«ΕΚΡΗΞΗ» ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ Βολές κατά της πολιτικής εξουσίας εκτόξευσαν οι διοικητικοί δικαστές για το «συστημικό φαινόμενο κακοδ...
«ΕΚΡΗΞΗ» ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ
Βολές κατά της πολιτικής εξουσίας εκτόξευσαν οι διοικητικοί δικαστές για το «συστημικό φαινόμενο κακοδιοίκησης» της χώρας που συνεχώς επιδεινώνεται και «γεννά» νέες δίκες για την «παγωμένη αδυναμία δίωξης της φοροδιαφυγής», την επιρροή του πελατειακού συστήματος, για τη μετακύλιση στη δικαιοσύνη της επίλυσης προβλημάτων που δημιούργησε η επί δεκαετίες ανοχή της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος.
Στη συνέλευση της Ενωσης Διοικητικών Δικαστών αποκαλύφθηκε η εκκρεμότητα περίπου 400.000 υποθέσεων (σχεδόν 100.000 φορολογικές - τελωνειακές) με αιχμές για τεράστια κενά (τουλάχιστον 100 δικαστών, 395 υπαλλήλων), «κωμική» υλικοτεχνική υποδομή, ανεπαρκή κατάρτιση - οργάνωση - επιμόρφωση, «εντυπωσιακή εξοργιστική ένδεια των μέσων προς τη δικαιοσύνη». Οι 11.500 εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις στο Πρωτοδικείο Αθηνών θα εκδικαστούν μετά 2-2,5 χρόνια, ενώ αγωγές αποζημίωσης από το 2008 θα δικαστούν σε 4-5 χρόνια!
Ο πρόεδρος ΣτΕ Σ. Ρίζος, τονίζοντας ότι η κρίση της δημόσιας και ιδιωτικής οικονομίας γίνεται και κρίση βασικών θεσμών, μίλησε για ασταθές και ανολοκλήρωτο κοινωνικό κράτος, για παγιωμένη αδυναμία δίωξης της φοροδιαφυγής, έλλειμμα εργασιακών ευκαιριών, αποκλεισμό νέων να αναπτύξουν δραστηριότητες και αποκτηθείσες δεξιότητες, αλλά και για ακατάσχετη πολυνομία, αστάθεια νόμων κ.λπ.
Επικρίνοντας την απόπειρα της πολιτικής να μεταβιβάσει τις ευθύνες της για την κρίση στη διοικητική δικαιοσύνη, ο πρόεδρος ΣτΕ είπε ότι «ομνύουν στην κάθε έναρξη βουλευτικής περιόδου ότι θα βελτιώσουν την ποιότητα των νόμων και της Διοίκησης», όμως «αδυνατούσαν στην πορεία να το πράξουν, λόγω των ασφυκτικών αναγκών του πελατειακού συστήματος, που αποτέλεσε το παρα-συνταγματικό πλαίσιο νομοθετήσεως και διοικήσεως».
Διαπίστωσε ότι στο σύστημα αυτό προστίθενται εξωτερικοί καταναγκασμοί για γρήγορη εκπλήρωση στόχων, «που βιάζουν τη νομοθετική λειτουργία για παραγωγή όλο και χειρότερων νομοθετημάτων». Ετσι, όμως, η πολιτική που τελεί υπό εξαναγκασμούς, «δημιουργεί εξαναγκασμούς και για τους δικαστές, αναδεικνύοντας την εκάστοτε οικονομική δυσπραγία ως όριο της δικαστικής κρίσης», είπε καταλήγοντας ότι μολονότι η προσπάθεια είναι δικαιολογημένη, «όμως παραγνωρίζει τις υποχρεώσεις του δικαστή να διαφυλάξει τις συνταγματικές σταθερές, ώστε το συνταγματικό κράτος να μην απομείνει ως κέλυφος ωραίου αρχιτεκτονήματος με κατερειπωμένο και άψυχο τον εσωτερικό του χώρο»...
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου αναγνώρισε την προσπάθεια μείωσης των εκκρεμών υποθέσεων, αλλά μίλησε για ανάγκη επιπλέον επιτάχυνσης στις οικονομικές διαφορές πολιτών - Δημοσίου, για ανάγκη να ενισχυθούν οι δημόσιες πρόσοδοι από όσους έχουν, οφείλουν να πληρώσουν και με διάφορα τεχνάσματα το αποφεύγουν. Γνωστοποίησε ότι θα προσληφθούν 115 νέοι δικαστές, θα καλυφθούν 1.050 κενά δικαστικών υπαλλήλων, τονίζοντας ότι θα ιδρυθεί Δικαστική Αστυνομία με κύριο έργο την ασφάλεια των δικαστηρίων (με 500 φύλακες, μέσω κινητικότητας).
Συστημικό φαινόμενο η κακοδιοίκηση
«Ο κόσμος πιστεύει λανθασμένα ότι οι συνέπειες της οικονομικής και αξιακής κρίσης που βιώνει, είναι υπόθεση της δικαιοσύνης και αποζητεί από αυτήν την όποια απροσδιόριστη λύση. Απαιτεί από τη δικαιοσύνη να πάρει ρεβάνς και μάλιστα γρήγορα για τη σημερινή κατάσταση, που είναι προϊόν και αποτέλεσμα δεκαετιών ανοχής και αδιαφορίας σ' ένα σύστημα που ανέχθηκε τη διαπλοκή και αρπαγή κρατικού πλούτου. Δεν μπορεί, όμως, η δικαιοσύνη, θα ήταν παράλογο άλλωστε, να ανατρέψει τη ροή των πραγμάτων, να επανορθώσει τα αποτελέσματα του κατακερματισμένου από ανεργία και φτώχεια κοινωνικού ιστού.
Η κακοδιοίκηση στη χώρα μας αποτελεί φαινόμενο συστημικό, διάχυτο, εκτενές, που σχετίζεται με την πλημμελή εφαρμογή της νομοθεσίας, με εξόχως προβληματικές ερμηνείες των δικαιωμάτων των πολιτών, με αναχρονιστικές νοοτροπίες και αντιλήψεις, εδραιωμένες στην αδιαφορία και την αυθαιρεσία ως ατελέσφορων πρακτικών. Δυστυχώς η κακοδιοίκηση όχι μόνο δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης, αλλά επιδεινώνεται διαρκώς.
Οι δικαστές έχουμε περιορισμένα μέσα, καθόλου επιμόρφωση, ανεπαρκή κατάρτιση, υπερβολικό φόρτο εργασίας, ελλιπή οργάνωση. Σε επίπεδο υλικοτεχνικού εξοπλισμού η κατάσταση είναι σχεδόν κωμική σε εποχή που οι χρηματοπιστωτικές αγορές λειτουργούν μέσω δορυφόρων και η μικρότερη επιχείρηση έχει μηχανοργανωθεί. Οι δονήσεις του τεχνολογικού κύματος δεν έχουν φθάσει στα αρχαϊκά γραφεία των δικαστηρίων».
Το Έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια