Να φύγετε να πάτε αλλού! Μόνο όταν πειστεί η κοινή γνώμη πως κάτι τέτοιο πρέπει να αναφωνήσει αντικρίζοντας ένα μόρφωμα που επί σειρά ετ...
Να φύγετε να πάτε αλλού! Μόνο όταν πειστεί η κοινή γνώμη πως κάτι τέτοιο πρέπει να αναφωνήσει αντικρίζοντας ένα μόρφωμα που επί σειρά ετών βρισκόταν στο περιθώριο και ξαφνικά μετατρέψαμε σε πρωταγωνιστή της πολιτικής σκηνής και της δημοκρατίας, μόνο τότε θα επέλθει και πάλι νηνεμία και θα κοπάσει η μπόρα που έχει ξεσπάσει στη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ και η οποία φυσικά περιστρέφεται γύρω από τη Χρυσή Αυγή.
Η δολοφονία ενός νεαρού Έλληνα πολίτη, το πτώμα του οποίου αφού πρώτα ηρωοποιήθηκε στη συνέχεια βρέθηκε να φιγουράρει κρεμασμένο στα μανταλάκια των περιπτέρων διανθισμένο με μια δόση δραματικού ερωτισμού, φαίνεται πως ήταν υπεραρκετή ώστε να πυροδοτηθεί μια προμελετημένη αντίδραση και έκρηξη οργής απέναντι στον φασισμό.
Όλα ξεκίνησαν όταν οι ίδιοι οι πολίτες πείστηκαν πως η οργή απέναντι σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, μια δημοκρατία σε αποσύνθεση και έναν λαό βυθισμένο στον βούρκο της νωθρότητας, μπορούσε να μετουσιωθεί σε ψήφο στη Χρυσή Αυγή. Και πως πείστηκε μισό εκατομμύριο Έλληνες για κάτι τέτοιο; Όπως πολύ απλώς θα πειστεί για το ακριβώς αντίθετο!
Αρχικά έπρεπε να δημιουργηθεί ένας εχθρός, μια απειλή ώστε φυσικά να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος από την πραγματική απειλή που δεν ήταν άλλη από μια πολιτική καταστροφική, βάρβαρα και ταξικά τυραννική, η οποία έμελλε και μέλλει ακόμη, να συρρικνώσει τα κοινωνικά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας που δεν δείχνει να αντιδρά αλλά κάθε τόσο άτσαλα και αλλοπρόσαλλα να υπενθυμίζει πόσο εύκολα χειραγωγήσιμη είναι.
Ήταν άλλωστε ο πρόσφατος προεκλογικός αγώνας για την ανάδειξη της νέας σύνθεσης του Ελληνικού κοινοβουλίου που βρήκε φιμωμένα τα δημοσιογραφικά χλιμιντρίσματα, τα οποία ωστόσο το πρώτο λεπτό μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων αφέθηκαν ελεύθερα να επιδοθούν στο αυτονόητο. Να κρούουν το κουδούνι του κινδύνου για την ορατή απειλή της δημοκρατίας, μέσω ενός αυγού που βάλαμε στη φωλιά του λύκου να το φυλάει ο ίδιος ο λύκος.
Ο οποίος δε λύκος, αφού πρώτα φρόντισε να το κρατήσει ζεστό, μόλις ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, το άφησε να σπάσει ώστε να αντιληφθούμε όλοι το περιεχόμενο του και πόσο τρομακτικά επικίνδυνο είναι για εμάς τους ίδιους. Εκεί, σε εκείνο το κομβικό χρονικά σημείο, έπρεπε όλοι να αντιληφθούμε πως ο εχθρός είναι η Χρυσή Αυγή, ο φασισμός και ο ναζισμός (το ίδιο και το αυτό) και πως όταν απαλλαχθούμε απ’ αυτά η χώρα θα βρει ξανά τον βηματισμό της στον δρόμο για τη δημοκρατία.
Ξαφνικά οι δημοσιογράφοι απέκτησαν φωνή, βρήκαν ντοκουμέντα, βρήκαν μαρτυρίες ενώ η δικαιοσύνη ανέλαβε δράση. Και το ερώτημα φυσικά εύλογο. Τόσο καιρό σε ποιο χρονοντούλαπο βρίσκονταν κλειδωμένα όλα αυτά; Έπρεπε να χυθεί αίμα, και δη Ελληνικό, για να συμβούν όλα αυτά;
Η απάντηση σίγουρα δεν μπορεί να δοθεί έτσι ελαφρά τη καρδία. Το σίγουρο πάντως είναι πως ένας λαός που έχει μάθε να διασκεδάζει μέχρι θανάτου, ψοφά για θέαμα και τούτο έλαβε. Ένα σήριαλ με αρχή, μέση και ενδεχομένως το ευτυχισμένο τέλος που θα ήθελε η δημοκρατία.
Το τί είναι η Χρυσή Αυγή είναι αν μη τι άλλο υποκριτικό να αρνείται κανείς να το παραδεχθεί δημόσια. Το ζητούμενο είναι ένα. Είναι μόνο η Χρυσή Αυγή;
Ο Αδιάκριτος
Δεν υπάρχουν σχόλια