Τέτοιες μέρες πριν μερικά χρόνια ένας νεαρός έφηβος,15 ετών, μας «άφησε» επιλέγοντας να δώσει τη ζωή του για έναν ανώτερο σκοπό. 5 χρόνια...
Τέτοιες μέρες πριν μερικά χρόνια ένας νεαρός έφηβος,15 ετών, μας «άφησε» επιλέγοντας να δώσει τη ζωή του για έναν ανώτερο σκοπό.
5 χρόνια πέρασαν από την μεγάλη θυσία του μικρού ήρωα. Ο καλύτερος μαθητής του σχολείου του, αριστούχος, το χρυσό παιδί που θυσιάστηκε για τ΄αδέλφια του!
Πήρε φωτιά το σπίτι των παππούδων του 15χρονου Τηλέμαχου Τσιμιρίκα στη Μεσορόπη Καβάλας, την ώρα που κοιμόντουσαν, ξημερώματα της 8ης Δεκεμβρίου 2012, εξαιτίας ξυλόσομπας.
Οι γονείς, οι παππούδες και κάποια από τα παιδιά της οικογένειας πρόλαβαν να βγουν. Τα δύο μικρότερα αδέρφια του Τηλέμαχου Τσιμιρίκα, ο 5χρονος Ανδρέας και ο 9χρονος Γεράσιμος όμως δεν είχαν βγει. «Τα παιδιά, τα παιδιά», φώναζαν κάποιοι από τους παρευρισκομένους όταν συνειδητοποίησαν τι συνέβαινε.
Ο 15χρονος Τηλέμαχος χωρίς να το σκεφτεί «βούτηξε» στις φλόγες για να τα απεγκλωβίσει.
Ένα φλεγόμενο δοκάρι όμως του έκοψε το νήμα της ζωής. Όταν η φωτιά έσβησε, οι πυροσβέστες εντόπισαν τις σορούς των τριών παιδιών. Ήταν 10 αδελφάκια, χάθηκαν τα τρία…..
Γιατί ο Τηλέμαχος ήταν άριστος σε όλα και έβγαζε γενικό βαθμό κοντά στο 20.
Ένα χρόνο μετά, η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε τον μικρό-γενναίο ήρωα.
Κανείς δεν ξέρει τ όνομα του,κανείς δεν γράφει άρθρα,κανείς δεν κάνει αφιέρωματα στα αγαπημένα του συγκροτήματα όπως πχ ο Γιάννης Πετρίδης ,κανείς δεν κάνει πορείες,δεν στήνει μνημεία ,δεν αγορεύει πύρινους λόγους για ανώτερους σκοπούς της ανθρωπότητας,κανείς δεν τον θυμάται-εκτός από τους γονείς του.
Πόσο μικρούς μας βλέπουν οι Τηλέμαχοι αυτού του κόσμου από εκεί ψηλά. Τα παιδιά. Δεν βγήκαν τα παιδιά.
Η μητέρα ούρλιαζε, ο πατέρας έτρεξε στην πίσω πόρτα, ο παππούς συνέχισε να ρίχνει νερό με το λάστιχο, όλο το χωριό ήταν στο πόδι.
Οι φλόγες άγγιζαν λες το Παγγαίο, οι καμπάνες χτυπούσαν και καλούσαν τον… κόσμο να σπεύσει για βοήθεια στο σπίτι που καιγόταν.
Κι ο Τηλέμαχος με το παιδικό ακόμη κορμάκι, φορώντας μόνο τις παντόφλες του, όρμηξε μέσα στις φλόγες. Κανείς δεν πρόλαβε να τον συγκρατήσει, μόνο ένα ξύλινο δοκάρι που έπεσε από την οροφή της παλιάς διώροφης κατοικίας του έκοψε τη φόρα και το νήμα της ζωής.
Λίγο αργότερα μαζί με τη δική του σορό οι πυροσβέστες ανέσυραν και τις σορούς των αδερφών του, του 5χρονου Ανδρέα και του 9χρονου Γεράσιμου.
Αυτοθυσία Η Μεσορόπη Καβάλας ένα ολόκληρο χωριό θρήνησε το 2012 και το πανελλήνιο μιλά συγκλονισμένο για την αυτοθυσία του 15χρονου Τηλέμαχου Τσιμιρίκα, που αψήφησε τον κίνδυνο και ρίχτηκε στη μάχη με τις φλόγες για να σώσει τα δυο μικρότερα αδέρφια του. Δυστυχώς, δεν τα κατάφερε…
Η οικογένεια του Γιώργου Τσιμιρίκα, που σπούδασε μαθηματικός και εργάζεται ως υπάλληλος της ΔΕΗ, και της Ειρήνης Αυγερινού, καθηγήτριας Γαλλικών στο 5ο Λύκειο και στο 7ο Γυμνάσιο Καβάλας, έχασε τρία από τα δέκα της παιδιά, σε μια τραγωδία που συγκλόνισε όλη τη χώρα και ενέπνευσε ακόμη και τον ξένο Τύπο να κάνει αναφορές στην Ελλάδα που ζει τραγωδίες λόγω της οικονομικής δυσπραγίας.
Τα τέσσερα από τα έξι παιδιά της οικογένειας που διανυκτέρευαν εκεί πρόλαβαν και βγήκαν, μαζί με τους γονείς και τους παππούδες, όλοι από την πίσω πόρτα.
Τελευταίος βγήκε ο Τηλέμαχος, αλλά οι στριγκλιές της μητέρας του «τα παιδιά, δεν βγήκαν τα παιδιά», του πάγωσαν το αίμα.
Με την ορμή, την τόλμη, ίσως και την αποκοτιά των 15 χρόνων του, όρμησε στο εσωτερικό του σπιτιού, με σκοπό να φτάσει στον δεύτερο όροφο όπου είχαν εγκλωβιστεί τα δύο μικρά αγόρια. «Ετσι ήταν πάντα ο Τηλέμαχος. Εμπαινε μπροστά για όλους.
Ηταν το καλύτερο παιδί της τάξης και του σχολείου, και δεν το λέμε επειδή χάθηκε. Και πριν έναν μήνα, και πέρσι και πρόπερσι το ίδιο λέγαμε».
Η Δήμητρα Κ., φίλη και συμμαθήτρια του Τηλέμαχου στην Γ’ τάξη του 6ου Γυμνάσιου Καβάλας, τον αποχαιρέτησε με μία συγκινητική ανάρτηση στο Facebook, η οποία μέσα σε μία ώρα μετρούσε 86 «likes» και 120 σχόλια. «Είσαι ένας άγγελος πλέον. Σε αγαπάμε», «Α, ρε Τηλέμαχε. Είσαι ο ήρωάς μας. Σε αγαπάμε πολύ. Καλό σου ταξίδι», «Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ», έγραψαν ο Νίκος, ο Ανδρέας, ο Πάνος και οι άλλοι κολλητοί του.
Οι φίλοι του που μάλωναν στην αρχή κάθε χρονιάς ποιος θα καθίσει δίπλα του, πίσω και μπροστά του, γιατί ο Τηλέμαχος ήταν πάντα διαβασμένος και τους άφηνε να… κλέβουν στα διαγωνίσματα, δεν θέλουν να πιστέψουν ότι χάθηκε και δεν θα τον ξαναδούν.
Καμάρι για το σχολείο «Την πρώτη φορά που ζήτησα κάποιον να πει την προσευχή, εκείνος ήρθε πρόθυμος.
Τον ρώτησα πώς τον λένε και όταν απάντησε »Τηλέμαχος», του είπα »Τηλέμαχος εσύ, Θεμιστοκλής εγώ, θα τα πάμε πολύ καλά οι δυο μας».
Και πράγματι, ήταν ένα παιδί για το οποίο καμάρωνε το σχολείο μας», λέει συγκινημένος στο «Εθνος της Κυριακής», ο διευθυντής του 6ου Γυμνασίου Καβάλας, Θέμης Μισιρλίδης.
Τις τρεις πρώτες μέρες της εβδομάδας η σημαία κυμάτιζε μεσίστια στο γυμνάσιο, που βρίσκεται στην περιοχή του νέου νοσοκομείου και οι καθηγητές μίλησαν στα παιδιά για τη θυσία του Τηλέμαχου και το μήνυμά της.
Είτε μαθηματικών, στα οποία ήταν αριστούχος, είτε ιστορίας στην οποία επίσης διέπρεπε, αλλά και μουσικής αφού έπαιζε εξαιρετικά πιάνο ή ακόμη και αγγλικών που τα μιλούσε σαν να ήταν η μητρική του γλώσσα.
Γιατί ο Τηλέμαχος ήταν άριστος σε όλα και έβγαζε γενικό βαθμό κοντά στο 20. «Ηταν ένα ευφυέστατο και χαρισματικό παιδί.
Πρώτο σε όλα και πρόθυμο σε όλα». Ο θείος του, Αβραάμ Τσιμιρίκας, ιερέας στον ναό Τιμίου Προδρόμου στη Μεσορόπη, βουρκώνει όταν μιλά για τον 15χρονο, για τα τρία ανίψια του που θάφτηκαν μαζί, πλάι πλάι.
Η κατοικία ήταν παλιά και μεγάλο μέρος της ήταν ξύλινο, έτσι η πυρκαγιά πήρε γρήγορα δραματικές διαστάσεις και είχε εφιαλτική κατάληξη, με τρεις αθώες ψυχές να έχουν απανθρακωθεί.
Σύμφωνα με τις καταθέσεις, πρώτοι ξύπνησαν οι παππούδες που ένιωσαν αφύσικη ζέστη στο σπίτι. Πήραν γρήγορα κουβάδες και λεκάνες με νερό και προσπαθούσαν να σβήσουν την πυρκαγιά.
Μαζί τους βγήκαν από την πίσω πόρτα οι γονείς και τα τέσσερα παιδιά. Οταν διαπίστωσαν ότι ο Ανδρέας και ο Γεράσιμος έλειπαν, ο πατέρας επιχείρησε να μπει ξανά στο σπίτι, αλλά οι πυκνοί καπνοί τον εμπόδισαν.
ότε ήταν που έτρεξε σαν σίφουνας ο Τηλέμαχος και έπεσε -κυριολεκτικά- στη φωτιά. «Το μόνο παρήγορο ήταν πως έχασε αμέσως τις αισθήσεις του και έπεσε κάτω.
Ετσι δεν κατάλαβε τίποτε από το ταξίδι προς τον ουρανό. Και είναι μακρύ αυτό το ταξίδι, γιατί είναι μεγάλη τιμή να γίνεσαι άγγελος».
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο φιλοσοφεί τον θάνατο του μικρού Τηλέμαχου ο ιερέας θείος του.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ για το Έθνος της Κυριακής
