Ναπολέων Λιναρδάτος Δεν υπάρχει δημόσιο πρόσωπο, όπως ο Γιάννης Στουρνάρας, που να ενσαρκώνει με τόση ακρίβεια τόσες πολλές από τις αξίε...
Ναπολέων Λιναρδάτος
Δεν υπάρχει δημόσιο πρόσωπο, όπως ο Γιάννης Στουρνάρας, που να ενσαρκώνει με τόση ακρίβεια τόσες πολλές από τις αξίες του χρεοκοπημένου μεταπολιτευτικού συστήματος. Εδώ μερικοί λόγοι για την ασχετοσύνη του περί οικονομικών.
- Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι άσχετος με τα οικονομικά γιατί δεν καταλαβαίνει ότι η υψηλή φορολογία καταστρέφει την οικονομία. Οι κυριακάτικες εφημερίδες ήταν γεμάτες με οικονομικά ρεπορτάζ τρόμου. «Η φοροεπιδρομή σε ακίνητα και αυτοκίνητα είχε ασήμαντο όφελος για τα δημόσια ταμεία, ωστόσο αποτέλεσε βασική αιτία ύφεσης και διάλυσης των δύο κλάδων» από το Πρώτο Θέμα. Ενώ στο Βήμα θα διαβάζουμε «Όπου σταθεί και όπου βρεθεί κανείς, δεν ακούει τίποτε άλλο παρά δραματικές ιστορίες για φόρους που κλονίζουν μαζικά του φορολογούμενους και τα νοικοκυριά.» Οι φόροι είναι ένα αναγκαίο κακό και επιβάλλεται πάντοτε να είναι όσο τον δυνατόν χαμηλότεροι για να μπορεί να αναπτύσσεται η οικονομία. Αυτό δεν το ξέρει ο κ. Στουρνάρας.
- Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι άσχετος με τα οικονομικά γιατί αδυνατεί να κάνει διακρίσεις μεταξύ παραγωγικών και παρασιτικών δραστηριοτήτων. Έτσι για τον κ. Στουρνάρα η περικοπή 100 ευρώ από τον μισθό του Φωτόπουλου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ είναι ακριβώς το ίδιο με 100 ευρώ επιπλέον φόρο σε έναν επιχειρηματία. Η διανομή των οικονομικών βαρών δεν φαίνεται να ενδιαφέρει τον κ. Στουρνάρα, αλλά η επιτυχία μιας οικονομίας βασίζεται στο ότι αυτοί που ξέρουν καλύτερα να δημιουργούν νέο πλούτο και παραγωγικές θέσεις εργασίας έχουν τις παραγωγικές δυνατότητες να κάνουν την δουλειά τους. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι διαφορετικές θα είναι οι επιδόσεις μιας οικονομίας όταν οι φόροι κατευθύνονται στα χέρια συνδικαλιστών και κρατικοδίαιτων “επιχειρηματιών”, και μια άλλη οικονομία όπου η χαμηλή φορολογία επιτρέπει σε έναν Αριστοτέλη Ωνάση ή έναν Steve Jobs να κάνει νέες επενδύσεις και να δημιουργήσει νέα αγαθά και υπηρεσίες.
- Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι άσχετος με τα οικονομικά γιατί δεν ξέρει ότι η προσφορά δημιουργεί την ζήτηση. Η ελληνική οικονομία, ειδικά μετά την ένταξή της στο ευρώ, έγινε ένα άλλο αποτυχημένο πείραμα όπου προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μια οικονομία που βασιζόταν στην σε μια διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση η οποία με την σειρά της βασιζόταν στο υπέρογκο δανεισμό του κράτους. Όμως αυτή η αποσύνδεση της παραγωγής από την κατανάλωση είναι η αιτία που βιώνουμε αυτή την πρωτοφανή κρίση τώρα. Μια οικονομία όπου η κατανάλωση της δεν είναι αποτέλεσμα της παραγωγής της, ζει με δανεικά, είναι πραγματικά πτωχή, και είναι μόνο θέμα χρόνου να ανακαλύψει το μέγεθος του αδιεξόδου της. Ο κ. Στουρνάρας με την έμφασή του στην υψηλή φορολογία, την αδυναμία του να μειώσει νόμους και κανονισμούς αλλά και το μέγεθος του κράτους, δείχνει ότι δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που λείπει από την ελληνική οικονομία δεν είναι η ζήτηση, αλλά η νέα παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών.
- Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι άσχετος με τα οικονομικά γιατί δεν καταλαβαίνει τον ρόλο της επιχειρηματικότητας. Προσφάτως σε δηλώσεις του ο κ. Στουρνάρας προσπαθώντας να δικαιολογήσει τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές στις επιχειρήσεις στην Ελλάδα είπε ότι η εντύπωση που δίνεται δεν είναι ακριβής γιατί δεν συμπεριλαμβάνουμε τις ενισχύσεις του κράτους προς τις επιχειρήσεις. Πρόκειται περί δήλωσης που πιστοποιεί το απίστευτο μέγεθος της άγνοιας αυτού του ανθρώπου. Το ότι βάζει στην ίδια κατηγορία το κεφάλαιο που είναι στην διάθεση του επιχειρηματία να το επενδύσει όπως αυτός θέλει, με το κεφάλαιο που του δίνεται μέσα από μια γραφειοκρατική, και συνήθως στην Ελλάδα μια πελατειακή διαδικασία με συγκεκριμένους όρους και κανονισμούς, δείχνει το πόσο χαμηλά βλέπει τον ρόλο του επιχειρηματία. Στα μάτια του κ. Στουρνάρα και πλήθος ευρωκρατών, ο επιχειρηματίας δεν είναι τίποτε άλλο από μια προέκταση του κράτους, ένα πληθυσμός από είλωτες που πρόθυμα θα πρέπει να προσφέρουν τον πλούτο τους στην διάθεση των κρατούντων, οι οποίοι ξέρουν καλύτερα απ΄όλους που πρέπει να κατευθύνεται ο πλούτος και οι επενδύσεις μιας χώρας. Όμως ο ρόλος του επιχειρηματία δεν είναι η πραγμάτωση των πενταετών προγραμμάτων ανάπτυξης της κρατικής γραφειοκρατίας ή η όποια μεγέθυνση και οριακή βελτίωση των υπαρχουσών δομών της οικονομίας.
Ο ρόλος της επιχειρηματικότητας είναι η δημιουργική καταστροφή του παρόντος, η δημιουργία νέας γνώσης, νέων μέσων παραγωγής, νέων προϊόντων και υπηρεσιών. Το πιο δημιουργικό κομμάτι της κοινωνίας είναι σταθερά προσανατολισμένο στο μέλλον και δεν έχει καμιά σχέση με την στατική εικόνα που έχει για την οικονομία ο κ. Στουρνάρας και ο γραφειοκράτης του υπουργείου “Ανάπτυξης”. Η πιο πλουτοπαραγωγική πηγή της ανθρωπότητας είναι ο ανθρώπινος νους και η ελευθερία του να εφεύρει και να δημιουργεί το νέο. Αυτή η επιχειρηματικότητα είναι ουσιαστικά παράνομη στην Ελλάδα του κ. Στουρνάρα.
Είμαι σίγουρος ότι όταν η οικονομία φτάσει στο σημείο μηδέν, ή και αν ακόμη επιτύχει κάποια σημάδια ανάκαμψης, αμέσως ο κ. Στρουρνάρας και οι λοιποί οπαδοί των μνημονιακών κυβερνήσεων θα φωνάξουν επιτυχία και θα κηρύξουν το τέλος της ελληνικής κρίσης. Όμως η ελληνική κοινωνία θα συνεχίσει να αιμορραγεί, μια μεγάλη κρίση θα έχει περάσει χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα, πτωχά και μίζερα θα περιμένουμε την επόμενη θύελλα.
