. *Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος – Γενικός Διευθυντής Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
*Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος – Γενικός Διευθυντής Θρακικού Πρακτορείου ΕιδήσεωνΤο φαινόμενο των αυτοκτονιών στην Ελλάδα, είχε ενταθεί περισσότερο την περίοδο της οικονομικής κρίσης, τις χρονιές απο το 2011 εως το 2013, κάνοντας ο δείκτης μία “κάμψη” απο το 2014 έως το 2016.
Η κρίση, η αβεβαιότητα που προκαλεί, τα οικονομικά προβλήματα που γεννά σε προσωπικό επίπεδο βλάπτουν σοβαρά την (ψυχική) υγεία και, δυστυχώς, δεν υπάρχει τίποτα αστείο, όπως αποδεικνύουν οι αλλεπάλληλες αυτοκτονίες. Σύμφωνα με ευρωπαϊκή έρευνα, κάθε αύξηση της ανεργίας κατά 1% προκαλεί αύξηση των αυτοκτονιών κατά σχεδόν το ίδιο ποσοστό και μόνο ένα γερό κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας μπορεί να βοηθήσει.
Το χρέος αρχή του κατήφορου
Οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα αυξήθηκαν 40% στο πρώτο εξάμηνο του 2011, θύμισε η Glenis Willmott (Σοσιαλιστές, Βρετανία), απόδειξη της τεράστιας προσοχής που χρειάζεται το θέμα της ψυχικής υγείας ειδικά σε περιόδους κρίσης.
Τα χρέη, όχι τόσο του δημοσίου όσο τα προσωπικά χρέη έχουν σοβαρότατες επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και πολλαπλασιάζουν τον κίνδυνο βαριάς κατάθλιψης, αγχωτικών κρίσεων και άλλων ψυχικών νοσημάτων, προσέθεσε μιλώντας στην ημερίδα, ο David MsDaid του βρετανικού LSE, για να τονίσει ότι είναι μεγάλη ανάγκη η ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών αλλά και η αναζήτηση λύσεων με τον χρηματοπιστωτικό τομέα για την ελάφρυνση του βάρους σε εκείνους που έχουν αποκτήσει ανεξέλεγκτα χρέη.
Κοινωνικές Υπηρεσίες: μπορούν να βοηθήσουν
Η οικονομία, η έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης και η ίδια η κουλτούρα κάθε λαού έχουν σοβαρότατες επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και στις πιθανότητες εκδήλωσης ψυχικών νόσων ή και αυτοκτονίας,, τόνισε ο καθηγητής ψυχιατρικής του πανεπιστημίου της Μαδρίτης, Jose Luis Ayuso-Mateos. Όπως ανέφερε, η πείρα διδάσκει ότι χώρες με ισχυρή κοινωνική πρόνοια δεν βιώνουν αύξηση των αυτοκτονιών ακόμα και σε περιόδους σοβαρής κρίσης.
Τέλος από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στην ΕΕ, Roberto Bertollini, παρέθεσε ορισμένα μέτρα με τα οποία μπορεί να υπάρξει ελάφρυνση των συνεπειών της κρίσης, όπως είναι η ενεργοποίηση προγραμμάτων για την απασχόληση και την ελάφρυνση του χρέους, η βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας και η ενίσχυση, με κάθε τρόπο των οικογενειακών “δικτύων ασφαλείας”.
Η Μελέτη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Σύμφωνα με παλιότερη μελέτη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, της Ιατρικής Σχολής / Ινστιτούτου Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, του Τμήματος Νοσηλευτικής, η τρέχουσα κατάσταση της οικονομίας, για την οποία χρησιμοποιήθηκε ο όρος χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και εξελίχθηκε λόγω της διεθνούς κρίσης παγκοσμιοποίησης σε ένα σύνθετο της οικονομίας με αποτέλεσμα σήμερα να μιλάμε περισσότερο για οικονομική ύφεση ή κρίση για πολλούς χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.
