-Επιστρέφουν σπίτι με τα «ραβασάκια» του σχολείου οι μαθητές -Καλούνται να πληρώσουν χρήματα για να συμμετάσχουν σε ομαδικές δράσεις ...
-Επιστρέφουν σπίτι με τα «ραβασάκια» του σχολείου οι μαθητές
-Καλούνται να πληρώσουν χρήματα για να συμμετάσχουν σε ομαδικές δράσεις
Καταγγελίες γονέων που καλούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να ικανοποιήσουν τους όρους δημόσια και δωρεάν παιδεία δέχεται τις τελευταίες ημέρες το ThrakiToday.com
Όπως εξηγούν οι καταγγέλλοντες, μαθητές επιστρέφουν στα σπίτια με τα «ραβασάκια» του σχολείου τους, τα οποία ενημερώνουν τους γονείς για διάφορες «εκπαιδευτικές», αλλά ταυτόχρονα εμπορικές, δραστηριότητες στις οποίες καλούνται να πάρουν μέρος, κατά τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου και με την καταβολή χρηματικού αντιτίμου.
Χαρακτηριστική περίπτωση οι θεατρικές παραστάσεις, τις οποίες καλούνται να παρακολουθήσουν οι μαθητές, πάντα εν ώρα διδασκαλίας, συνήθως από περιφερόμενους θεατρικούς θιάσους που επισκέπτονται την περιοχή. Οι μαθητές ενημερώνονται πως εφόσον θέλουν να ακολουθήσουν την υπόλοιπη τάξη τους στη συγκεκριμένη δραστηριότητα, πρέπει να καταβάλουν κάποια χρήματα (ποσό που κυμαίνεται από 3 και μπορεί να φτάσει και τα 5 ευρώ ανά άτομο).
Από τη μεριά τους γονείς ωστόσο αναφέρουν πως σε πολλές των περιπτώσεων ακόμη και αυτό το ποσό, που μπορεί να φαντάζει μικρό, είναι δύσκολο να καταβληθεί ενώ αυτομάτως από τη στιγμή που η συγκεκριμένη «υποχρέωση» των μαθητών λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, γεννά τον στιγματισμό όσων δεν έχουν να καταβάλουν τα χρήματα. Αν αναλογιστεί ωστόσο κανείς το συνολικό ποσό που καταβάλουν μεμονωμένα οι σχολικές μονάδες της Ξάνθης για την παρακολούθηση μιας παράστασης – και σημειωτέον όχι σε θεατρικές ομάδες της Ξάνθης – σε περίπτωση που η συμμετοχή κυμανθεί σε σχεδόν καθολικά επίπεδα, γίνεται εύκολα αντιληπτός ο εισπρακτικός χαρακτήρας μιας τέτοιου είδους εκπαιδευτικής δραστηριότητας.
Μπορεί πριν από μερικά χρόνια κάτι τέτοιο να μην φάνταζε προκλητικό, ωστόσο στις μέρες τις βαθιάς οικονομικής ύφεσης, με το ζωνάρι του οικογενειακού προϋπολογισμού να έχει σφίξει δραματικά, αποτελεί κατ’ ελάχιστον κάτι που πρέπει να προβληματίσει όλους.
Απορίας άξιο βέβαια αν τέτοιου είδους πρακτικές βρίσκουν σύμφωνους τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι φυσικά θα μπορούσαν να αναζητήσουν και να προτείνουν δωρεάν τρόπους επαφής των μαθητών με το θέατρο, ή άλλες αντίστοιχες δραστηριότητες, και δη αυτών που κάθε τόσο βγαίνουν στους δρόμους για να προασπίσουν τη δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια