Την Τετάρτη το βράδυ από τις 7.30' έως και για περίπου δύο ώρες στην Μεγάλη Αίθουσα της Εμπορικής Λέσχης Ξάνθης, παραβρέθηκαν περισσό...
Την Τετάρτη το βράδυ από τις 7.30' έως και για περίπου δύο ώρες στην Μεγάλη Αίθουσα της Εμπορικής Λέσχης Ξάνθης, παραβρέθηκαν περισσότεροι από 150 φίλοι του συγγραφέα Παναγιώτη Μυλωνά. "Το Σύνδρομο Κόπωσης των Επινεφριδίων" η αιτία.
Βιβλίο που κάθε μέρα που περνάει αποκτά όλο και περισσότερους ενδιαφερόμενους για το καλό πόνημα του γράφοντα, για ένα θέμα που στους περισσότερους είναι άγνωστες οι επιπτώσεις αλλά και οι τρόποι ανάγνωσης και θεραπείας του ρόλου των Επινεφριδίων στον ανθρώπινο οργανισμό.
Τον συγγραφέα προσφώνησαν οι Σάββας Μελισσόπουλος πρ. Περιφερειακός Δ/ντης Εκπαίδευσης Ανατ. Μακεδονίας και Θράκης και ο πρόεδρος του ΤΕΕ Θράκης Αργύρης Πλέσσιας δίνοντας με σαφήνεια το στίγμα του συγγραφέα αλλά και του Βιβλίου.
Σάββας Μελισσόπουλος
Πρώτα από όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω το συγγραφέα για την πρόσκληση, τους διοργανωτές της εκδήλωσης και βεβαίως όλους εσάς που παρευρίσκεστε σήμερα εδώ!!
Πριν ξεκινήσω τη σύντομη παρέμβασή μου, θα μου επιτρέψετε να πω δύο λόγια εισαγωγικά.
Σήμερα παρουσιάζουμε ένα βιβλίο ιδιαίτερο – διαφορετικό, ένα βιβλίο που τόσο η θεματολογία του, όσο και ο τρόπος που παρουσιάζεται το θέμα του είναι, κατά τη γνώμη μου, καινοτόμα!!
Όταν το πρωτόπιασα στα χέρια μου ένιωσα είναι αλήθεια, όχι μία αλλά δύο πραγματικές και ουσιαστικές εκπλήξεις.
Η πρώτη έκπληξη στο άκουσμα της δημιουργίας και της ύπαρξης αυτού του πονήματος, ήταν σε σχέση με το συγγραφέα και τη συγκεκριμένη θεματολογία και χαρακτηρίζεται μάλλον φυσιολογική…
Ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός, ο Παναγιώτης Μυλωνάς, ασχολήθηκε με ένα θέμα καθαρά ή σχεδόν ιατρικό… ή τέλος - πάντων με ένα ζήτημα που αφορά την υγεία και τις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων κι όχι μόνο….
Αυθόρμητα λοιπόν σκέφτηκα ότι είναι σαν να προσπαθώ εγώ δηλαδή, ένας άνθρωπος της εκπαίδευσης, να γράψω κάτι για…. το… «Οπλισμένο Σκυρόδεμα» ή εν πάση περιπτώσει για τα «συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας» για να αναφερθώ και σε ένα ζήτημα που αφορά καθαρά τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς, σύμφωνα με την ειδικότητα του Παναγιώτη!!!!
Αυτήν την πρώτη έκπληξη όμως, θα έλεγα, την ξεπέρασα σχετικά γρήγορα αφού τη σχετική ανακοίνωση μου την έκανε, με ιδιαίτερη χαρά είναι αλήθεια, η σύζυγος του συγγραφέα η Κική Τσαμούρη, μία εξαίρετη εκπαιδευτικός και συνάδελφος - και δική μου συνεργάτιδα κάποια χρονική περίοδο - υπόδειγμα η ίδια σοβαρότητας και εργατικότητας…
Άρα δε θα μου ανακοίνωνε ποτέ νομίζω, κάτι το οποίο δε θα ήταν αξιοπρόσεκτο αλλά και σπουδαίο ταυτόχρονα, ειδικά τη στιγμή που αυτό θα αφορούσε το σύζυγό της, έναν άνθρωπο πετυχημένο στη δουλειά του, που γνώρισα καλά κατά το παρελθόν και μέσα από τις περιγραφές της ίδιας της Κικής, αλλά και εκ των υστέρων μέσα από προσωπικές συναντήσεις και συναναστροφές…
Πρέπει να σας πω ότι σήμερα τον εκτιμώ ιδιαίτερα !!!