Η απασχόληση είναι ένας από τους κύριους τομείς που πλήττονται κατά τη διάρκεια μιας οικονομικής κρίσης και κατά συνέπεια το ποσοστό ανεργίας και η ανασφάλεια στην απασχόληση αυξάνονται απότομα. Τα τελευταία 20 χρόνια σε όλες τις σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι η ανεργία και η ανασφάλεια οδηγούν σε απώλεια ευημερίας και φτώχειας και έχουν δραματικές αλλά όχι απολύτως σαφείς επιπτώσεις στην υγεία. Οι περισσότερες από αυτές δείχνουν την αναλογική σχέση μεταξύ της μακροχρόνιας ανεργίας με αυξημένο κίνδυνο πρόωρης θνησιμότητας και νοσηρότητας από καρδιαγγειακές παθήσεις και ιδιαίτερα ψυχικές διαταραχές που αποτρέπουν έναν νέο κύκλο προβλημάτων όπως αυτοκτονίες και βίαιοι θάνατοι (θάνατοι, εγκλήματα, θάνατοι από υπερβολική δόση αλκοόλ και ναρκωτικών).
Ο ΠΟΥ προειδοποιεί ότι οι αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης θα είναι πολύ, για τις αναπτυσσόμενες χώρες με μειωμένη οικονομική υποστήριξη, για τις ανεπτυγμένες χώρες που έχουν ζητήσει βοήθεια έκτακτης ανάγκης από το ΔΝΤ αλλά και για ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού εντός των ισχυρών οικονομικών χωρών, ενώ ο περιορισμός τους φαίνεται να βασίζεται σχετικά με την πολιτική και οικονομική στήριξη. Η οικονομική κρίση δημιουργεί επίσης προβλήματα στη χρηματοδότηση των συστημάτων υγείας, ενώ ταυτόχρονα φέρουν τη λειτουργία των υπηρεσιών δημόσιας υγείας λόγω της αυξημένης ζήτησης. Η ανάγκη για σωστή κατανομή σπάνιων οικονομικών πόρων προσανατολισμένων προς τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης γίνεται ακόμη πιο επιτακτική σήμερα.
Η απόγνωση
Οι άνθρωποι που οδηγούνται ή έχουν τάσεις αυτοκτονίας καταφεύγουν στην πράξη αυτή θεωρώντας την ως μοναδική λύση των προβλημάτων τους αφού πιθανώς έχουν φτάσει σε σημείο απελπισίας, απόγνωσης και έλλειψη διεξόδων στην ζωή τους. Η μάστιγα της αυτοκτονίας αφορά τόσο τους εφήβους καθώς αποτελεί την τρίτη κυριότερη αιτία θανάτου, όσο και τους ενήλικες που το ποσοστό εμφάνισης τους έχει αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία περίπου 6 χρόνια. Πολλοί είναι οι λόγοι και μάλιστα διαφορετικοί καθώς οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που παίρνουν αυτή την απόφαση είναι ψυχικά διαταραγμένοι. Τα άτομα αυτά μπορεί να πάσχουν από κατάθλιψη, σχιζοφρένεια ακόμα και από διπολική διαταραχή , χωρίς όμως απαραίτητα να σημαίνει πως δεν υπάρχουν άτομα που αυτοκτονούν χωρίς να έχουν τα παραπάνω προβλήματα.
Σύμφωνα με παλιότερη μελέτη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, της Ιατρικής Σχολής / Ινστιτούτου Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, του Τμήματος Νοσηλευτικής, η τρέχουσα κατάσταση της οικονομίας, για την οποία χρησιμοποιήθηκε ο όρος χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και εξελίχθηκε λόγω της διεθνούς κρίσης παγκοσμιοποίησης σε ένα σύνθετο της οικονομίας με αποτέλεσμα σήμερα να μιλάμε περισσότερο για οικονομική ύφεση ή κρίση για πολλούς χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.
