Από την επιπέδου Τσάμπιονς Λινγκ αντιπαράθεση Καραμανλή –Σμίτ για την είσοδο της χώρας μας στην ΕΟΚ και την κόντρα Γιουρόπα Λινγκ Α. Παπαν...
Από την επιπέδου Τσάμπιονς Λινγκ αντιπαράθεση Καραμανλή –Σμίτ για την είσοδο της χώρας μας στην ΕΟΚ και την κόντρα Γιουρόπα Λινγκ Α. Παπανδρέου -Μ. Θάτσερ για τις σχέσεις Ελλάδος με την τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα ,στο μονότερμα Σόιμπλε –Τσίπρα για τις γαλαντομίες του ΣΥΡΙΖΑ εν μέσω οικονομικής κρίσης. Δύο περιστατικά από το παρελθόν δείχνουν που οφείλεται η κακοδαιμονία της χώρας.
Πρωταγωνιστές τους οι δύο στυλοβάτες του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου , αυτοί που σύμφωνα με τον σημερινό πρωθυπουργό αντιπροσώπευαν το παλιό.
Αρχίζουμε από το πρώτο, με μία στιχομυθία που περιγράφει η αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ:
Ίσως έχετε ακούσει ότι όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διεκδικούσε να μπούμε σαν χώρα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, όλοι οι ηγέτες των μεγάλων χωρών ήταν εναντίον της Ελλάδας, δεν θέλανε να μπει η Ελλάδα στην Κοινότητα. Πάει ,λοιπόν ο Καραμανλής να συναντήσει τον Schmidt- τον Καγκελάριο της Γερμανίας- και αυτός του λέει: «Ξέρετε, κύριε Καραμανλή, δεν έχετε τις οικονομικές προϋποθέσεις…».
Και ο Καραμανλής –όπως μου είπε- του απάντησε: «Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές, έχετε το δικαίωμα να είστε μέσα στην Κοινότητα και εμείς που δώσαμε τα φώτα σε όλους εσάς, θα είμαστε εκτός; Να ξέρετε, αυτό που σας λέω μεταξύ μας, τώρα που θα σταθούμε μπροστά στους δημοσιογράφους που μας περιμένουν έξω, θα το πω δημοσίως!». Βγήκανε έξω, σταθήκανε μπροστά στους δημοσιογράφους –μου λέει ο Καραμανλής- και, πρώτος, δηλώνει ο Schmidt: «Είμαστε υπέρ της Ελλάδας, πρέπει να μπει στην Κοινότητα». Όταν μου το διηγήθηκε αυτό ο Καραμανλής, νόμιζα ότι έχει ωραιοποιήσει λίγο τα πράγματα…
Περνάει ο καιρός, πρύτανης εγώ στη Σορβόννη, και μετά από χρόνια, με πιάνει ο Mitterand και μου λέει: «Κυρία Αρβελέρ, θα κάνω μια συνάντηση των αρχηγών της Ευρώπης θέλω να την κάνω στη Σορβόννη, σας παρακαλώ να προεδρεύσετε» -δεν επιτρέπαμε να προεδρεύσει μέσα στη Σορβόννη κανείς που δεν είχε σχέση με τη Σορβόννη. Έρχονται οι αρχηγοί των κρατών και σε μια στιγμή διαλείμματος με πιάνει ο Kohl –ήταν αυτός Καγκελάριος τότε- και μου λέει: Έχω ανάγκη από ένα ήσυχο γραφείο …πολύ ήσυχο, για μια ιδιωτική συνάντηση με τον Lubbers. Θέλω ένα γραφείο να είμαστε μόνοι μας, οι δυό μας». Του λέω, «Ακούστε, το μόνο γραφείο που είναι σίγουρο, είναι το δικό μου. Πάρτε το γραφείο μου».
Η επιβεβαίωση...
Του δίνω το γραφείο μου και βγαίνω έξω και βλέπω όλους αυτούς τους μεταφραστές και τους παρατρεχάμενους του Kohl να συζητούν και να περιμένουν τον Καγκελάριο να τελειώσει την συνάντηση του. Για να τους κάνω παρέα, πιάνω την κουβέντα μαζί τους και δεν ξέρω πως, έρχεται η κουβέντα και μου λέει ο βασικός μεταφραστής του Kohl: «Κυρία Αρβελέρ, έχετε ακούσει την ιστορία με τον Schmidt και τον δικό σας, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή;». «Ναι!», και αρχίζω να του την διηγούμαι όπως την είχα ακούσει από τον Καραμανλή. Τελειώνοντας, γυρίζει ο μεταφραστής και μου λέει: «Ακριβώς έτσι έγινε. Εγώ ήμουν αυτός που μετέφρασα αυτή τη φράση του Καραμανλή»!