Η δεύτερη έκπληξή μου ήταν το ιδιαίτερο ζήτημα που πραγματεύεται….
Ποια είναι αλήθεια τα επινεφρίδια στον οργανισμό μας και γιατί αυτό το θέμα με αφορά εμένα ως άνθρωπο και πολύ περισσότερο γιατί να με ενδιαφέρει ο τρόπος λειτουργία τους, αλλά και….. η κόπωση που αυτά μπορούν να υποστούν;
Διάβασέ το και θα δεις….. ήταν τα λόγια του συγγραφέα….. όταν με πολύ μεγάλη ευγένεια και σεμνότητα με προέτρεψε ο ίδιος να το διαβάσω και να του πω τη γνώμη μου…..
Και όχι μόνο δεν είχε άδικο, αλλά μεγαλύτερη έκπληξη όλων υπήρξε το γεγονός ότι το βιβλίο μου προκάλεσε ιδιαίτερο αναγνωστικό ενδιαφέρον, πολλαπλά ερεθίσματα και απορίες οι οποίες λύνονταν σιγά - σιγά μέσα από έναν συνειδητό πια αναστοχασμό, που ουσιαστικά κατέληγε σε κάτι πιο σπουδαίο:
Στην ανάγκη που γεννήθηκε ξαφνικά μέσα μου, είτε πάσχω από κάποιο συγκεκριμένο και αδιάγνωστο σύνδρομο είτε όχι, να προσπαθήσω σιγά - σιγά να αλλάξω τρόπο ζωής και συνήθειες, χωρίς αυτό να γίνει με πιεστικότητα ή από ιατρική αναγκαιότητα, αλλά με τρόπο απλό και φυσιολογικό, διαθέτοντας λίγο περισσότερο χρόνο στη γνώση και στη έρευνα της…. ζωής, στοιχεία που μπορούμε όλοι να εντάξουμε εύκολα στην καθημερινότητά μας, όπως π.χ. εγώ έχω κάνει εδώ και καιρό με κάτι που αγαπώ πολύ, το περπάτημα δηλαδή και που τελικά παρόμοιες συνήθειες πέρα από την απαλλαγή μελλοντικών ίσως προβλημάτων υγείας, ουσιαστικά σου προσδίδουν μια ζωή καλύτερη και ποιοτικότερη!!!
Και αυτό συνιστά ένα από τα βασικά προτερήματα αυτού του βιβλίου….
Το κύριο όμως χαρακτηριστικό του είναι ότι τα παραπάνω συναισθήματα και σκέψεις έμειναν ακέραια, τόσο κατά την πρώτη «αυτόνομη» ανάγνωση του βιβλίου, όσο και κατά τη δεύτερη που ήταν η αναλυτικότερη και οδηγούσε τόσο στην απόφαση για δημιουργία νέων στάσεων ζωής από εμένα, όσο και στην λεπτομερή γνώση του θέματος που θα διευκόλυνε και τη σημερινή μου τοποθέτηση !!!
Πιάνοντας το νήμα λοιπόν από το 1ο κεφάλαιο γίνεται άμεσα και με σαφήνεια γνωστό το θέμα που πραγματεύεται ο συγγραφέας και που είναι δύο συγκεκριμένοι – μικροί σε σχήμα - αδένες (τα επινεφρίδια) που υπάρχουν στον οργανισμό μας και οι οποίοι όμως ουσιαστικά «ελέγχουν», ως ένα προηγμένο και τελειοποιημένο υπολογιστικό σύστημα, ένα μεγάλο μέρος της λειτουργίας του οργανισμού μας, και που η οπτική ανάλυση της συμβατικής ιατρικής ίσως δεν έχει εμβαθύνει όσο έπρεπε μέχρι σήμερα, ανάλογα με τη σπουδαιότητα και την πολυπλοκότητα της λειτουργίας τους.
Η βασικότερη ορμόνη που εκκρίνεται από τα δύο αυτά όργανα του ανθρώπου, η κορτιζόλη, μαζί βέβαια με κάποιες άλλες που αναφέρονται τόσο απλά, αναλυτικά και κατανοητά από το συγγραφέα από τη σελίδα 25 του βιβλίου και μετά, όταν εκκρίνονται σε φυσιολογικά επίπεδα στον οργανισμό , ελέγχουν και προστατεύουν με φυσικό τρόπο ολόκληρο το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου!!!
Πράγματι εκπληκτικό !!!
Στην κλασική - συμβατική ιατρική βιβλιογραφία αναφέρεται μόνο η νόσος του Addison που τελικά αφορά το στάδιο της ολικής αδυναμίας λειτουργίας των επινεφριδίων, ενώ αντίθετα στο κεφάλαιο 2 ο συγγραφέας μετά από μία εμπεριστατωμένη και κοπιαστική βιβλιογραφική ανασκόπηση - και σε σοβαρούς επιστημονικούς ιστόποπους - αναλύει τα προηγούμενα στάδια της δυσλειτουργίας αυτών των οργάνων, τις αιτίες, τα συμπτώματα, τα σημεία αφύπνισης, τα στάδια εξέλιξης της κόπωσης των επινεφριδίων, τις άμεσες επιπτώσεις στον οργανισμό μας, τα τεστ διάγνωσης, αλλά και τα..λάθη που γίνονται συνήθως πριν από τη διάγνωση αυτής της «νόσου» ή σωστότερα αυτού του συνδρόμου..!!!
Στοιχεία δηλαδή καθοριστικά για την πρόληψη και τελικά την αποτροπή της εξέλιξής του!!
Σε αυτό το σημείο θα αναρωτηθεί κάποιος και γιατί με αφορούν εμένα όλα αυτά;
Γιατί εάν αναφερθεί ο συγγραφέας αργότερα στην τοποθέτησή του π.χ. στα συμπτώματα αυτού που ονομάζεται κόπωση των επινεφριδίων ή εάν ακόμα καλύτερα διαβάσετε εσείς το βιβλίο, θα αναγνωρίστε ότι κάποια από αυτά είναι γνωστά σε όλους μας στην καθημερινότητά μας και ότι συχνά εμπλέκονται με έναν αδιευκρίνιστο τρόπο και με συμπτώματα άλλων σύγχρονων για την εποχή μας νόσων, που συχνά μας ταλαιπωρούν όπως π.χ. της κατάθλιψης.
Επίσης θα κατανοήσουμε πόσο σημαντικό είναι το γεγονός να γνωρίζουμε εν τέλει και εμείς οι ίδιοι τον οργανισμό μας, προσπαθώντας να κατανοήσουμε τη λειτουργία του, χωρίς πραγματικά να θέλω αυτή τη στιγμή να πω ότι από αύριο το πρωί όλοι θα πρέπει αγχωμένοι «να ψαχνόμαστε» σχετικά με κάποια συμπτώματα που πιθανόν παρατηρούμε στον οργανισμό μας, να ομφαλοσκοπούμε και να ερευνούμε μήπως τελικά πάσχουμε και εμείς από κατάθλιψη ή από κόπωση επινεφριδίων.
Προς θεού…
Η γνώση όμως και η πρόληψη είναι τα δύο σημαντικά στοιχεία που προβάλλονται συνεχώς από το συγγραφέα στο βιβλίο αυτό !!!
Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συμπολίτες
Η σημαντικότητα του πονήματος αυτού που αφορά τη εξαιρετική δουλειά που έκανε ο Παναγιώτης Μυλωνάς έγκειται σε 2 καθοριστικά σημεία:
Το πρώτο αφορά το γεγονός ότι η πορεία προς την έρευνα και τη συγγραφή για το συγκεκριμένο ζήτημα περνά και μέσα από μια προσωπική και ίσως κοπιαστική εμπειρία και το δεύτερο και ουσιαστικότερο κατά τη γνώμη μου είναι ότι από το 3ο κεφάλαιο και μετά, από τη σελίδα δηλαδή 64 και μετά, με βάση πάντα το συγκεκριμένο ζήτημα που πραγματεύεται, το βιβλίο αλλάζει οπτική γωνιά, σχεδόν μετασχηματίζεται και με μία κυκλικού τύπου περιγραφή μετατρέπεται σε ΥΜΝΟ προς έναν υγιεινό τρόπο ζωής, όσο γίνεται πιο μακριά από στρεσογόνους παράγοντες (συναισθηματικούς – περιβαλλοντικούς – διατροφικούς κ.α.), εξισορροπώντας με αυτόν τον τρόπο τα πιο σημαντικά ρυθμιστικά συστήματα του οργανισμού μας, που είναι το ενδοκρινικό και το ανοσοποιητικό!!!
Έναν ύμνο υπέρ των αντιγηραντικών συστατικών, βιταμινών και βοτάνων που μας προσφέρει απλόχερα η φύση και που η συστηματική επιλογή τους δεν αποτελεί πια ιδιοτροπία κάποιας μικρής μειοψηφίας συνανθρώπων μας, αλλά μία σύγχρονη και διαχρονική, θα έλεγα, αναγκαιότητα!!!
Αυτό το μεγάλο λοιπόν ταξίδι της επιστροφής στο οποίο αναφέρεται ο συγγραφέας τόσο εύστοχα στο κεφάλαιο 4 του βιβλίου του και αφορά στην αντιμετώπιση κυρίως του συνδρόμου της κόπωσης των επινεφριδίων, αποτελεί παράλληλα για τον αναγνώστη και την αρχή ενός διαφορετικού ταξιδιού επιστροφής και αλλαγής διατροφικών συνηθειών και για εκείνον (τον αναγνώστη), επιλέγοντας ο καθένας από εμάς μόνος του και σωστά την τροφή του και όχι ακολουθώντας μηχανικά κάποια σύγχρονα πολυδιαφημιζόμενα διατροφικά μοντέλα γρήγορου και πρόχειρου κυρίως φαγητού, που κατατάσσονται στις κατηγορίες της χαμηλής διατροφικής αξίας, έως και επικίνδυνης, θα έλεγα !!!!
Τα 9 βήματα στρατηγικής, ανάκτησης της λειτουργίας των επινεφριδίων, που περιγράφονται στο κεφάλαιο αυτό αποτέλεσαν για μένα, ως αναγνώστη, τα 9 σωτήρια βήματα επιστροφής σε μία σύγχρονη μεν ζωή, μακριά δε από ταχύτητες ιλιγγιώδεις, χωρίς φρένα, διαχειριζόμενοι, καθημερινά, τόσο λάθος τη ζωή μας…
Ταχύτητες και τρόποι ζωής οι οποίοι «τελειώνουν» γρήγορα τα όποια αποθέματα της ψυχής μας και του οργανισμού μας, και μας οδηγούν με ασφάλεια στην απόγνωση, στον παραλογισμό, και στις ασθένειες, ουσιαστικά δηλαδή στο τέλος της διαδρομής μας γι’ αυτή τη ζωή.
Και αυτές είναι εικόνες ανθρώπων που συναντούμε όλο και περισσότερο στις μέρες μας…
Και όπως πολύ εύστοχα αναφέρεται ο συγγραφέας στο βιβλίο του, με αυτές τις «ταχύτητες» και τις λανθασμένες διατροφικές, συναισθηματικές ή περιβαλλοντικές συνήθειες και επιλογές, οι αρρώστιες και τα προβλήματα εισέρχονται στον οργανισμό μας με το τσουβάλι και αποβάλλονται αργά και βασανιστικά με… το βελόνι….!!!
