ΠΡΙΝ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ την κλείσουμε άρχισαν κάποιοι να ονειρεύονται τη θέση τους στην επόμενη ημέρα. Ο λόγος φυσικά για τη δημόσια ραδιοτηλεόρασ...
ΠΡΙΝ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ την κλείσουμε άρχισαν κάποιοι να ονειρεύονται τη θέση τους στην επόμενη ημέρα. Ο λόγος φυσικά για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, η οποία επί σειρά ετών λειτουργούσε ως πολιτικό παραμάγαζο, και αυτό δεν το αρνούνται ούτε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Βέβαια επί σειρά ετών δεν φάνηκε να ενοχλεί κανέναν η λειτουργία της, αλλά και το προσφερόμενο προϊόν της, ωστόσο τώρα τα πράγματα φαίνεται πως παίρνουν νέα τροχιά. Ή μήπως και όχι; Πληροφορίες θέλουν ήδη ορισμένους να ονειρεύονται παρασκηνιακές διαβουλεύσεις ώστε στο αύριο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, στην οποία προστίθεται πλέον και το ιντερνέτ, να βρουν μια θέση κάτω από το κεραμίδι της μονιμότητας, ή καλύτερα της σταθερότητας.
ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ τους ψάχναμε στην Κομοτηνή τους βρήκαμε! Δήμαρχος Ξάνθης, Μανώλης Τσέπελης, Στέλιος Μωραΐτης αλλά και άλλοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι της τοπικής αυτοδιοίκησης και εμπλεκόμενοι με τα κοινά στην Ξάνθη παρέλασαν το πρωί της Τετάρτης από γνωστό ξενοδοχείο της Κομοτηνής όπου πραγματοποιούταν ημερίδα με θεματική την περιφερειακή πολιτική, το παρών στην οποία έδωσε και ο ευρωπαίος επίτροπος αρμόδιος σε θέματα περιφερειακής πολιτικής. Ένας εξ’ αυτών έφαγε πλάτη… καθώς όταν πλησίασε σημαίνοντα πρόσωπο της Περιφέρειας ΑΜΘ εκείνος επιδεκτικά του γύρισε την πλάτη χωρίς καν να τον χαιρετήσει. Ένας άλλος πάλι… έτρεχε τελευταία στιγμή να προμηθευτεί ακουστικά μετάφρασης ώστε να καταλαβαίνει τα όσα έλεγε ο ευρωπαίος επίτροπος για το προς ανάπτυξη θέμα.
ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΕΧΟΥΝ χάσει τον ύπνο τους με την επιτυχία των απέναντι, που το μόνο που κάνουν είναι να κυνηγούν την ίδια τους τη σκιά και να τρώνε τις σάρκες τους. Τέτοια μανία ειλικρινά δεν είναι εύκολο να την εξηγήσει κανείς, ενώ πολύ πιο δύσκολο είναι το να μπει κανείς στην αρρωστημένη φαντασία ορισμένων, που έχουν ως σύμβολό πίστης το καλάμι, ενώ μέσα στα όρια της σχιζοφρένειας βλέπουν φαντάσματα που δεν είναι τίποτα άλλο από τα είδωλά τους. Άλλοι πάλι, στον βούρκο της ανυπαρξίας τους, αναλώνονται απλώς στο να “διαβάζουν” τους άλλους επιχειρώντας στη συνέχεια να ασκήσουν κριτική στα γραφόμενά τους… ενώ δεν διστάζουν να κάνουν και υποδείξεις για το πώς θα έπρεπε να συντάσσονται οι πληροφορίες και οι σκέψεις των άλλων! Και στις δύο περιπτώσεις η πάθηση φαντάζει ανίατη.
ΠΡΩΤΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ τα Μνημόνια και μετά θυμούνται να διαμαρτυρηθούν για τις επιπτώσεις των όσων οι ίδιοι ψηφίζουν. Λογικό ενδεχομένως για ορισμένους, δεδομένης και της έκρηξης της τοπικής κοινωνίας στις δυσμενείς για τους ίδιους επιπτώσεις των Μνημονίων. Βέβαια το κατά πόσο ακόμη και αυτές οι αντιδράσεις είναι όντως πραγματικές και δεν αποτελούν επικοινωνιακές φούσκες είναι το ζητούμενο....
Δεν υπάρχουν σχόλια