Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις αποτελούν εμπορεύματα, έχει ως αποτέλεσμα 900 εκ...
Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις αποτελούν εμπορεύματα, έχει ως αποτέλεσμα 900 εκατομμύρια άνθρωποι (τα 400 εκατ. παιδιά) να μην έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό. Το 39% του παγκόσμιου πληθυσμού στερείται βασικών εγκαταστάσεων υγιεινής, το 43% δεν έχει ευχερή πρόσβαση σε δίκτυο ύδρευσης. 3.575.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πεθαίνουν το χρόνο (τα 1.577.000 παιδιά) από ασθένειες που σχετίζονται με το νερό.
Η διαχείριση του νερού και των υδάτινων πόρων στα πλαίσια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αρνητικές συνέπειες για το λαό. Η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίηση του Νερού, στρατηγική επιλογή της Ε.Ε. ξεδιπλώνεται σταθερά και διαχρονικά από όλες τις αστικές κυβερνήσεις στη χώρα μας με την άμεση ή έμμεση στήριξη όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και των παρατάξεών τους στην Τοπική Διοίκηση (Δήμους και Περιφέρειες). Είναι ο δρόμος που μεταθέτει το κόστος διαχείρισης του Νερού στα λαϊκά νοικοκυριά, τους φτωχούς και μικρούς αγρότες κ.λπ., είναι ο δρόμος που μετατρέπει το νερό από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα ακριβό για το λαό και πολύ φτηνό για τους επιχειρηματικούς ομίλους που εμπορεύονται το νερό και τα παράγωγά του, τα αποτελέσματα της χρήσης του επιβαρύνοντας δραματικά τη λαϊκή κατανάλωση, με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο δύσκολη η απρόσκοπτη χρήση του για τις καθημερινές ανάγκες είναι μια σκληρή πραγματικότητα στις μέρες μας.
Είναι η τσέπη του λαϊκού νοικοκυριού των εργαζομένων που σηκώνει σχεδόν αποκλειστικά το βάρος, της συντήρησης του εκσυγχρονισμού και της όποιας ανάπτυξης των δικτύων του Νερού. Πρόσφατα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με Κοινή Υπουργική Απόφαση επιβάλλει ένα ακόμη υποχρεωτικό χαράτσι στο νερό (περιβαλλοντικό τέλος όπως το ονομάζουν) που μεταφέρεται μέσω των τιμολογίων στη μικρή κατανάλωση, δηλαδή στο λαό.
Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Είναι καθαρό ότι και εδώ σε αυτό το κρίσιμο για τη ζωή των κατοίκων μας ζήτημα συγκρούονται δυο εκ διαμέτρου αντίθετες λογικές. Μία, η κυρίαρχη, που βλέπει τη λαϊκή ανάγκη για νερό ως πεδίο κερδοφορίας.Είναι η λογική της ανάπτυξης που προβάλουν ΣΗΜΕΡΑ η Κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα στο σύνολο τους, η Ε.Ε., οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Είναι η ίδια πολιτική που ετοιμάζει πυρετωδώς την τοπική διοίκηση να γίνει μεσάζοντας αυτής της αντιδραστικής πολιτικής. Από την άλλη, είναι η πολιτική που αντιμετωπίζει τις λαϊκές ανάγκες ως οδηγό της Ανάπτυξης, την οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με βάση αυτές. Αυτή η ανάπτυξη μόνο μπορεί να είναι φιλολαϊκή, μπορεί να απελευθερώσει τις δυνατότητες της χώρας μας, να δώσει διέξοδο στη νεολαία από την ανεργία, να είναι το νερό κοινωνικό αγαθόμε κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Σ' αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού, με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών.Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης πρέπει να είναι υπόθεση και ευθύνη ενός ισχυρού Λαϊκού Κινήματος και περνάει αναγκαστικά μέσα από την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Είναι αυτή η πολιτική που μπορεί να αποσπάσει και κατακτήσεις υποχρεώνοντας τις Κυβερνήσεις και τις Δημοτικές Αρχές, έστω και προσωρινά, να στρέψουν πόρους σε υποδομές, που αφορούν στην ζωή της Λαϊκής οικογένειας, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να τις χρυσοπληρώνει και να μένει ουσιαστικά απροστάτευτη.
Η στάση της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι συνεπής για την ανάγκη συνολικής ανατροπής της πολιτικής που εμπορευματοποιεί το νερό, μέσα από τη κερδοφόρα δράση είτε από ιδιωτικούς πόρους είτε από δημοτικές και μικτές επιχειρήσεις. Στηρίζουμε τη λαϊκή απαίτηση και το δικαίωμα για φθηνό, ελεγμένο ποιοτικά νερό. Στηρίζουμε τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης στην ανταποδοτικότητα, στην επιβάρυνση του λαού.
Η ΔΕΥΑΞ με βάση το νομοθετικό πλαίσιο που διατηρεί και συντηρεί και η σημερινή κυβέρνηση υποχρεούται να λειτουργεί ως κερδοφόρα επιχείρηση και να στέλνει το λογαριασμό στα νοικοκυριά!