Το τελευταίο κεφάλαιο αυτού το πολύ σημαντικού και σε πρακτικό επίπεδο, τελικά, εγχειρήματος του Παναγιώτη Μυλωνά αποδεικνύει την πληρότητα της κάλυψης του θέματος και αναδεικνύει παράλληλα μια μεγάλη αλήθεια:
Όταν κάποιες φορές ο άνθρωπος μένει μόνος του, με τις λιγοστές πια δικές του δυνάμεις, όσες του έχουν απομείνει, σκέφτεται εάν πρέπει να συνεχίσει τη ζωή του με αυτές τις συνθήκες ή να περιμένει τα χειρότερα…
Εκεί ακριβώς είναι που πρέπει να πάρει τη μεγάλη απόφαση της επιστροφής, εκεί θα πρέπει να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τη μεγάλη ιδέα της επανεκκίνησης, εκεί αναγκάζεται να δουλέψει μεθοδικά και δυναμικά, να ξεπεράσει και να σπάσει τα όρια και τις δυνάμεις του και να γίνει όχι μόνο ο ίδιος γιατρός στο σώμα και στη ψυχή του, ακολουθώντας τη γνώση και την εμπειρία της επιστήμης και της ζωής, ΑΛΛΑ και να γίνει ο ίδιος συγγραφέας και πολλαπλασιαστής της δικής του πορείας προς τη ζωή και την τελική επιστροφή σε αυτήν!!!
Αυτό το πάντρεμα μελέτης, γνώσης και εμπειριών έκανε ο Παναγιώτης και το έκανε με έναν τρόπο απόλυτα επιστημονικό χωρίς να έχει σπουδάσει τις επιστήμες αυτές, αλλά με πάθος για τη δουλειά, τη γνώση και τον άνθρωπο, αφού δε φοβήθηκε να μοιραστεί με όλους εμάς τους αναγνώστες του τις εμπειρίες του και με τον τρόπο αυτό να μας δείξει μια νέα πορεία προς τη ζωή, με ένα πόνημα που απαντά στα περισσότερα ερωτήματα της εύθραυστης και πολυδιάστατης καθημερινότητας αυτού του πιο πολύπλοκου πλάσματος που υπάρχει στον πλανήτη μας, δηλαδή του ανθρώπου!!!!
Τον ευχαριστώ για τη δουλειά του, για τις εμπειρίες και τις γνώσεις του που απλόχερα μας προσφέρει μέσα από αυτό το βιβλίο του,
τον ευχαριστώ για τη τιμή που μου έκανε να το προλογίσω και να πω δυο λόγια γι αυτό,
τον ευχαριστώ όμως ιδιαίτερα γιατί η πληρότητα του έργου του αλλά και η αναλυτικότητα και απλότητα των δεδομένων που παραθέτει με έπεισαν απόλυτα – είναι ιδιαίτερα δύσκολο ξέρετε σήμερα να πείσεις έναν άνθρωπο ιδιαίτερα στην εποχή μας που η γνώση προσφέρεται απλόχερα - ότι το ταξίδι της επιστροφής ίσως έχει ξεκινήσει και για μένα από την μέρα που πήρα στα χέρια μου το βιβλίο αυτό!!!
Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο και στον ίδιο τον Παναγιώτη με τις τόσες ικανότητες που αναδείχθηκαν ιδιαίτερα μέσα από αυτήν τη δουλειά του, να μας προσφέρει και στο μέλλον και άλλες παρόμοιες ευχάριστες εκπλήξεις !!!
Αργύρης Πλέσσιας
Είναι για μένα, ιδιαίτερη τιμή να συμμετέχω στην παρουσίαση της δουλειάς του Παναγιώτη πάνω σε ένα αντικείμενο που με πολύ δουλειά (ψάξιμο) αλλά και προσωπικό πειραματισμό το κατέκτησε και βρίσκεται στην πορεία να μας το μεταφέρει.
Η τιμή που μου γίνεται να παρουσιάσω μία τέτοια ιδιότυπη γνώση αφορά τόσο σε μένα αλλά και σε ένα σώμα μηχανικών που έχω την τιμή να εκπροσωπώ.
Θεωρώ ότι η παιδεία του μηχανικού βοήθησε σημαντικά στην μεθοδολογική προσέγγιση του αντικειμένου που περιλαμβάνει :
Την ανάλυση της υφιστάμενης κατάστασης
Την βιβλιογραφική αναγνώριση με ένα πλούσιο states of art
Την περιγραφή μεθόδων αναγνώρισης (εργαστηριακής διερεύνησης)
Την παρουσίαση βοηθημάτων που συνιστούν μία διαφορετική και τεκμηριωμένη προσέγγιση του “ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ” αλλά κυρίως την πρόταση
των 9 βημάτων Στρατηγικής και τα οποία θεωρώ ότι είναι η πεμπτουσία του βιβλίου αλλά κυρίως η ουσιαστική συμβολή του συγγραφέα προς όλους μας.
