροσώπους, με στόχο την ειρηνική επίλυση της τεταμένης κρίσης στην περιοχή.

Και το χειρότερο;

Χαρίσαμε κυριολεκτικά το ρόλο αυτό, στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που άρπαξε την ευκαιρία να μπει εκ νέου και απο θέση σοβαρού θεσμικού συνομιλητή και ρυθμιστή, στη διπλωματική σκακιέρα.

Ολες οι φωνές που ακούγονται για τα περί του αντιθέτως επιτευχθέντα, είναι μάταιο να αναλυθούν, γιατί τα γεγονότα “μιλούν” απο μόνα τους.

Ο Ερντογάν “νεκρανασταίνεται” πολιτικά και διπλωματικά, αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία να συγκαλέσει τις συνομιλίες στη χώρα του, προσφέροντας έτσι δύο πολύ καλές υπηρεσίες στους συνομιλητές του: καλό πρόσωπο προς τη Ρωσία και άρα συνέχιση των καλών σχέσεων, αλλά και μία ειρηνική διάθεση έναντι της Ευρώπης και των ΗΠΑ, προκειμένου να μη του χρεωθεί η όποια διαφορετική θέση και σχέση με τη ρωσο-ουκρανική κρίση.

Προσφέραμε σχεδόν ανενόχλητα, μία πρώτης τάξεως ευκαιρία στον “νεο-Σουλτάνο” της γείτονος, να μπει δυναμικά και στο παιχνίδι των αυριανών διεκδικήσεων για επανάκαμψη της οικονομίας του που σήμερα καταρρέει, να απαιτήσει ρόλο δυναμικότερου ρυθμιστή στο Βόσπορο και σε ότι σε αυτόν διέρχεται.

Η Ελλάδα, ήταν και παραμένει η εγγυήτρια δύναμη στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο. Ο ρόλος της ιστορικά, πολύ περισσότερο τώρα, είναι ισχυρός, αξιόπιστος και αποδεκτός απο το σύνολο της παγκόσμιας πολιτικής ελίτ.

Γιατί λοιπόν απωλέσαμε αυτή τη μοναδική ευκαιρία να είμαστε εμείς η χώρα “ρυθμιστής” και εγγυητής της ειρήνευσης στην περιοχή της Ουκρανίας;

Τα γεγονότα, ίσως απαντήσουν στο αναπάντητο μέχρι σήμερα ερώτημα…