Πηγή κειμένου: Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, Μια μεγάλη Ελληνίδα, Συνομιλίες με τον Θανάση Λάλα, εκδ. Αρμός (σελ. 65-66) Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτα στην Lifo...
Μία θυελλώδης σχέση…
Στην ιστορία έχει μείνει και η κόντρα του Ανδρέα Παπανδρέου με τη Βρετανίδα πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ. Η σχέση τους ήταν πάντα τεταμένη, καθώς προέρχονταν όχι μόνο από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, αλλά και από διαφορετικές νοοτροπίες.
Μία φράση της «σιδηράς κυρίας» της ευρωπαϊκής πολιτικής που ειπώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής στις 3 Δεκεμβρίου 1984, ίσως να δίνει την καλύτερη εξήγηση : «Ο γοητευτικός και ευπροσήγορος αυτός άνδρας άλλαζε όταν επρόκειτο να πετύχει περισσότερα χρήματα για τη χώρα του. Είναι σκληρός. Μας προσέφερε σκηνές αντάξιες του αρχαίου ελληνικού θεάτρου».
Η πρώτη μεταξύ τους επαφή έγινε το 1980, όταν ως πρωθυπουργός της Βρετανίας επισκέφθηκε την Αθήνα μετά από πρόσκληση της κυβέρνησης Ράλλη. Πολλοί υποστήριξαν πως η επίσκεψη της στην Αθήνα έγινε για να γνωρίσει από κοντά τον Ανδρέα, αυτόν που όπως είχαν προβλέψει οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες ήταν «ο επόμενος πρωθυπουργός».
Περιστατικά από την θυελλώδη σχέση Ανδρέα-Θάτσερ περιγράφει ο Θεόδωρος Πάγκαλος, στο βιβλίο του για την ζωή του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Ένα από αυτά συνέβη ένα μόλις χρόνο μετά την πρώτη τους γνωριμία στην Αθήνα. Η Θάτσερ ως προεδρεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης επισκέφθηκε όλες τις πρωτεύουσες της Ηνωμένης Ευρώπης εκτός από την Αθήνα, κάτι που εξόργισε πολύ τον Έλληνα πρωθυπουργό. Έτσι όταν λίγες ώρες πριν από τη Σύνοδο του Λονδίνου, η Θάτσερ τον κάλεσε για πρωινό στην πρωθυπουργική κατοικία για να τον εξευμενίσει, ο Ανδρέας Παπανδρέου την «έστησε» λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εγώ την περίμενα έξι μήνες ας περιμένει και αυτή ένα τέταρτο».
Κόντρα μέχρι τέλους..
Η τελευταία τους συνάντηση ήταν στη Σύνοδο Κορυφής της Ρόδου τον Δεκέμβριο του 1988, όπου προεδρεύων ήταν ο Έλληνας πρωθυπουργός, εμφανώς καταβεβλημένος από τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. Τον συνόδευε η μνηστή του Δήμητρα Λιάνη, με την οποία η Θάτσερ δεν ήθελε να κάτσει στο ίδιο τραπέζι .
Μετά την Σύνοδο, η Θάτσερ του έγραψε μια επιστολή στην οποία «ξέχασε» ότι ήταν πρωθυπουργός και χρησιμοποίησε απλό και καθημερινό ύφος, σαν να απευθυνόταν σε κάποιον φίλο, ζητώντας του να προσέχει τον εαυτό του. Η τελευταία αυτή συνάντηση της συντηρητικής πολιτικού με τον σοσιαλιστή ηγέτη, ήταν μόλις τρεις μήνες μετά την αντικατάσταση από τον Μαγκντί Γιακούμπ της βαλβίδας αορτής στον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Δημήτρης Κρεμαστινός ανέφερε για τη συνάντηση τους: «Παρατηρούσα τις αντιδράσεις της. Μια σκληρή, σιδηρά - όπως τη λέγανε - κυρία αντιμετώπιζε τον Ανδρέα όχι ως ασθενή, αλλά ως απολύτως υγιή
* Του Μιχάλη Κανιμά