Τονίζω εδώ μία θεμελιώδη παράμετρο που χαρακτηρίζει το βιβλίο, την γλώσσα κατανόησης.
Πιστεύω ακράδαντα ότι όποιος κατέχει ένα θέμα σε βάθος έχει την δυνατότητα να το κάνει κατανοητό στο ευρύ κοινό.
Η γλώσσα του “ακαταλαβίστικου” κατά την άποψη μου δεν είναι γλώσσα του γνώστη, του “επαΐοντα” αλλά γλώσσα του ημιμαθή. Πιστεύω ότι ο Παναγιώτης με το Πόνημα του αποδεικνύει ότι είναι “ επαΐοντας ” του θέματος που πραγματεύεται.
Οραματική η ρήση του και βαθειά αλλά και ανθρώπινη και ανθρωπιστική καθώς στην εισαγωγή του αναφέρει:
“Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση από το να απαλύνεις με οποιοδήποτε Τρόπο και μέσο τον ανθρώπινο πόνο, έστω και σε ένα μόλις άτομο και να προσπαθείς να βοηθήσεις στην αποκατάσταση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει”.
Πιστεύω ότι το κίνητρο του για την συγγραφή του βιβλίου ξεκινάει από βαθειά αίσθηση της κοινωνικής του ευθύνης και αυτό το κάνει όχι απλά ενδιαφέρον αλλά το φέρνει στην σφαίρα του “προτύπου”.
Ήμουν από τους ανθρώπους που δεν έδινα και εδώ που τα λέμε δεν δίνω σημασία στα θέματα υγείας, ήμουν από τους ανθρώπους που κορόιδευα τους χορτοφάγους, θεωρώντας ότι η βάση της διατροφής είναι το κρέας, άντε και κανένα ψάρι. Η ενασχόληση μου με την καλλιέργεια λαχανικών σε οικιακή βάση, χωρίς φυτοφάρμακα και βιομηχανικά λιπάσματα, ως αποτέλεσμα μίας οικογενειακής περιπέτειας μου άνοιξε άλλους ορίζοντες και μου καλλιέργησε μία τελείως διαφορετική φιλοσοφία διατροφής και ένα διαφορετικό αίσθημα προσωπικής ολοκλήρωσης.
Η γνωριμία της δουλειάς του Παναγιώτη, ξεκίνησε από το σημείο του μηχανικού, διαφορετικά θεωρώ ότι δεν θα υπήρχε σύγκληση, με ώθησε να διαβάσω το βιβλίο του και πιστεύω ότι είναι ο καταλύτης που μου αναστρέφει πλήρως την απαξίωση που έτρεφα έναντι του εαυτού μου για θέματα υγείας, κόπωσης, προφύλαξης έρευνας.
Αποτέλεσε ένα κίνητρο για την κατανόηση του όρου ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ – ΑΝΘΡΩΠΟΣ, μία τεκμηρίωση αυτού που λένε πολλοί το “ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ”, ΦΛΥΑΡΙΣΑ πολύ και εδώ ήρθαμε για την παρουσίαση του βιβλίου
Στο 1ο Κεφάλαιο – Εισαγωγή του βιβλίου γίνεται μία πλήρης αναφορά του οργάνου των επινεφριδίων και του ενδοκρινικού συστήματος του οργανισμού. Εντοπίζεται η σημαντικότερη ρυθμιστική ουσία για τον οργανισμό, η κορτιζόλη από τα κυριότερα παράγωγα των επινεφριδίων και ρυθμιστής επίσης πολλαπλών λειτουργιών του ανθρώπου.
Στο 2ο Κεφάλαιο γίνεται μία πλήρης βιβλιογραφική Παρουσίαση της ΚΟΠΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΙΩΝ ως νοσογόνου καταστάσεως για τον οργανισμό. Επιπτώσεις του συνδρόμου στον οργανισμό αλλά και περιγραφή των διαγνωστικών λαθών που ενδεχομένως να αποτέλεσαν και βιωματική εμπειρία του συγγραφέα.
