Οι άνθρωποι που παίρνουν τακτικά ασπιρίνη επί πολλά χρόνια, όπως αυτοί που έχουν καρδιαγγειακά προβλήματα, κινδυνεύουν περισσότερο από α...
Οι άνθρωποι που παίρνουν τακτικά ασπιρίνη επί πολλά χρόνια, όπως αυτοί που έχουν καρδιαγγειακά προβλήματα, κινδυνεύουν περισσότερο από απώλεια όρασης κατά την τρίτη ηλικία λόγω εκφύλισης της ωχράς κηλίδας, σύμφωνα με μια νέα αυστραλιανή επιστημονική έρευνα.
Οι επιστήμονες ανέφεραν, πάντως, ότι δεν υπάρχουν ακόμα επαρκή στοιχεία που να δικαιολογούν, προς το παρόν, μια αλλαγή στη θεραπευτική χρήση της ασπιρίνης από όσους την παίρνουν για καιρό.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, με επικεφαλής τον Τζέραλντ Λιου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου «JAMA Internal Medicine», σύμφωνα με το BBC, μελέτησαν περίπου 2.400 ανθρώπους άνω των 60 ετών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μακρόχρονη συχνή λήψη ασπιρίνης διπλασιάζει τον κίνδυνο για «υγρή» εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, όσο γερνάει κανείς.
Η εν λόγω πάθηση -που συνιστά βασική αιτία τύφλωσης των ηλικιωμένων- πλήττει το «υγρό σημείο» στον αμφιβληστροειδή φακό των ματιών, οδηγώντας σε απώλεια όρασης στο κέντρο του οπτικού πεδίου του ατόμου. Η ζημιά στα μάτια (που είναι πιο σοβαρή σε σχέση με τη λεγόμενη «ξηρή» εκφύλιση) μπορεί να συμβεί αρκετά γρήγορα, ακόμα και μέσα σε μερικές μέρες. Η προχωρημένη ηλικία, το κάπνισμα και το οικογενειακό ιστορικό συνιστούν βασικούς παράγοντες κινδύνου.
Οι Αυστραλοί ερευνητές έκαναν οφθαλμολογικά τεστ στα άτομα που συμμετείχαν στην έρευνα, κάθε πέντε χρόνια για μια συνολική περίοδο 15 ετών. Στο τέλος της έρευνας, διαπιστώθηκε ότι μεταξύ όσων έπαιρναν τακτικά ασπιρίνη (τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα) το 9,3% εμφάνισε εκφύλιση της ωχράς κηλίδας έναντι μόνο 3,7% μεταξύ όσων δεν λάμβαναν ασπιρίνη.
Οι επιστήμονες επεσήμαναν ότι ο κίνδυνος αυξάνει με το πέρασμα του χρόνου, ανάλογα με το πόσα χρόνια παίρνει κανείς ασπιρίνη. Έτσι, ο αυξημένος κίνδυνος για την απώλεια της όρασης ήταν 1,9% ύστερα από πέντε χρόνια τακτικής λήψης ασπιρίνης, 7% έπειτα από δέκα χρόνια και 9,3% μετά από 15 χρόνια, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για όσους δεν έπαιρναν ασπιρίνη ήταν 0,8% στα πέντε χρόνια, 1,6% στα δέκα και 3,7% στα 15 χρόνια.
Η καθημερινή λήψη ασπιρίνης μειώνει τον κίνδυνο εμφράγματος ή ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου σε ασθενείς με καρδιαγγειακά προβλήματα, ενώ, σύμφωνα με μερικές έρευνες, πιθανώς μειώνει και τον κίνδυνο για ορισμένους καρκίνους. Ένας γνωστός κίνδυνος από την ασπιρίνη είναι η πιθανότητα πρόκλησης εσωτερικής αιμορραγίας.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι ίσως πρέπει να υπάρξει μια νέα αξιολόγηση του κινδύνου της ασπιρίνης για τα μάτια των ηλικιωμένων, ιδίως όσων πάσχουν ήδη από υγρή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας στο ένα μάτι. Από την άλλη, τόνισαν ότι οποιαδήποτε απόφαση σχετικά με τη συνέχιση ή τη διακοπή της θεραπείας με ασπιρίνη «είναι πολύπλοκη και πρέπει κάθε φορά να εξατομικεύεται».
Έτσι, όπως τόνισαν, είναι θέμα του γιατρού να ζυγίσει τα καρδιαγγειακά οφέλη κάθε ασθενούς από την ασπιρίνη σε σχέση με τον πιθανό κίνδυνο για τα μάτια του.
Σε καμία περίπτωση, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, δεν πρέπει να σταματήσει κάποιος ασθενής να παίρνει ασπιρίνη, προτού το εγκρίνει ο γιατρός του.
Σε ένα συνοδευτικό άρθρο - σχόλιο στο ίδιο ιατρικό περιοδικό, άλλοι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι η αυστραλιανή μελέτη δεν ήταν τυχαιοποιημένη, γι’ αυτό τα συμπεράσματά της δεν μπορούν ακόμα να έχουν επίδραση στην κλινική πρακτική, συνεπώς θα πρέπει να επιβεβαιωθούν σε μελλοντικές τυχαιοποιημένες έρευνες.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, με επικεφαλής τον Τζέραλντ Λιου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου «JAMA Internal Medicine», σύμφωνα με το BBC, μελέτησαν περίπου 2.400 ανθρώπους άνω των 60 ετών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μακρόχρονη συχνή λήψη ασπιρίνης διπλασιάζει τον κίνδυνο για «υγρή» εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, όσο γερνάει κανείς.
Η εν λόγω πάθηση -που συνιστά βασική αιτία τύφλωσης των ηλικιωμένων- πλήττει το «υγρό σημείο» στον αμφιβληστροειδή φακό των ματιών, οδηγώντας σε απώλεια όρασης στο κέντρο του οπτικού πεδίου του ατόμου. Η ζημιά στα μάτια (που είναι πιο σοβαρή σε σχέση με τη λεγόμενη «ξηρή» εκφύλιση) μπορεί να συμβεί αρκετά γρήγορα, ακόμα και μέσα σε μερικές μέρες. Η προχωρημένη ηλικία, το κάπνισμα και το οικογενειακό ιστορικό συνιστούν βασικούς παράγοντες κινδύνου.
Οι Αυστραλοί ερευνητές έκαναν οφθαλμολογικά τεστ στα άτομα που συμμετείχαν στην έρευνα, κάθε πέντε χρόνια για μια συνολική περίοδο 15 ετών. Στο τέλος της έρευνας, διαπιστώθηκε ότι μεταξύ όσων έπαιρναν τακτικά ασπιρίνη (τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα) το 9,3% εμφάνισε εκφύλιση της ωχράς κηλίδας έναντι μόνο 3,7% μεταξύ όσων δεν λάμβαναν ασπιρίνη.
Οι επιστήμονες επεσήμαναν ότι ο κίνδυνος αυξάνει με το πέρασμα του χρόνου, ανάλογα με το πόσα χρόνια παίρνει κανείς ασπιρίνη. Έτσι, ο αυξημένος κίνδυνος για την απώλεια της όρασης ήταν 1,9% ύστερα από πέντε χρόνια τακτικής λήψης ασπιρίνης, 7% έπειτα από δέκα χρόνια και 9,3% μετά από 15 χρόνια, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για όσους δεν έπαιρναν ασπιρίνη ήταν 0,8% στα πέντε χρόνια, 1,6% στα δέκα και 3,7% στα 15 χρόνια.
Η καθημερινή λήψη ασπιρίνης μειώνει τον κίνδυνο εμφράγματος ή ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου σε ασθενείς με καρδιαγγειακά προβλήματα, ενώ, σύμφωνα με μερικές έρευνες, πιθανώς μειώνει και τον κίνδυνο για ορισμένους καρκίνους. Ένας γνωστός κίνδυνος από την ασπιρίνη είναι η πιθανότητα πρόκλησης εσωτερικής αιμορραγίας.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι ίσως πρέπει να υπάρξει μια νέα αξιολόγηση του κινδύνου της ασπιρίνης για τα μάτια των ηλικιωμένων, ιδίως όσων πάσχουν ήδη από υγρή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας στο ένα μάτι. Από την άλλη, τόνισαν ότι οποιαδήποτε απόφαση σχετικά με τη συνέχιση ή τη διακοπή της θεραπείας με ασπιρίνη «είναι πολύπλοκη και πρέπει κάθε φορά να εξατομικεύεται».
Έτσι, όπως τόνισαν, είναι θέμα του γιατρού να ζυγίσει τα καρδιαγγειακά οφέλη κάθε ασθενούς από την ασπιρίνη σε σχέση με τον πιθανό κίνδυνο για τα μάτια του.
Σε καμία περίπτωση, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, δεν πρέπει να σταματήσει κάποιος ασθενής να παίρνει ασπιρίνη, προτού το εγκρίνει ο γιατρός του.
Σε ένα συνοδευτικό άρθρο - σχόλιο στο ίδιο ιατρικό περιοδικό, άλλοι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι η αυστραλιανή μελέτη δεν ήταν τυχαιοποιημένη, γι’ αυτό τα συμπεράσματά της δεν μπορούν ακόμα να έχουν επίδραση στην κλινική πρακτική, συνεπώς θα πρέπει να επιβεβαιωθούν σε μελλοντικές τυχαιοποιημένες έρευνες.