Την ίδια ώρα που η φορολεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων εντείνεται και οι μεγάλες επιχειρήσεις φοροαπαλλάσονται σκανδαλωδώς και επιδοτούνται με ζεστό κρατικό χρήμα, οι ΔΕΥΑ φορολογούνται όπως οι εμπορικές επιχειρήσεις και τα τελευταία χρόνια δεν παίρνουν ούτε ένα ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ο Ξανθιώτικος λαός, πληρώνει μέσω των τιμολογίων πάνω από 6.300.000 (έσοδα ισολογισμού 2015). Ταυτόχρονα η ΔΕΗ, επιβαρύνει τα λαϊκά νοικοκυριά με εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ κάθε χρόνο εντάσσοντας την ΔΕΥΑΞ στο οικιακό τιμολόγιο και όχι στο βιομηχανικό. Στην Πάτρα, για παράδειγμα, με ενέργειες της Δημοτικής Αρχής υπογράφτηκε σύμβαση με τη ΔΕΗ με την οποία εξασφαλίστηκε έκπτωση 21% στη τιμή κατανάλωσης. Θεωρούμε ότι αντίστοιχη διεκδίκηση επιβάλλεται και για το Δήμο Ξάνθης.
Η Λαϊκή Συσπείρωση, δεν εναντιώνεται στην απόφασητου ΔΣ της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης Ξάνθης για καθιέρωση κοινωνικού τιμολογίου στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, αλλά αυτό δεν μπορεί να θεωρείται αρκετό για να αντιμετωπίσει την ουσία του προβλήματος για τον εργαζόμενο λαό και τα δικαιώματά του. Μόνο η οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στην εφαρμοζόμενη πολιτική μπορεί να αλλάξει τη ρότα προς όφελος του δοκιμαζόμενου λαού και των ανέργων για ζωή και αξιοπρέπεια με δικαιώματα και όχι τα ψίχουλα όπως η σακούλα του κοινωνικού παντοπωλείου και των διάφορων «εθελοντικών» πρωτοβουλιών. Το αίτημα «Μόνιμη, σταθερή δουλειά για όλους» απαιτεί ανάπτυξη για το λαό και είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει πραγματικότητα.
Συνεχίζουμε και διεκδικούμε:
Την άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων.
Την κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής των Οδηγιών της Ε.Ε. για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Τη συνταγματική κατοχύρωση ότι το νερό αποτελεί Δημόσιο αγαθό και δεν ιδιωτικοποιείται.
Τη χρηματοδότηση από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους για την κατασκευή έργων ύδρευσης-αποχέτευσης και αντιπλημμυρικής προστασίας.
Την τιμολόγηση από τη ΔΕΗ με βιομηχανικό τιμολόγιο.
Την κατάργηση του ΦΠΑ στη τιμή του νερού.
Την απαλλαγή από τη φορολόγηση των θετικών αποτελεσμάτων της ΔΕΥΑΞ.
Η διαχείριση του νερού και των υδάτινων πόρων στα πλαίσια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αρνητικές συνέπειες για το λαό. Η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίηση του Νερού, στρατηγική επιλογή της Ε.Ε. ξεδιπλώνεται σταθερά και διαχρονικά από όλες τις αστικές κυβερνήσεις στη χώρα μας με την άμεση ή έμμεση στήριξη όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και των παρατάξεών τους στην Τοπική Διοίκηση (Δήμους και Περιφέρειες). Είναι ο δρόμος που μεταθέτει το κόστος διαχείρισης του Νερού στα λαϊκά νοικοκυριά, τους φτωχούς και μικρούς αγρότες κ.λπ., είναι ο δρόμος που μετατρέπει το νερό από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα ακριβό για το λαό και πολύ φτηνό για τους επιχειρηματικούς ομίλους που εμπορεύονται το νερό και τα παράγωγά του, τα αποτελέσματα της χρήσης του επιβαρύνοντας δραματικά τη λαϊκή κατανάλωση, με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο δύσκολη η απρόσκοπτη χρήση του για τις καθημερινές ανάγκες είναι μια σκληρή πραγματικότητα στις μέρες μας.
Είναι η τσέπη του λαϊκού νοικοκυριού των εργαζομένων που σηκώνει σχεδόν αποκλειστικά το βάρος, της συντήρησης του εκσυγχρονισμού και της όποιας ανάπτυξης των δικτύων του Νερού. Πρόσφατα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με Κοινή Υπουργική Απόφαση επιβάλλει ένα ακόμη υποχρεωτικό χαράτσι στο νερό (περιβαλλοντικό τέλος όπως το ονομάζουν) που μεταφέρεται μέσω των τιμολογίων στη μικρή κατανάλωση, δηλαδή στο λαό.
Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Είναι καθαρό ότι και εδώ σε αυτό το κρίσιμο για τη ζωή των κατοίκων μας ζήτημα συγκρούονται δυο εκ διαμέτρου αντίθετες λογικές. Μία, η κυρίαρχη, που βλέπει τη λαϊκή ανάγκη για νερό ως πεδίο κερδοφορίας.Είναι η λογική της ανάπτυξης που προβάλουν ΣΗΜΕΡΑ η Κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα στο σύνολο τους, η Ε.Ε., οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Είναι η ίδια πολιτική που ετοιμάζει πυρετωδώς την τοπική διοίκηση να γίνει μεσάζοντας αυτής της αντιδραστικής πολιτικής. Από την άλλη, είναι η πολιτική που αντιμετωπίζει τις λαϊκές ανάγκες ως οδηγό της Ανάπτυξης, την οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με βάση αυτές. Αυτή η ανάπτυξη μόνο μπορεί να είναι φιλολαϊκή, μπορεί να απελευθερώσει τις δυνατότητες της χώρας μας, να δώσει διέξοδο στη νεολαία από την ανεργία, να είναι το νερό κοινωνικό αγαθόμε κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Σ' αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού, με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών.Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης πρέπει να είναι υπόθεση και ευθύνη ενός ισχυρού Λαϊκού Κινήματος και περνάει αναγκαστικά μέσα από την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Είναι αυτή η πολιτική που μπορεί να αποσπάσει και κατακτήσεις υποχρεώνοντας τις Κυβερνήσεις και τις Δημοτικές Αρχές, έστω και προσωρινά, να στρέψουν πόρους σε υποδομές, που αφορούν στην ζωή της Λαϊκής οικογένειας, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να τις χρυσοπληρώνει και να μένει ουσιαστικά απροστάτευτη.
Η στάση της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι συνεπής για την ανάγκη συνολικής ανατροπής της πολιτικής που εμπορευματοποιεί το νερό, μέσα από τη κερδοφόρα δράση είτε από ιδιωτικούς πόρους είτε από δημοτικές και μικτές επιχειρήσεις. Στηρίζουμε τη λαϊκή απαίτηση και το δικαίωμα για φθηνό, ελεγμένο ποιοτικά νερό. Στηρίζουμε τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης στην ανταποδοτικότητα, στην επιβάρυνση του λαού.
Η ΔΕΥΑΞ με βάση το νομοθετικό πλαίσιο που διατηρεί και συντηρεί και η σημερινή κυβέρνηση υποχρεούται να λειτουργεί ως κερδοφόρα επιχείρηση και να στέλνει το λογαριασμό στα νοικοκυριά!
Την ίδια ώρα που η φορολεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων εντείνεται και οι μεγάλες επιχειρήσεις φοροαπαλλάσονται σκανδαλωδώς και επιδοτούνται με ζεστό κρατικό χρήμα, οι ΔΕΥΑ φορολογούνται όπως οι εμπορικές επιχειρήσεις και τα τελευταία χρόνια δεν παίρνουν ούτε ένα ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ο Ξανθιώτικος λαός, πληρώνει μέσω των τιμολογίων πάνω από 6.300.000 (έσοδα ισολογισμού 2015). Ταυτόχρονα η ΔΕΗ, επιβαρύνει τα λαϊκά νοικοκυριά με εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ κάθε χρόνο εντάσσοντας την ΔΕΥΑΞ στο οικιακό τιμολόγιο και όχι στο βιομηχανικό. Στην Πάτρα, για παράδειγμα, με ενέργειες της Δημοτικής Αρχής υπογράφτηκε σύμβαση με τη ΔΕΗ με την οποία εξασφαλίστηκε έκπτωση 21% στη τιμή κατανάλωσης. Θεωρούμε ότι αντίστοιχη διεκδίκηση επιβάλλεται και για το Δήμο Ξάνθης.
Η Λαϊκή Συσπείρωση, δεν εναντιώνεται στην απόφασητου ΔΣ της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης Ξάνθης για καθιέρωση κοινωνικού τιμολογίου στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, αλλά αυτό δεν μπορεί να θεωρείται αρκετό για να αντιμετωπίσει την ουσία του προβλήματος για τον εργαζόμενο λαό και τα δικαιώματά του. Μόνο η οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στην εφαρμοζόμενη πολιτική μπορεί να αλλάξει τη ρότα προς όφελος του δοκιμαζόμενου λαού και των ανέργων για ζωή και αξιοπρέπεια με δικαιώματα και όχι τα ψίχουλα όπως η σακούλα του κοινωνικού παντοπωλείου και των διάφορων «εθελοντικών» πρωτοβουλιών. Το αίτημα «Μόνιμη, σταθερή δουλειά για όλους» απαιτεί ανάπτυξη για το λαό και είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει πραγματικότητα.
Συνεχίζουμε και διεκδικούμε:
Την άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων.
Την κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής των Οδηγιών της Ε.Ε. για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Τη συνταγματική κατοχύρωση ότι το νερό αποτελεί Δημόσιο αγαθό και δεν ιδιωτικοποιείται.
Τη χρηματοδότηση από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους για την κατασκευή έργων ύδρευσης-αποχέτευσης και αντιπλημμυρικής προστασίας.
Την τιμολόγηση από τη ΔΕΗ με βιομηχανικό τιμολόγιο.
Την κατάργηση του ΦΠΑ στη τιμή του νερού.
Την απαλλαγή από τη φορολόγηση των θετικών αποτελεσμάτων της ΔΕΥΑΞ.