Θεωρώ ότι τα δύο πρώτα κεφάλαια κλείνουν τον κύκλο της υφιστάμενης κατάστασης και της υπάρχουσας γνώσης που ο συγγραφέας φιλτράροντας τα μας τα παρουσιάζει με πολύ εύπεπτο τρόπο.
Και εκεί που θεωρεί κανείς ότι έμαθε πολλά και πολύ περισσότερο η γνώση της ιατρικής θα λύσει τα προβλήματα, έρχεται η παρατήρηση του Rudolf Steiner που υιοθετεί ο συγγραφέας και μας ανοίγει άλλο δρόμο.
«Για κάθε ανθρώπινη αρρώστια, κάπου στον κόσμο υπάρχει ένα φυτό το οποίο αποτελεί την θεραπεία». Πως χαρακτηρίζουμε σήμερα αυτή την ρήση? “ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ” Ή η “ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ” που σημαίνει ότι κάθε παρέκκλιση που έχει αυτός ο θαυμαστός κόσμος έχει τις άμυνες του για να διατηρήσει την ισορροπία του χωρίς να είναι αναγκαία η τεχνητή επίλυση τους μέσω της “ΧΗΜΙΚΗΣ” “ΤΟΞΙΚΗΣ” Ανθρώπινης Παρέμβασης.
Φλυάρησα και πάλι αλλά νοιώθω ότι η προσέγγιση του εσωτερικού εργοστασίου του ανθρώπου με όρους Περιβαλλοντικής ταύτισης είναι συγκλονιστική και πολλές φορές με παρασύρει.
Και συνεχίζει ο συγγραφέας στο βαθύτερο σημείο του βιβλίου, στο τέταρτο κεφάλαιο που θεωρώ ότι αποτελεί μία πρόταση υψηλού επιπέδου γιατί είναι ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ Αντιμετώπισης με 9 βήματα του προβλήματος.
Εδώ ο Παναγιώτης κάνει κάτι πιο έξυπνο, πρωτότυπο και αποτελεί δείγμα “βαθειάς γνώσης” και αυτό κατά την άποψη μου είναι η μεγαλύτερη προσφορά γιατί πέρα από την δόμηση των βημάτων στρατηγικής και την χρονική και λειτουργική ιεράρχηση που προτείνει κάνει ένα τρικ αποφυγής όρων. Προσωπικά θεωρώ ότι αν έμενε στην απλή περιγραφή των προτεινόμενων βημάτων το βιβλίο θα κούραζε με όρους και γνώσεις. Αυτόν το κίνδυνο ο συγγραφέας τον ξεπερνά αριστοτεχνικά παραθέτοντας 31tips and tricks που κάνουν συνέχεια να γυρνάς πίσω να τα ξαναδιαβάζεις, φοβούμενος μην τα ξεχάσεις.
Το τελευταίο κεφάλαιο, το πέμπτο περιλαμβάνει εξετάσεις και έρευνες για την ιατρική τεκμηρίωση της διάγνωσης που ίσως μπορούσε να κάνει κανένας για τον εντοπισμό του προβλήματος. Το κεφάλαιο είναι έξυπνα δομημένο αν και θεωρώ ότι ο αναγνώστης θα πρέπει να είναι προσεκτικός και σε συνεργασία με ειδικότερους πέραν των μηχανικών ώστε να μην αποκτήσει το “Κουσούρι” της “διαρκούς αναζήτησης” μέσα μας, νοσημάτων που δεν υπάρχουν, ας θυμίσουμε τον κατά φαντασία ασθενή του Μολιέρου, ώστε να μην περιπέσουμε σε ολισθήματα.
Κλείνοντας θέλω να συγχαρώ τον Παναγιώτη να ευχηθώ καλό κουράγιο στην νέα του δραστηριότητα, να του δηλώσω την περηφάνια μας γιατί είναι μηχανικός.
Να ευχηθώ να δούμε σύντομα, επέκταση της σκέψης του με νέο βιβλίο και σε όλους σας να το διαβάσετε και να εφαρμόσετε τις προτάσεις του.
