40 εκδηλώσεις θεάτρου, μουσικής, χορού, εικαστικών, παιδικού και μουσικού θεάτρου, 70 παραγωγές πραγματοποιούνται σε 66 αρχαιολογικούς χώρ...
40 εκδηλώσεις θεάτρου, μουσικής, χορού, εικαστικών, παιδικού και μουσικού θεάτρου, 70 παραγωγές πραγματοποιούνται σε 66 αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία σε 51 περιφερειακές ενότητες.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ – 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Δύο βυζαντινά χρονογραφήματα, υψηλής λογοτεχνικής αξίας, αφηγηματικής παραστατικότητας και εσωτερικής έντασης, βρίσκονται στον πυρήνα της παράστασης/performance για τέσσερις ηθοποιούς και έναν χορευτή.
Αντλώντας ελεύθερα υλικό από Τα χρονικά των αλώσεων της Θεσσαλονίκης (Άγρα, Αθήνα 2010) η παράσταση δραματοποιεί επιλεγμένα αποσπάσματα από τις προσωπικές αυτοβιογραφικές ιστορικές αφηγήσεις του ιερέα Ιωάννη Καμινιάτη και του επίσης ιερέα Ιωάννη Αναγνώστη. Αυτόπτες μάρτυρες, με διαφορετικό βαθμό εμπλοκής, στην άλωση της Θεσσαλονίκης το 904 μ.Χ. από Σαρακηνούς πειρατές, ο πρώτος, στην άλωση του 1430 μ.Χ. από τους Τούρκους του Μουράτ, ο δεύτερος, αναζήτησαν καταφύγιο στη βάσανο της γραφής.
Η παράσταση υιοθετώντας την τεχνοτροπία των «αγγελικών ρήσεων» της αρχαίας ελληνικής Τραγωδίας αλλά και κώδικες ρητορικής ανάγνωσης δραματοποιεί τη σωματοποίηση της φρίκης του πολέμου, αναδεικνύει την τραγική θεατρικότητα της ιστορικής αφήγησης, και με ανθρωπολογικό ενδιαφέρον αντικρίζει κατάματα τη βία της Ιστορίας.
Μια περιπλάνηση στο κείμενο του Διονυσίου Σολωμού, ένα μουσικό έργο στο Ανάμεσα του τραγουδιού και της κενής σιωπής. Το ποιητικό σώμα του Σολωμού φανερώνεται να θέλει και να μπορεί να αποφύγει τη συντριβή με την οδύνη των λέξεών του, που δεν δύνανται να υποστηρίξουν τον εαυτό τους, ριγμένες στο Ανάμεσα, και μένοντας εκεί ακροβατώντας…
… Ο Σολωμός έχει σπαράγματα λέξεων, και ένα έργο επικινδυνότατο, το οποίο επιτελεί στο Ανάμεσα του τραγουδιού και της κενής σιωπής… (Στέφανος Ροζάνης)
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, αυθύπαρκτα λουλούδια που συνθέτουν ένα ποιητικό αριστούργημα γεμάτο ρωγμές – από όπου ξεπηδάει η ψυχή του ποιητή και μας οδηγεί στα ουσιώδη της ύπαρξης. Το αλωνάκι, η πεταλούδα, το σκουληκάκι, η μάνα, ο πολεμιστής, η απόφαση, η αγάπη για ζωή, η ανάγκη για ελευθερία. Ο μικρός τόπος, η μικρή κίνηση, η προσωπική στάση νοηματοδοτούν το πέρασμά μας, υμνούν το εφήμερο, διαμορφώνουν το όλον.
Η παράσταση στηρίζεται σε τραγούδια που καταγράφηκαν τον 19ο αιώνα και συνδέονται με αντίστοιχα λαϊκά έθιμα που ακολουθούν τον ετήσιο κύκλο των εορτών αλλά και την πορεία ενηλικίωσης της γυναίκας όπως απεικονίζεται στη λαϊκή παράδοση. Από τα έθιμα της περπερούνας, της κούνιας, του κλήδονα, του γάμου μέχρι το τρυφερό νανούρισμα και το σπαρακτικό Μοιρολόι της Παναγίας.
Πρόκειται για σειρά έργων της Μάρθας Μαυροειδή αποκλειστικά για φωνές, τα οποία χρησιμοποιούν σαν πρώτη ύλη παραδοσιακά τραγούδια, και επεξεργάζονται στίχους, μελωδίες και μοτίβα, δημιουργώντας μια μουσική νέας υφής. Τα έργα αφομοιώνουν μελωδικό και ποιητικό υλικό από παραδοσιακά μονοφωνικά τραγούδια, δημιουργώντας μια νέα πολυφωνία η οποία εμπνέεται από την τοπικότητα της παραδοσιακής μουσικής, συνδυάζοντάς την με σύγχρονη αρμονία.
Στην παράσταση το γυναικείο φωνητικό σύνολο CΗÓRES της Μαρίνας Σάττι συναντιέται με το φωνητικό κουαρτέτο Γιασεμί. Η σύμπραξη των δύο συνόλων διερευνά την εναλλαγή μεταξύ του μεγάλου φωνητικού συνόλου και του φωνητικού κουαρτέτου, μεταξύ μιας χορωδίας και μιας ορχήστρας από φωνές, αλλά και την αντιπαράθεση μεταξύ τραγουδιού και ορχηστρικού μέρους σε φωνητική απόδοση.
Η παράσταση αξιοποιεί ως βασικό άξονα το κορυφαίο βυζαντινό έργο που επιγράφεται Ακολουθία του ανοσίου τραγογένη σπανού. Πρόκειται για μια μοναδική σάτιρα του ύστερου Βυζαντίου σε μορφή εκκλησιαστικής ακολουθίας, που είναι γραμμένη σε δημώδη γλώσσα και παρουσιάζεται για πρώτη φορά. Λογοτεχνικά, η παράδοση του Σπανού φθάνει έως τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, ο οποίος είχε συνθέσει μια ομάδα σατιρικών ύμνων.
Μέσα από τη σύμβαση του ενυπνίου η παράσταση είναι ένας ποιητικός στοχασμός για τη μοναξιά και τη δοκιμασία στην έρημο, το ευάλωτο και εύθραυστο του εαυτού, του διαφορετικού ανθρώπου που θεωρείται «μη φυσιολογικός» και στιγματίζεται συλλογικά.
Ένας σπανός ταπεινός καλόγερος ζει απομονωμένος σε ένα μοναστήρι. Το καθαρό του πρόσωπο και η ευγένεια τον κάνουν στόχο σε μια ομάδα μοναχών που τον πειράζουν με αστεία και δοκιμάζουν την πίστη του. Ένα βράδυ, ενώ προσεύχεται, κοιμάται. Στον ύπνο του, σε όνειρο, εμφανίζονται τα μέλη της μοναστικής κοινότητας να επιτελούν μια παράξενη λειτουργία ειδικά για αυτόν και μάλιστα τον εξαναγκάζουν να λάβει μέρος. Είναι η ακολουθία για τον σπανό καλόγερο που είναι τόσο διαφορετικός και θεωρείται λειψός από τους υπόλοιπους «κανονικούς» μοναχούς.
Ένας μοναχικός περιπατητής, κατά τις νυχτερινές περιπλανήσεις του στο αστικό τοπίο, συναντά μια σαρκοφάγο και διαπιστώνει πως έχει γίνει το ερωτικό καταφύγιο ενός νεαρού ζευγαριού.
Στο κείμενο του Γιώργου Ιωάννου, το αρχαίο μνημείο, κατοικημένο απροσδόκητα από ένα παλλόμενο παρόν, πυροδοτεί στον αφηγητή μια ποιητική φαντασίωση όπου ο έρωτας και ο θάνατος, ο μύθος και η ιστορία, η σύγχρονη πόλη και το παρελθόν της συμπλέκονται σε ένα θαυμαστό παλίμψηστο. Αυτό επιχειρεί να ζωντανέψει η παράσταση, συμπλέκοντας τον λόγο του Ιωάννου με αποσπάσματα από άλλα σπουδαία κείμενα και με αυθεντικές συνθέσεις για σαξόφωνο του κορυφαίου μινιμαλιστή Philip Glass.
Ειδικότερα, θα ερμηνευτούν οι σολιστικές “Melodies”, γραμμένες από τον Glass το 1995 για μια θεατρική εκδοχή του κειμένου του Ζαν Ζενέ Αιχμάλωτος του έρωτα. Την ίδια χρονιά ο συνθέτης χρησιμοποίησε τις “Melodies” και ως μουσικά σκίτσα για την σύνθεση του Κουαρτέτου Σαξοφώνων σε τέσσερις κινήσεις, ως ανάθεση του διάσημου Raschèr Saxophone Quartet, έργο που επίσης θα διατρέξει την παράσταση.
H bijoux de kant συναντά το ηρωικό δράμα του Αθανάσιου Χριστόπουλου Αχιλλεύς (1804), για να διερευνήσει την έννοια της ελληνικότητας και της συλλογικότητας μέσα από τον μύθο της οργής του Αχιλλέα απέναντι στον Αγαμέμνονα.