Δεν υπάρχει δημόσιο πρόσωπο, όπως ο Γιάννης Στουρνάρας, που να ενσαρκώνει με τόση ακρίβεια τόσες πολλές από τις αξίες του χρεοκοπημένου μεταπολιτευτικού συστήματος. Εδώ μερικοί λόγοι για την ασχετοσύνη του περί οικονομικών.
- Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι άσχετος με τα οικονομικά γιατί δεν καταλαβαίνει ότι η υψηλή φορολογία καταστρέφει την οικονομία. Οι κυριακάτικες εφημερίδες ήταν γεμάτες με οικονομικά ρεπορτάζ τρόμου. «Η φοροεπιδρομή σε ακίνητα και αυτοκίνητα είχε ασήμαντο όφελος για τα δημόσια ταμεία, ωστόσο αποτέλεσε βασική αιτία ύφεσης και διάλυσης των δύο κλάδων» από το Πρώτο Θέμα. Ενώ στο Βήμα θα διαβάζουμε «Όπου σταθεί και όπου βρεθεί κανείς, δεν ακούει τίποτε άλλο παρά δραματικές ιστορίες για φόρους που κλονίζουν μαζικά του φορολογούμενους και τα νοικοκυριά.» Οι φόροι είναι ένα αναγκαίο κακό και επιβάλλεται πάντοτε να είναι όσο τον δυνατόν χαμηλότεροι για να μπορεί να αναπτύσσεται η οικονομία. Αυτό δεν το ξέρει ο κ. Στουρνάρας.
- Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι άσχετος με τα οικονομικά γιατί αδυνατεί να κάνει διακρίσεις μεταξύ παραγωγικών και παρασιτικών δραστηριοτήτων. Έτσι για τον κ. Στουρνάρα η περικοπή 100 ευρώ από τον μισθό του Φωτόπουλου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ είναι ακριβώς το ίδιο με 100 ευρώ επιπλέον φόρο σε έναν επιχειρηματία. Η διανομή των οικονομικών βαρών δεν φαίνεται να ενδιαφέρει τον κ. Στουρνάρα, αλλά η επιτυχία μιας οικονομίας βασίζεται στο ότι αυτοί που ξέρουν καλύτερα να δημιουργούν νέο πλούτο και παραγωγικές θέσεις εργασίας έχουν τις παραγωγικές δυνατότητες να κάνουν την δουλειά τους. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι διαφορετικές θα είναι οι επιδόσεις μιας οικονομίας όταν οι φόροι κατευθύνονται στα χέρια συνδικαλιστών και κρατικοδίαιτων “επιχειρηματιών”, και μια άλλη οικονομία όπου η χαμηλή φορολογία επιτρέπει σε έναν Αριστοτέλη Ωνάση ή έναν Steve Jobs να κάνει νέες επενδύσεις και να δημιουργήσει νέα αγαθά και υπηρεσίες.
- Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι άσχετος με τα οικονομικά γιατί δεν ξέρει ότι η προσφορά δημιουργεί την ζήτηση. Η ελληνική οικονομία, ειδικά μετά την ένταξή της στο ευρώ, έγινε ένα άλλο αποτυχημένο πείραμα όπου προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μια οικονομία που βασιζόταν στην σε μια διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση η οποία με την σειρά της βασιζόταν στο υπέρογκο δανεισμό του κράτους. Όμως αυτή η αποσύνδεση της παραγωγής από την κατανάλωση είναι η αιτία που βιώνουμε αυτή την πρωτοφανή κρίση τώρα. Μια οικονομία όπου η κατανάλωση της δεν είναι αποτέλεσμα της παραγωγής της, ζει με δανεικά, είναι πραγματικά πτωχή, και είναι μόνο θέμα χρόνου να ανακαλύψει το μέγεθος του αδιεξόδου της. Ο κ. Στουρνάρας με την έμφασή του στην υψηλή φορολογία, την αδυναμία του να μειώσει νόμους και κανονισμούς αλλά και το μέγεθος του κράτους, δείχνει ότι δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που λείπει από την ελληνική οικονομία δεν είναι η ζήτηση, αλλά η νέα παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών.
- Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι άσχετος με τα οικονομικά γιατί δεν καταλαβαίνει τον ρόλο της επιχειρηματικότητας. Προσφάτως σε δηλώσεις του ο κ. Στουρνάρας προσπαθώντας να δικαιολογήσει τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές στις επιχειρήσεις στην Ελλάδα είπε ότι η εντύπωση που δίνεται δεν είναι ακριβής γιατί δεν συμπεριλαμβάνουμε τις ενισχύσεις του κράτους προς τις επιχειρήσεις. Πρόκειται περί δήλωσης που πιστοποιεί το απίστευτο μέγεθος της άγνοιας αυτού του ανθρώπου. Το ότι βάζει στην ίδια κατηγορία το κεφάλαιο που είναι στην διάθεση του επιχειρηματία να το επενδύσει όπως αυτός θέλει, με το κεφάλαιο που του δίνεται μέσα από μια γραφειοκρατική, και συνήθως στην Ελλάδα μια πελατειακή διαδικασία με συγκεκριμένους όρους και κανονισμούς, δείχνει το πόσο χαμηλά βλέπει τον ρόλο του επιχειρηματία. Στα μάτια του κ. Στουρνάρα και πλήθος ευρωκρατών, ο επιχειρηματίας δεν είναι τίποτε άλλο από μια προέκταση του κράτους, ένα πληθυσμός από είλωτες που πρόθυμα θα πρέπει να προσφέρουν τον πλούτο τους στην διάθεση των κρατούντων, οι οποίοι ξέρουν καλύτερα απ΄όλους που πρέπει να κατευθύνεται ο πλούτος και οι επενδύσεις μιας χώρας. Όμως ο ρόλος του επιχειρηματία δεν είναι η πραγμάτωση των πενταετών προγραμμάτων ανάπτυξης της κρατικής γραφειοκρατίας ή η όποια μεγέθυνση και οριακή βελτίωση των υπαρχουσών δομών της οικονομίας.
Ο ρόλος της επιχειρηματικότητας είναι η δημιουργική καταστροφή του παρόντος, η δημιουργία νέας γνώσης, νέων μέσων παραγωγής, νέων προϊόντων και υπηρεσιών. Το πιο δημιουργικό κομμάτι της κοινωνίας είναι σταθερά προσανατολισμένο στο μέλλον και δεν έχει καμιά σχέση με την στατική εικόνα που έχει για την οικονομία ο κ. Στουρνάρας και ο γραφειοκράτης του υπουργείου “Ανάπτυξης”. Η πιο πλουτοπαραγωγική πηγή της ανθρωπότητας είναι ο ανθρώπινος νους και η ελευθερία του να εφεύρει και να δημιουργεί το νέο. Αυτή η επιχειρηματικότητα είναι ουσιαστικά παράνομη στην Ελλάδα του κ. Στουρνάρα.
Είμαι σίγουρος ότι όταν η οικονομία φτάσει στο σημείο μηδέν, ή και αν ακόμη επιτύχει κάποια σημάδια ανάκαμψης, αμέσως ο κ. Στρουρνάρας και οι λοιποί οπαδοί των μνημονιακών κυβερνήσεων θα φωνάξουν επιτυχία και θα κηρύξουν το τέλος της ελληνικής κρίσης. Όμως η ελληνική κοινωνία θα συνεχίσει να αιμορραγεί, μια μεγάλη κρίση θα έχει περάσει χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα, πτωχά και μίζερα θα περιμένουμε την επόμενη θύελλα.