Η απασχόληση είναι ένας από τους κύριους τομείς που πλήττονται κατά τη διάρκεια μιας οικονομικής κρίσης και κατά συνέπεια το ποσοστό ανεργίας και η ανασφάλεια στην απασχόληση αυξάνονται απότομα. Τα τελευταία 20 χρόνια σε όλες τις σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι η ανεργία και η ανασφάλεια οδηγούν σε απώλεια ευημερίας και φτώχειας και έχουν δραματικές αλλά όχι απολύτως σαφείς επιπτώσεις στην υγεία. Οι περισσότερες από αυτές δείχνουν την αναλογική σχέση μεταξύ της μακροχρόνιας ανεργίας με αυξημένο κίνδυνο πρόωρης θνησιμότητας και νοσηρότητας από καρδιαγγειακές παθήσεις και ιδιαίτερα ψυχικές διαταραχές που αποτρέπουν έναν νέο κύκλο προβλημάτων όπως αυτοκτονίες και βίαιοι θάνατοι (θάνατοι, εγκλήματα, θάνατοι από υπερβολική δόση αλκοόλ και ναρκωτικών).
Ο ΠΟΥ προειδοποιεί ότι οι αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης θα είναι πολύ, για τις αναπτυσσόμενες χώρες με μειωμένη οικονομική υποστήριξη, για τις ανεπτυγμένες χώρες που έχουν ζητήσει βοήθεια έκτακτης ανάγκης από το ΔΝΤ αλλά και για ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού εντός των ισχυρών οικονομικών χωρών, ενώ ο περιορισμός τους φαίνεται να βασίζεται σχετικά με την πολιτική και οικονομική στήριξη. Η οικονομική κρίση δημιουργεί επίσης προβλήματα στη χρηματοδότηση των συστημάτων υγείας, ενώ ταυτόχρονα φέρουν τη λειτουργία των υπηρεσιών δημόσιας υγείας λόγω της αυξημένης ζήτησης. Η ανάγκη για σωστή κατανομή σπάνιων οικονομικών πόρων προσανατολισμένων προς τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης γίνεται ακόμη πιο επιτακτική σήμερα.
Η απόγνωση
Οι άνθρωποι που οδηγούνται ή έχουν τάσεις αυτοκτονίας καταφεύγουν στην πράξη αυτή θεωρώντας την ως μοναδική λύση των προβλημάτων τους αφού πιθανώς έχουν φτάσει σε σημείο απελπισίας, απόγνωσης και έλλειψη διεξόδων στην ζωή τους. Η μάστιγα της αυτοκτονίας αφορά τόσο τους εφήβους καθώς αποτελεί την τρίτη κυριότερη αιτία θανάτου, όσο και τους ενήλικες που το ποσοστό εμφάνισης τους έχει αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία περίπου 6 χρόνια. Πολλοί είναι οι λόγοι και μάλιστα διαφορετικοί καθώς οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που παίρνουν αυτή την απόφαση είναι ψυχικά διαταραγμένοι. Τα άτομα αυτά μπορεί να πάσχουν από κατάθλιψη, σχιζοφρένεια ακόμα και από διπολική διαταραχή , χωρίς όμως απαραίτητα να σημαίνει πως δεν υπάρχουν άτομα που αυτοκτονούν χωρίς να έχουν τα παραπάνω προβλήματα.
Το Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών
To Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας παραθέτει τα πρόσφατα στοιχεία που αφορούν τις αυτοκτονίες για τον περασμένο Iούνιο. Ειδικότερα, ο συνολικός αριθμός των αυτοκτονιών συνεχίζει να μην παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη διαφοροποίηση σε σχέση με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου για το ίδιο διάστημα κατά τα τελευταία 4 χρόνια με εξαίρεση το έτος 2019 όπου είχε σημειωθεί μια αισθητή αύξηση.
To Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας παραθέτει τα πρόσφατα στοιχεία που αφορούν τις αυτοκτονίες για τον περασμένο Iούνιο. Ειδικότερα, ο συνολικός αριθμός των αυτοκτονιών συνεχίζει να μην παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη διαφοροποίηση σε σχέση με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου για το ίδιο διάστημα κατά τα τελευταία 4 χρόνια με εξαίρεση το έτος 2019 όπου είχε σημειωθεί μια αισθητή αύξηση.