Η πλεονεκτική συμπεριφορά του πρώτου από τη μια και η περηφάνια και ο εγωισμός του δεύτερου από την άλλη θέτουν σε κίνδυνο τις δυνάμεις του ελληνικού στρατεύματος και την επιτυχή έκβαση του Τρωικού Πολέμου έως ότου έρθει η πολυπόθητη συμφιλίωσή τους.
Ανασυνθέτοντας τα υλικά μιας «παλιάς θεατρικότητας», καταδυόμενη στις ρίζες του νεοελληνικού λόγου και της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, η bijoux de kant προσεγγίζει το ηρωικό δράμα μέσα από μια γλυκόπικρη αίσθηση αλλά και συγχρόνως με μια κωμική και ανάλαφρη ματιά, θίγοντας μερικά από τα βασικότερα ζητήματα της νεοελληνικής ιστορίας.
Η συναυλία συμμετέχει στο 64ο Φεστιβάλ Φιλίππων
Ένα πρόγραμμα με την Ανεξάρτητη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», με τραγούδια του Θεοδωράκη σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, Τάσου Λειβαδίτη και Μανόλη Αναγνωστάκη. Τραγούδια αντίστασης, εξέγερσης, τραγούδια μελωδικά, λυρικά, ερωτικά, τραγούδια για μίαν άνοιξη που δεν ήρθε ποτέ αλλά και για τις «χρυσές πολιτείες που ξανοίγονται μπρος μας λουσμένες στην αλήθεια και στο αίθριο το φως».
Είναι τα τραγούδια των κύκλων Επιτάφιος, Ρωμιοσύνη και 18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, Πολιτεία, Της εξορίας, Λυρικά, Οκτώβρης ’78, σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη και Μπαλάντες, Της Εξορίας και Αρκαδία VIIΙ που περιλαμβάνει το Μιλώ και τον Χάρη, τραγούδια του είδους που ο Μίκης Θεοδωράκης ονομάζει τραγούδια-ποταμό, σε ποίηση Μανόλη Αναγνωστάκη.
Μια παράσταση που συνδυάζει τη σύγχρονη πειραματική μουσική με το μουσικό θέατρο.
Με τη διαρκή χρήση ακαθόριστων φωνημάτων οι μουσικοί της παράστασης αποκαλύπτουν την ανθρώπινη φωνή ως ένα πρωτόλειο μέσο μη γλωσσικής επικοινωνίας, δημιουργώντας μια αίσθηση αρχέγονης τελετουργίας. Η ωμότητα των φωνών και των οργάνων είναι ηχητικά συμβάντα που οριοθετούν την βία, όπως αυτή ξεκλειδώνεται μέσα από το έργο του Ευριπίδη: μεταξύ Πενθέα και Διονύσου, μεταξύ των αντίθετων δυνάμεων της ανθρώπινης φύσης, μεταξύ της παράδοσης και της θηριώδους επιθυμίας για το καινούριο.
Όπως οι Βάκχες αναδεικνύουν μια αέναη σύγκρουση στη βάση της ανθρώπινης ψυχής και της ιστορίας, έτσι και η παράσταση Η Φωνή των Βακχών επιδιώκει να διεισδύσει στη φύση της ανθρώπινης φωνής και να αναδείξει τις ανεξερεύνητες πτυχές της.
Χρήσιμες πληροφορίες
Οι εκδηλώσεις προσφέρονται δωρεάν από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Aπαιτείται προκράτηση θέσης στην ειδική πλατφόρμα του ΥΠΠΟΑ. Η προκράτηση είναι υποχρεωτική. Το μόνο αντίτιμο είναι το εισιτήριο για την είσοδο σε κάθε χώρο, όπου υπάρχει.
Αναλυτικές πληροφορίες, πρόγραμμα και προκρατήσεις θέσεων στην ιστοσελίδα: https://digitalculture.gov.gr/
Σημειώνουμε ότι οι θεατές θα πρέπει να τηρούν τις οδηγίες και συστάσεις της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων COVID-19 του Υπουργείου Υγείας για την ασφαλή προσέλευση στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία, σύμφωνα με τις ισχύουσες Κ.Υ.Α..
Η χρήση μη ιατρικής μάσκας είναι απαραίτητη καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης.
Για λόγους ασφαλείας και για την αποφυγή καθυστερήσεων και συνωστισμού, συνιστάται η έγκαιρη προσέλευση, 1 – 1,5 ώρα πριν από την έναρξη της εκδήλωσης.
Μετά την έναρξη, η είσοδος δεν θα επιτρέπεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια