Λίγο πριν τον απομπακλαβατζιδισμό (συνταξιοδότηση μπακλαβατζή) μου και τον αποχαιρετισμό στις μαρέγκες, τα μίξερ, τα καζάνια, τις λαμαρίνε...
Λίγο πριν τον απομπακλαβατζιδισμό (συνταξιοδότηση μπακλαβατζή) μου και τον αποχαιρετισμό στις μαρέγκες, τα μίξερ, τα καζάνια, τις λαμαρίνες, τους φούρνους, τις κατσαρόλες, θέλησα να κάνω ενα τσεκ – απ στις γνώσεις μου.
Θυμάμαι τις συνταγές απ έξω.
Θυμάμαι τις διαστάσεις στις λαμαρίνες.
Θυμάμαι τις εταιρίες που μας δίνουν ποδιές διαφημιστικές.
Θυμάμαι το Γιώργο (όπου Γιώργος και μάλαμα) Δεληκάρη, το Θωμά Μαύρο, το Μίμη Δομάζο, το Γιώργο (όπου Γιώργος και μάλαμα) Κούδα, το Βασίλη Χατζηπαναγή, τους παλιούς άσσους, πριν τους σύγχρονους του ποδοσφαίρου μας.
Θυμάμαι πολύ πριν την Κατερίνα Σπυροπούλου, τη Γεωργία Βασιλειάδου, τη Σαπφώ Νοταρά, την Καίτη Γκρέϋ, τη Βούλα Πάλλα, τις φίρμες όλες στην 7η τέχνη και το πεντάγραμμο.
Έκανα καταμέτρηση ενσήμων.
Οι μέρες που έκαψα τα παντεσπάνια, τους κουραμπιέδες, τις δίπλες, τις τουλούμπες, τα σάμαλι όταν μάθαινα, μετράνε όλες διπλές.
Ρήματα, χρόνους, εγκλήσεις τα θυμάμαι.
Ποιά γλυκά βάζουμε στη βιτρίνα, πως κάνουμε δίσκο, τι κορδέλα βάζουμε στα κουτιά, τι κορδέλα βάζουμε όταν κάνουμε κότσο στα μαλλιά, αν έχουμε, γιατί εγώ τέτοιο πρόβλημα δεν είχα ποτέ, κι αυτά τα θυμάμαι.
Λίγο οι μετοχές με τα απαρέμφατα με μπερδεύουν.
Αυτές τις μέρες τις έσχατες – λίγο πριν τη σύνταξη – δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ένα μονάχα.
Είμαι surviv-ορεύων ή survivor- ούμενος;
Πήγα σε μάντισσες, σε χαρτορίχτρες, στις τσιγγάνες κουμπάρες μου στο Εύλαλο, το Δέκαρχο, το Δροσερό, τίποτα.
– Κουμπάρε αυτή η εκπομπή είναι πολύ μπροστά από τις γνώσεις, τις δυνατότητές μας. Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε.
Πήγα στο Θανάση Μουσόπουλο, διακεκριμένο φιλόλογο για να με προσανατολίσει.
– Στέλιο αδυνατώ. Είναι ανώτερα ελληνικά, δεν τα πρόλαβα. Ούτε τα διδάχτηκα, ούτε τα δίδαξα.
Ανέβασα πίεση. Πάνω από 20. Έρχονται και οι Πανελλήνιες, το θέμα κανένα Λύκειο, κανένα φροντιστήριο δεν το έχει ανάμεσα στα SOS, κακό που με βρήκε.
Πήγα στους Δελφούς. Στην Πυθία. Της πήγα και ξακουστά γλυκά.
– Καλημερούδια μάντισσα σοφή, από ένα ταπεινό μπακλαβατζή. Πως με κόβεις. Θα Survivor-μακροημερεύσω;
– Πω! πω! Αμαρτία από το Θεό! Κοτζάμ παιδί χαζό! Δε μου λες. Πριν αρρωστήσεις ήσουνα καλά; Έφερες κάτι ή ήρθες πάλι με άδεια χέρια τσιφούταρε;
– Έλα, πάρε νάχεις. Πετιμέζι ξακουστό από τις γυναίκες της Γενισέας.
– Μπράβο. Έγινες παραδοσιακός. Για λέγε.
– Στην ΕΛΛΑΣ του 2000 είχαν γίνει όλοι βασιλιάδες, λαϊκοί τραγουδιστάδες, έλεγε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Στην ΕΛΛΑΣ του 2018 είμαστε Survivor-εύοντες ή Survivor-ούμενοι;
– Τι γλώσσα μιλάς;
– Ανώτερα ελληνικά. Έτσι είπε ο Θανάσης Μουσόπουλος.
– Θα σου απαντήσω στη γλώσσα σου. «ΑΙΕΝ SURVIVOR-ΕΥΕΙΝ». Άντε πήγαινε τώρα και να τους πας τα δέοντα.
– Τι ήθελε να πει, ρώτησα έξω τη γραμματέα της.
– Πως σε κάθε κανάλι της τηλεόρασης θα πρέπει να έχει κάτι ανάλογο.
