Η οδηγία του ΥΠΕΠΘ με την οποία δίνεται η δυνατότητα στα μειονοτικά σχολεία να χρησιμοποιούν τα βιβλία των Δημόσιων σχολείων, αν το επ...
Η οδηγία του ΥΠΕΠΘ με την οποία δίνεται η δυνατότητα στα μειονοτικά σχολεία να χρησιμοποιούν τα βιβλία των Δημόσιων σχολείων, αν το επιλέξουν οι εκπαιδευτικοί του ελληνόφωνου προγράμματος (έχοντας όμως ως κύριο υλικό τα βιβλία του προγράμματος Φραγκουδάκη), ενέτεινε τις πιέσεις προς το διδακτικό προσωπικό. Έτσι η δυνητική αξιοποίηση των βιβλίων των δημοσίων σχολείων επιχειρείται να γίνει κατά κάποιο τρόπο… υποχρεωτική! Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στις ασκούμενες πιέσεις που περιορίζουν την παιδαγωγική ελευθερία των εκπαιδευτικών καθώς και την προσπάθεια εισαγωγής των βιβλίων του δημόσιου σχολείου ως βασικό εκπαιδευτικό υλικό στο ελληνόγλωσσο πρόγραμμα των Μειονοτικών Δημοτικών Σχολείων.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ξάνθης έχει ταχθεί και εξακολουθεί να τάσσεται υπέρ του προγράμματος εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων καθώς το πρόγραμμα αυτό ήταν η πλέον σοβαρή παρέμβαση στα της εκπ/σης της μειονότητας με τα θετικά του αποτελέσματα να είναι ακλόνητα. Όταν τα βιβλία του προγράμματος Μουσουλμανοπαίδων, μπήκαν στο ελληνόγλωσσο πρόγραμμα των Μειονοτικών Δημοτικών Σχολείων τα εκπαιδευτικά δεδομένα ήταν ιδιαίτερα επαχθή. Η εκπαίδευση των παιδιών της μειονότητας ήταν αναποτελεσματική. Τελείωναν το Δημοτικό με ελλιπή γνώση της ελληνικής γλώσσας, πράγμα που σχεδόν απέκλειε τη συνέχιση της φοίτησης και ναρκοθετούσε την ένταξή τους στην κοινωνία. 65% του συνόλου των παιδιών δεν ολοκλήρωναν το εννιάχρονο υποχρεωτικό σχολείο. Ένα από τα φανερά αίτια της μαζικής σχολικής αποτυχίας ήταν τα ακατάλληλα σχολικά βιβλία για μαθητές που είναι μη φυσικοί ομιλητές και η μέθοδος διδασκαλίας της ελληνικής. Τα παιδιά της μειονότητας πριν το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων διδάσκονταν ελληνικά με τα σχολικά βιβλία που χρησιμοποιούσαν όλα τα σχολεία της χώρας, δηλαδή βιβλία που προϋποθέτουν άριστη προφορική γνώση της ελληνικής στην πρώτη δημοτικού, άρα τελείως ακατάλληλα για παιδιά με άλλη μητρική γλώσσα.
Το Πρόγραμμα έκανε την ελληνική γλώσσα προσιτή στην εκμάθησή της. Τα βιβλία και εκπαιδευτικά υλικά του ακολουθούν σύγχρονες παιδαγωγικές αρχές, αξιοποιούν την τεχνολογία, στηρίζονται στη μέθοδο διδασκαλίας της ελληνικής ως ξένης ή δεύτερης γλώσσας και παίρνουν υπόψη το ιδιαίτερο κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο με βάση την αρχή ότι ο σεβασμός της γλώσσας και της ταυτότητας της μειονότητας είναι βασική προϋπόθεση για την ένταξη των μειονοτικών μαθητών στο εκπαιδευτικό σύστημα και την καλή τους επίδοση. Το Πρόγραμμα συνέβαλε αποφασιστικά στις μεγάλες εκπαιδευτικές αλλαγές που παρατηρήθηκαν στην εκπαίδευση της μειονότητας τα τελευταία χρόνια. Η σχολική διαρροή από την υποχρεωτική εκπαίδευση μειώθηκε τουλάχιστον στο μισό, ενώ σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες η συμμετοχή των παιδιών της μειονότητας αυξήθηκε θεαματικά.
Εκτός, όμως, από τα παιδιά που ακολουθούν το μειονοτικό σχολείο, σημαντικός αριθμός παιδιών της μειονότητας επέλεγε και επιλέγει να φοιτά στα δημόσια ελληνόγλωσσα σχολεία.
Θεωρούμε απόλυτα σεβαστή την αναζήτηση περαιτέρω εκπαιδευτικών δυνατοτήτων εκ μέρους της μειονότητας, καθώς παρά την αναμφισβήτητη βελτίωση επιμέρους εκπαιδευτικών δεικτών,(σχολική διαρροή, συμμετοχή στις εκπαιδευτικές βαθμίδες) αυτές αποκλίνουν από το μέσο όρο σε εθνικό επίπεδο. Η ενοχοποίηση, όμως, των βιβλίων του Προγράμματος Φραγκουδάκη ως υπαίτιων για εκπαιδευτική ανισότητα μας βρίσκει αντίθετους καθώς αυτήν ακριβώς την ανισότητα επιχείρησαν να άρουν.
Η αναζήτηση στα συγκεκριμένα βιβλία του Δημοσίου της συνταγής της επιτυχίας είναι λανθασμένη. Πρώτον, γιατί στα βιβλία αυτά ασκήθηκε εντονότατη κριτική, όταν εισήχθησαν, το 2006, στην εκπ/ση, για αποσπασματικότητα, κατακερματισμό και επιφανειακή προσέγγιση της γνώσης. Δεύτερον, επειδή απευθύνονται σε μαθητές που η μητρική τους γλώσσα είναι συμβατή με τη γλώσσα του σχολείου και υπηρετούν τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Τρίτον επειδή διαπιστώθηκε πλήθος λαθών, αβλεψιών και επικαλύψεων με κάποια από αυτά, μάλιστα, να αποσύρονται. Ας σημειωθεί, τέλος, ότι η εισαγωγή αυτών των βιβλίων, των πρώτων, μη κρατικών», με «αναδόχους συγγραφής» γνωστούς εκδοτικούς οίκους, πυροδότησε ίσως την μακροβιότερη απεργιακή κινητοποίηση εκπαιδευτικών των τελευταίων χρόνων.
Καταλήγοντας:
1) Τασσόμαστε υπέρ της επικαιροποίησης των βιβλίων του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων, ιδιαίτερα των βιβλίων των πρώτων τάξεων καθώς έχουν σχεδιαστεί με το δεδομένο ότι δεν υπήρχε προσχολική εκπαίδευση και φοίτηση στο νηπιαγωγείο.
2) Θεωρούμε απαραίτητη την εισαγωγική επιμόρφωση, στην αρχή εκάστου σχολικού έτους των νέων και αναπληρωτών συναδέλφων στη χρήση του εκπαιδευτικού υλικού και των βιβλίων του προγράμματος Φραγκουδάκη.
3) Η δυνατότητα χρήσης του υλικού του Δημοσίου να εξαρτάται αποκλειστικά από την κρίση του εκπαιδευτικού της τάξης που δύναται να αποφασίσει αν οι μαθητές του χρειάζονται και μπορούν να εκμεταλλευτούν το εν λόγω υλικό, χρησιμοποιώντας ως κύριο εκπαιδευτικό υλικό στο ελληνόγλωσσο πρόγραμμα των Μειονοτικών Δημοτικών Σχολείων αυτό του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων.
Το ζήτημα της εκπαίδευσης της μειονότητας είναι πολυπαραγοντικό και «ανοιχτό». Ο σύλλογός μας, πέρσι, έκανε μια προσπάθεια, με μια εκδήλωση για τα «20 χρόνια του ΠΕΜ» προκειμένου να ακουστούν όλες οι απόψεις -με εκκωφαντική για άλλη μια φορά την σιωπή των σχ. συμβούλων των μειονοτικών σχολείων, καθώς και των εκπαιδευτικών της μειονότητας όπου τους ζητήθηκε να συμμετέχουν με τις απόψεις τους, αλλά απουσίαζαν. Γενικότερα η εκπαίδευση είναι ένα ζήτημα ανοιχτό που απαιτεί όμως και ΑΝΟΙΧΤΑ σχολεία και προπάντων εκπαιδευτικό… ελεύθερο και ταυτόχρονα προστατευμένο…