Σε συμφωνία με τα προϋπάρχοντα στοιχεία, η πλειοψηφία των αυτοχείρων ήταν άντρες (76%) ενώ το ποσοστό των γυναικών ανήλθε στο 24%. Οι άνθρωποι ηλικίας άνω των 80 ετών και εκείνοι ανάμεσα στις ηλικίες 60 – 64 ήταν εκείνοι στους οποίους σημειώθηκαν οι περισσότερες αυτοχειρίες ενώ ακολούθησαν τα άτομα παραγωγικών ηλικιών 50 – 54.
Σε επίπεδο περιφερειών, η Πελοπόννησος αποτέλεσε την περιφέρεια με το υψηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών για τον τελευταίο μήνα χωρίς αυτό να υποδηλώνει την συγκέντρωση των αυτοκτονιών στην συγκεκριμένη περιφέρεια για όλο το έτος. Στην συνέχεια, ακολούθησαν η Κρήτη και η Κεντρική Μακεδονία οι οποίες μοιράζονται το ίδιο ποσοστό (15%). Τέλος, η πιο συχνή μέθοδος και για τα δύο φύλα ήταν ο απαγχονισμός και ακολούθησαν ο αυτοπυροβολισμός και η πτώση.
To Κέντρο Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας της ΚΛΙΜΑΚΑ συνεχίζει τις προσπάθειες βελτίωσης των διαδικασιών καταγραφής και αποτύπωσης των αυτοκτονιών προκειμένου να περιοριστεί η δεδομένη υποκαταγραφή τους και να καταστεί εφικτή η παραγωγή αξιόπιστων δεδομένων με στόχο τη διεύρυνση και εφαρμογή αποτελεσματικών προληπτικών παρεμβάσεων. Το Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών και το 1018 συνεχίζουν την καταγραφή συλλέγοντας δεδομένα από όλη την επικράτεια της χώρας. Οι αυτοκτονίες συνεχίζουν να αυξάνονται αγγίζοντας τους 500-600 καταγεγραμμένους θανάτους κάθε χρόνο. Αξίζει να σημειωθεί πως τα τελευταία επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. αφορούν το έτος 2017 όπου ο επίσημα καταγεγραμμένος αριθμός των αυτοκτονιών ανήλθε στους 523 θανάτους, δεδομένα που συμφωνούν με αυτά του Παρατηρητηρίου των Αυτοκτονιών.
Οι Τράπεζες και οι Εισπρακτικές
«Μας ασκούν ψυχολογική βία, γνωστοποιώντας σε συγγενικά πρόσωπα και συναδέλφους τις οφειλές μας στην τράπεζα», «Απειλούν ότι η μη εξόφληση του συγκεκριμένου ποσού ισοδυναμεί ακόμη και με μελλοντικό αποκλεισμό μας από δανειακές υπηρεσίες ή πλειστηριασμό ακίνητης περιουσίας», θα σημειώσουν άνθρωποι που καθημερινά λόγω ανοιχτών υπολοίπων πιέζονται και εκβιάζονται ανοιχτά απο Τράπεζες και Εισπρακτικές Εταιρίες που έχουν μεταβιβάσει προσωπικά δεδομένα και λογαριασμούς, χωρίς τη συναίνεση των δανειοληπτών.
Δεκάδες αναφορές πολιτών φτάνουν στον Συνήγορο του Καταναλωτή. Οι καταγγελίες αφορούν τις αθέμιτες πρακτικές που ακολουθούν ορισμένες εισπρακτικές εταιρείες, οι οποίες απαιτούν για λογαριασμό των τραπεζών την άμεση αποπληρωμή των οφειλών. Σύμφωνα με την καταγραφή που έκανε η Ανεξάρτητη Αρχή, οι εισπρακτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον ελληνικό χώρο είναι 26.
«Έχουμε γίνει μέχρι τώρα αποδέκτες μεγάλου αριθμού καταγγελιών από καταναλωτές. Με βάση αυτές, υπάλληλοι των εν λόγω εταιρειών συχνά συστήνονται ως δικηγόροι ή υπάλληλοι της ίδιας της τράπεζας, ασκούν ψυχολογική πίεση για την αποπληρωμή του ποσού ακόμη και σε συγγενικά πρόσωπα. Πελάτες των εισπρακτικών εταιρειών είναι σχεδόν όλες οι ελληνικές τράπεζες.
«Δύο είναι τα σημαντικότερα “αδικήματα” που διαπράττονται από τις εισπρακτικές: αυτό της παρενόχλησης, με την ένταση, το ύφος αλλά και τις ακατάλληλες ώρες που γίνονται τα τηλεφωνήματα, κι αυτό της παραπλάνησης. «Λένε ότι εάν δεν πληρωθεί η οφειλή, θα βγει, για παράδειγμα, το σπίτι στον πλειστηριασμό».
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία μίας δανειολήπτριας: «Ημουν μόνη στο σπίτι με τα τρία μου παιδιά». «Το ένα, μωρό ακόμα, το είχα στην αγκαλιά μου. Το τηλέφωνο χτυπούσε αδιάκοπα. Σταθερό και κινητό. Έκλαιγα, μόνο έκλαιγα και μαζί με μένα έκλαιγαν και τα παιδιά μου. Στην αρχή απαντούσα στα τηλεφωνήματα των εισπρακτικών εταιρειών και προσπαθούσα να τους εξηγήσω πόσο δύσκολη ήταν η οικονομική μου κατάσταση. Τους ενημέρωσα ότι έχω τρία μικρά παιδιά, ότι παλεύω με τον άντρα μου να τα βγάλουμε πέρα με έναν μισθό. Ούτε μία δόση δεν είχαμε αφήσει απλήρωτη, μέχρι που έμεινε ο άντρας μου χωρίς δουλειά. Οι υπάλληλοι των εταιρειών μού απαντούσαν ότι θα τα χάσουμε όλα και θα μείνουμε χωρίς σπίτι. Μου έλεγαν ότι έχω ευθύνη απέναντι στα παιδιά μου να βρω λεφτά για το δάνειο για να μην ξεσπιτωθούν. Κάποια στιγμή σταμάτησα να απαντάω στα τηλεφωνήματά τους. Νόμιζα ότι θα κουραστούν και θα σταματήσουν να καλούν. Αλίμονο. Οχι μόνο συνέχισαν, αλλά ξεκίνησαν να τηλεφωνούν στους γονείς μου και να τους φοβίζουν ότι η κόρη τους θα χάσει το σπίτι της αν δεν πληρώσει τις δόσεις της. Κάλεσαν μέχρι και στη δουλειά μου και έμαθαν οι συνάδελφοί μου ότι χρωστάω. Είναι ένας εφιάλτης».
«Μας ασκούν ψυχολογική βία, γνωστοποιώντας σε συγγενικά πρόσωπα και συναδέλφους τις οφειλές μας στην τράπεζα», «Απειλούν ότι η μη εξόφληση του συγκεκριμένου ποσού ισοδυναμεί ακόμη και με μελλοντικό αποκλεισμό μας από δανειακές υπηρεσίες ή πλειστηριασμό ακίνητης περιουσίας», θα σημειώσουν άνθρωποι που καθημερινά λόγω ανοιχτών υπολοίπων πιέζονται και εκβιάζονται ανοιχτά απο Τράπεζες και Εισπρακτικές Εταιρίες που έχουν μεταβιβάσει προσωπικά δεδομένα και λογαριασμούς, χωρίς τη συναίνεση των δανειοληπτών.
Δεκάδες αναφορές πολιτών φτάνουν στον Συνήγορο του Καταναλωτή. Οι καταγγελίες αφορούν τις αθέμιτες πρακτικές που ακολουθούν ορισμένες εισπρακτικές εταιρείες, οι οποίες απαιτούν για λογαριασμό των τραπεζών την άμεση αποπληρωμή των οφειλών. Σύμφωνα με την καταγραφή που έκανε η Ανεξάρτητη Αρχή, οι εισπρακτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον ελληνικό χώρο είναι 26.
«Έχουμε γίνει μέχρι τώρα αποδέκτες μεγάλου αριθμού καταγγελιών από καταναλωτές. Με βάση αυτές, υπάλληλοι των εν λόγω εταιρειών συχνά συστήνονται ως δικηγόροι ή υπάλληλοι της ίδιας της τράπεζας, ασκούν ψυχολογική πίεση για την αποπληρωμή του ποσού ακόμη και σε συγγενικά πρόσωπα. Πελάτες των εισπρακτικών εταιρειών είναι σχεδόν όλες οι ελληνικές τράπεζες.
«Δύο είναι τα σημαντικότερα “αδικήματα” που διαπράττονται από τις εισπρακτικές: αυτό της παρενόχλησης, με την ένταση, το ύφος αλλά και τις ακατάλληλες ώρες που γίνονται τα τηλεφωνήματα, κι αυτό της παραπλάνησης. «Λένε ότι εάν δεν πληρωθεί η οφειλή, θα βγει, για παράδειγμα, το σπίτι στον πλειστηριασμό».
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία μίας δανειολήπτριας: «Ημουν μόνη στο σπίτι με τα τρία μου παιδιά». «Το ένα, μωρό ακόμα, το είχα στην αγκαλιά μου. Το τηλέφωνο χτυπούσε αδιάκοπα. Σταθερό και κινητό. Έκλαιγα, μόνο έκλαιγα και μαζί με μένα έκλαιγαν και τα παιδιά μου. Στην αρχή απαντούσα στα τηλεφωνήματα των εισπρακτικών εταιρειών και προσπαθούσα να τους εξηγήσω πόσο δύσκολη ήταν η οικονομική μου κατάσταση. Τους ενημέρωσα ότι έχω τρία μικρά παιδιά, ότι παλεύω με τον άντρα μου να τα βγάλουμε πέρα με έναν μισθό. Ούτε μία δόση δεν είχαμε αφήσει απλήρωτη, μέχρι που έμεινε ο άντρας μου χωρίς δουλειά. Οι υπάλληλοι των εταιρειών μού απαντούσαν ότι θα τα χάσουμε όλα και θα μείνουμε χωρίς σπίτι. Μου έλεγαν ότι έχω ευθύνη απέναντι στα παιδιά μου να βρω λεφτά για το δάνειο για να μην ξεσπιτωθούν. Κάποια στιγμή σταμάτησα να απαντάω στα τηλεφωνήματά τους. Νόμιζα ότι θα κουραστούν και θα σταματήσουν να καλούν. Αλίμονο. Οχι μόνο συνέχισαν, αλλά ξεκίνησαν να τηλεφωνούν στους γονείς μου και να τους φοβίζουν ότι η κόρη τους θα χάσει το σπίτι της αν δεν πληρώσει τις δόσεις της. Κάλεσαν μέχρι και στη δουλειά μου και έμαθαν οι συνάδελφοί μου ότι χρωστάω. Είναι ένας εφιάλτης».
Υπαίτιοι αυτοκτονιών;
Πόσοι συνάνθρωποί μας μπορούν να αντέξουν την ψυχική πίεση και εκβιασμό επι της ουσίας των Τραπεζών και κατ’ επέκταση των Εισπρακτικών Εταιριών ή των Εταιριών “φαντασμάτων” που έχουν δημιουργήσει οι ίδιες οι τράπεζες για να προβαίνουν πιο εύκολα σε αρπαγές των περιουσιακών στοιχείων και τις οποίες τις έχουν ονομάσει “Funds”;
Πόσοι συνάνθρωποί μας μπορούν να αντέξουν την ψυχική πίεση και εκβιασμό επι της ουσίας των Τραπεζών και κατ’ επέκταση των Εισπρακτικών Εταιριών ή των Εταιριών “φαντασμάτων” που έχουν δημιουργήσει οι ίδιες οι τράπεζες για να προβαίνουν πιο εύκολα σε αρπαγές των περιουσιακών στοιχείων και τις οποίες τις έχουν ονομάσει “Funds”;
Ποιες τράπεζες και εισπρακτικές εταιρίες στην Ελλάδα έχουν “ταυτοποιηθεί” με αυτοκτονίες, οι οποίες για λόγους ευνόητους μέχρι σήμερα δεν έχουν βγει στο “φως”, μιας και όσα ρεπορτάζ έχουν ξεκινήσει, έχουν σταματήσει είτε με απειλές εις βάρος των δημοσιογράφων είτε με άλλες μεθόδους;
Είναι ή δεν είναι υπαίτιοι αυτοκτονιών οι μέθοδοι των τραπεζών εις βάρος των δανειοληπτών και κυρίως αυτών που επλήγησαν άμεσα απο την οικονομική κρίση και τα επαναλαμβανόμενα lock down της πανδημίας, ενώ προηγουμένως ήταν συνεπείς στις πληρωμές των υποχρεώσεών τους;
Και ποιος ο ρόλος της Τράπεζας Ελλάδος, των Ανεξάρτητων Αρχών Προστασίας των Καταναλωτή, Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και Συνηγόρου του Πολίτη;
Και εν τέλη, ποιος ο ρόλος της οργανωμένης κοινωνίας και της συντεταγμένης πολιτείας, απέναντι στο έντονο αυτό φαινόμενο;
Εως πότε οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που λέγονται “Τραπεζικά Ιδρύματα” θα προφυλάσσονται απο το ίδιο το κράτος, και τα χρέη τους θα μετακυλίονται στον Έλληνα φορολογούμενο, χωρίς αντίστοιχα να μειώνεται το ιδιωτικό χρέος έναντι αυτών;
Εως πότε οι Τράπεζες θα αξιώνουν χρέη δανείων ιδιωτών, τα οποία είτε έχουν διαγραφεί απο τους ισολογισμούς των Τραπεζών Α.Ε. είτε έχουν καλυφθεί απο τις τέσσερις επαναλαμβανόμενες ανακεφαλαιοποιήσεις που έγιναν εις βάρος του κρατικού χρέους;
Εως πότε οι Τράπεζες θα οδηγούν τους οφειλέτες σε απόγνωση και σε απονενοημένες ενέργειες που συνθλίβουν τον κοινωνικό ιστό και φορτίζουν περισσότερο το ψυχολογικό βεβαρυμμένο φορτίο της κοινωνίας μας;
Εως πότε οι Τράπεζες και οι εταιρίες “φαντασματα” καθώς και οι εισπρακτικές τους, θα απολαμβάνουν την μερική ή ολική “αυτονόητη εύνοια” της Δικαιοσύνης έναντι του ανυπεράσπιστου και εξ’ αρχής καταδικασμένου δανειολήπτη; Υπάρχει ή δεν υπάρχει η έννοια της συνυπευθυνότητας στις δανειακές συμβάσεις ανάμεσα στον δανειστή και το δανειζόμενο;
Θα λογοδοτήσουν ποτέ οι εφιάλτες της κοινωνίας που οι πρώτοι στην λίστα έχουν όνομα και διεύθυνση και δεν είναι άλλοι απο τις Τράπεζες, τις εισπρακτικές και τις εταιρίες – “Funds”, δικών τους πάντα συμφερόντων;
Σημειώνουμε ότι έχουμε στη διάθεσή μας σωρεία στοιχείων που σχετίζονται αυτοκτονίες που εφιαλτικές τακτικές Ελληνικών Τραπεζών και Εισπρακτικών Εταιριών και πολύ σύντομα θα προβούμε σε αποκαλύψεις!
Θα λογοδοτήσουν ποτέ οι εφιάλτες της κοινωνίας που οι πρώτοι στην λίστα έχουν όνομα και διεύθυνση και δεν είναι άλλοι απο τις Τράπεζες, τις εισπρακτικές και τις εταιρίες – “Funds”, δικών τους πάντα συμφερόντων;
Σημειώνουμε ότι έχουμε στη διάθεσή μας σωρεία στοιχείων που σχετίζονται αυτοκτονίες που εφιαλτικές τακτικές Ελληνικών Τραπεζών και Εισπρακτικών Εταιριών και πολύ σύντομα θα προβούμε σε αποκαλύψεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια