Η Μαρία Κεμαλή-Χαραλάμπους, κάθε χρόνο λίγες ημέρες πριν από το Πάσχα, διασχίζει ολόκληρη τη χώρα και από την Ορεστιάδα του Έβρου, ταξ...
Η Μαρία Κεμαλή-Χαραλάμπους, κάθε χρόνο λίγες ημέρες πριν από το Πάσχα, διασχίζει ολόκληρη τη χώρα και από την Ορεστιάδα του Έβρου, ταξιδεύει μέχρι το ακριτικό Καστελόριζο στα Δωδεκάνησα, προκειμένου να προσφέρει, αλλά και να κατασκευάσει μαζί με τους 28 μικρούς μαθητές του δημοτικού και του νηπιαγωγείου, πασχαλινές λαμπάδες.
«Στο Καστελόριζο έρχομαι κάθε χρόνο τα τελευταία 12 χρόνια για να ανάψουν τα παιδιά, το ανέσπερο φως της Ανάστασης, για να χαρούν και μαζί να στολίσουμε λαμπάδες για τους συγγενείς τους, για τα αδέλφια τους και για τους γονείς τους» αναφέρει συγκινημένη η Μαρία Κεμαλή-Χαραλάμπους, στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και εκμυστηρεύεται πως αισθάνεται ότι με αυτό τον τρόπο βάζει το δικό της λιθαράκι αγάπης, προς αυτά τα παιδιά που ζουν στο απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου.
«Αυτό που με συγκινεί περισσότερο» λέει η κα Κεμαλή-Χαραλάμπους πως είναι «ότι κανένα παιδί δεν μου έχει πει ότι περιμένει κάτι, περιμένουν μόνο την λαμπάδα μας, δεν έχουν αυτή την προσμονή που έχουν τα άλλα παιδιά, όπως για παράδειγμα το έθιμο που έχουμε στη Βόρεια Ελλάδα, που ο νονός το Πάσχα κάνει δώρο παπούτσια, αυγά και τσουρέκι στο βαφτιστήρι του. Το μόνο που δέχονται είναι συνήθως παιδικά βιβλία, που στέλνουν κάποια μουσεία της χώρας». Όπως σχολιάζει η ίδια, «οι περισσότεροι νονοί δεν ζουν στο νησί, είναι μακριά».
Όλα ξεκίνησαν όταν η Μαρία Κεμαλή Χαραλάμπους συνάντησε έναν γνωστό της, ο οποίος είχε υπηρετήσει στο Καστελόριζο. «Είχε μοιραστεί μαζί μου την εμπειρία του το 1971 και μου είχε πει πόσο δύσκολα είχε περάσει στο νησί και ότι ο κόσμος ζει πολύ δύσκολα. Αυτό το κράτησα μέσα μου και σιγά σιγά η εμπειρία του αυτή με αφύπνισε. Ταξίδεψα ήρθα στο νησί και συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι εδώ δεν είχαν γιατρούς, δεν είχαν φαρμακείο, δεν είχαν ούτε βελόνι που είχα ζητήσει για να μάθω στα παιδιά να πλέκουν. Μάλιστα θυμάμαι είχε σπάσει ένα τζάμι και δεν μπορούσαν να το αντικαταστήσουν και όλο αυτό μου δημιούργησε την αίσθηση ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι αποκλεισμένοι και ορμώμενη από αυτό, άρχισα να έρχομαι κάθε Πάσχα».
Η διευθύντρια του Δημοτικού σχολείου, κα Χαρά Μητροπούλου υπογραμμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «είναι πολύ μεγάλη η προσφορά αυτής της γυναίκας για τους μαθητές μας. Πλέον για τα παιδιά η επίσκεψή της στο νησί είναι μια ευχάριστη συνήθεια. Κάθε χρόνο περιμένουν με ανυπομονησία τις λαμπάδες τους και τον ερχομό της κας Μαρία Χαραλάμπους, προκειμένου να φτιάξουν μαζί της, τις λαμπάδες που θα δώσουν στα αγαπημένα τους πρόσωπα».
«Τώρα πια είμαστε εμείς οι νονοί τους, θα μπορούσαμε βέβαια να τους στέλνουμε και σοκολατένια αυγά, να φτιάξουμε και τσουρέκια, αλλά δεν είναι δυστυχώς αυτό εφικτό προς το παρόν. Ελπίζω στο μέλλον να μπορέσω να πάρω τα υλικά και να παρασκευάσω μαζί τους και τσουρεκάκια, ένα για κάθε παιδί» σχολιάζει η ξεχωριστή αυτή γυναίκα, που καλύπτει η ίδια τα έξοδα του συγκεκριμένου εγχειρήματος.
Η κα Κεμαλή Χαραλάμπους είναι εκπαιδευτικός και συνεργάζεται με το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Νέας Ορεστιάδας το οποίο όπως αναφέρει πραγματοποιεί κάθε χρόνο δράσεις «μεταξύ των οποίων στολίζουμε και στέλνουμε λαμπάδες στα ακριτικά νησιά. Φέτος στείλαμε στους Ακιούς, στη Θύμαινα, στο Αγαθονήσι, στον Αη Στράτη, στα Αντικύθηρα και στη Γαύδο. Στο Καστελόριζο όμως έρχομαι με δική μου πρωτοβουλία».
Η δράση της όμως δεν σταματά στην κατασκευή λαμπάδων, αλλά ύστερα από αίτημα της στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, μαζί της κάθε χρόνο ταξιδεύουν στο ακριτικό Καστελόριζο και μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις του ΚΘΒΕ. «Είχα φέρει τον «Τρελαντώνη» την πρώτη χρονιά και την παρακολουθούσαν όχι μόνο οι κάτοικοι, αλλά και οι στρατιώτες. Αυτό όμως που μου έκανε τεράστια εντύπωση, ήταν ότι την επόμενη χρονιά που επισκέφθηκα το νησί, τα παιδιά θυμόντουσαν όλες τις σκηνές. Φέτος είχαν τη δυνατότητα να δουν τη θεατρική παράσταση «Ελίζα» της Ξένιας Καλογεροπούλου» αναφέρει, φανερά ικανοποιημένη που δίνεται αυτή η ευκαιρία στους κατοίκους του μικρού νησιού.
