Ήξερα ότι ο Αλέξανδρος ζωγραφίζει και ότι δημοσιογραφεί. Τώρα ανακάλυψα και μιαν άλλη πτυχή : γράφει μυθιστόρημα. Ναι, κρατώ στα χέρια μο...
Ήξερα ότι ο Αλέξανδρος ζωγραφίζει και ότι δημοσιογραφεί. Τώρα ανακάλυψα και μιαν άλλη πτυχή : γράφει μυθιστόρημα. Ναι, κρατώ στα χέρια μου το ογκώδες βιβλίο του ‘Παράλληλοι δρόμοι’, σελ. 486, από τις Εκδόσεις Αιχμή.
Θα ήθελα να πω λίγα λόγια για τη μορφή και το περιεχόμενο του βιβλίου – μια πρώτη εντύπωση.
Είναι σύγχρονα θέματα, σύγχρονη γραφή και σύγχρονη αντίληψη για τη ζωή και τον άνθρωπο. Ο ίδιος εξάλλου γράφει κάτω από τον τίτλο : «Θα πάρουν αυτό που θέλουν με την βία. Αν δεν το καταφέρουν, θα προσπαθήσουν να σε αγοράσουν, αν δεν το καταφέρουν, θα σε εκβιάσουν».
Αν και ο συγγραφέας σημειώνει «Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και δεν έχουν ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα», εντούτοις εγώ πιστεύω ότι δεν απέχουν καθόλου από την πραγματικότητα οι βρωμιές που περιγράφει ο συγγραφέας.
Τα θέματα του βιβλίου είναι επίκαιρα, ‘καίνε’ θα έλεγα : διαπλοκή, διοίκηση κρατική και αυτοδιοίκηση, διακρατικές σχέσεις, όλα σε πρώτο πλάνο. Αρκεί να διαβάσετε τις εκθέσεις των ανεξάρτητων αρχών για τη διοίκηση, τα μέσα ενημέρωσης, το κάθετι.
Για να σχηματίσει ο αναγνώστης/η αναγνώστριά μου μια εικόνα για τη γραφή του Αλέξανδρου, θα παραθέσω δύο μικρά αποσπάσματα και θα παραπέμψω σε άλλα δύο.
«Όση ώρα άπλωνε στο χαρτί τις σκέψεις, τα ονόματα και τους συνδυασμούς συμφερόντων, προστέθηκε στην μοναξιά του ένα μπουκάλι ουίσκι και όσο οι συνδυασμοί γίνονταν πολύπλοκοι, άλλο τόσο το καυτό περιεχόμενο του μπουκαλιού, άλλαζε θέση και από το μπουκάλι πήγαινε στο στομάχι του. Εκείνο διαμαρτύρονταν αλλά και οι σκέψεις του και οι συνδυασμοί έπρεπε να βρουν διέξοδο» (σ. 217).
«Η εικόνα πάγωσε στις δύο παράλληλες γραμμές, στο κέντρο του σκαριφήματος που απεικόνιζαν δύο παράλληλους δρόμους που δεν συναντώνται ποτέ και η τελευταία σκέψη της ξανάρθε στο μυαλό της. «Θα πίνουν όλη την νύχτα απέναντι από το δημαρχείο». Ήθελε να του πει το «Σ’ αγαπώ» που δεν του το είπε και μετά ας χανόταν».
Καθαρές σχέσεις, καθαρές κουβέντες – αυτό που μας λείπει Η κρίση, την οποία σκιαγραφεί ο συγγραφέας οφείλεται στις ‘βρωμιές’ που διαπράττει ο άνθρωπος σε όλα τα επίπεδα. Το ατομικό και το κοινωνικό, το συλλογικό, διερευνώνται στο βιβλίο του Αλέξανδρου Παυλικιάνου.
Το σχόλιο, με το οποίο καταλήγω : θα πρέπει σε μια νέα έκδοση να διορθωθούν τα διάφορα τυπογραφικά λάθη, που θαμπώνουν την εικόνα του συνόλου. Γι’ αυτό δε φταίει, βέβαια, ο συγγραφέας… Ο Αλέξανδρος ξεδίπλωσε τον εαυτό του και την τέχνη του…
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια