Εδώ και αρκετό καιρό βιώνουμε, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι από εμάς τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης. Οι συζητήσεις περιστρέφοντ...
Εδώ και αρκετό καιρό βιώνουμε, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι από εμάς τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης. Οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από την ελληνική οικονομία, τις συνεχείς μειώσεις των μισθών, την υπερχρέωση των νοικοκυριών, την αβάσταχτη φορολογία κι ένα σωρό από άλλα σχετικά ζητήματα που μας γεμίζουν άγχος και ανασφάλεια για ένα αβέβαιο μέλλον.
Μέσα σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της οικονομικής δυσχέρειας, η σκέψη μας τρέχει στα παιδιά. Στα παιδιά που στην ανατολή της ζωής τους καλούνται να συμμετέχουν σε έναν διαρκή, ανηφορικό κι επίπονο αγώνα ζωής. Καλούνται να οπλιστούν με υπομονή και επιμονή από την τρυφερή τους ηλικία. Το ερώτημα λοιπόν, που προκύπτει τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι: «Πρέπει να μιλήσω στο παιδί μου για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας ή αυτό θα λειτουργήσει αρνητικά στον ψυχικό του κόσμο; Και αν μιλήσω τι πρέπει να πω; Με ποιόν τρόπο να το πω ώστε να μην γεμίζω την παιδική του ψυχή με φόβους και αγωνίες;».
Τα παιδιά δεν είναι μικρογραφίες ανθρώπων. Είναι ολοκληρωμένες οντότητες και έχουν ίσα δικαιώματα με όλους. Κατά συνέπεια δικαιούνται ενημέρωσης για τα όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν μέσα στην οικογένειά τους αλλά και στην χώρα όπου ζούνε. Τα παραπάνω είναι κάποια από τα πολλά ερωτήματα που απασχολούν τους γονείς και θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται παρακάτω. Σε κάθε περίπτωση είμαστε προσεκτικοί ώστε να μη φορτιστούν αρνητικά τα παιδιά.
1. Η άγνοια γεννά άγχος, φόβο, ανασφάλεια.
Προσπαθήστε με απλά λόγια και πολλά παραδείγματα από την καθημερινότητα να ενημερώσετε το παιδί για την νέα οικονομική κατάσταση τόσο της οικογένειας αλλά και ολόκληρης της χώρας. Καλό θα ήταν ο λόγος σας να εμπνέει ασφάλεια. Να είναι ήπιος, καθησυχαστικός και ελπιδοφόρος. Εξετάστε καλά τα όσα πρόκειται να πείτε χωρίς να ξεχνάτε την ηλικία του παιδιού. Διαφορετικά θα μιλήσουμε σε ένα παιδί 5 ετών και διαφορετικά σε ένα των 12 ετών. Αποφύγετε τις λεπτομέρειες, το μόνο που θα κάνουν είναι να μπερδέψουν το παιδί.
2. Μην συζητάτε μπροστά στο παιδί.
Καλό θα ήταν να αποφεύγονται συζητήσεις οικονομικών θεμάτων όταν βρίσκεται μπροστά το παιδί. Διαφωνίες, φωνές και αντιπαραθέσεις το μόνο που θα του προσφέρουν είναι στεναχώρια και θλίψη που πολλές φορές δεν μπορεί να διαχειριστεί ένα παιδί.
3. Η σημασία του οικογενειακού δεσίματος.
Είναι σημαντικό για ένα παιδί να νιώθει την οικογένεια του δυνατή και ενωμένη. Τα μέλη σε κάθε δυσκολία πρέπει να δένονται σε μια γροθιά και να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες συνεισφέροντας ο κάθε ένας με τον τρόπο του και στο βαθμό που μπορεί.
4. Αναγκαία η καθημερινή ρουτίνα.
Σημαντική παράμετρος για την θωράκιση την συναισθηματικής υγείας του παιδιού είναι η συνέχιση του καθημερινού, γνώριμου προγράμματος του. Η οικογένεια οφείλει να μεριμνήσει ώστε το παιδί να μην αναγκαστεί σε «βίαιη» διακοπή δραστηριοτήτων, στις οποίες συμμετείχε και δεν είναι σε θέση η οικογένεια πλέον να καλύψει οικονομικά. Αν πρέπει οπωσδήποτε να διακόψει κάποιες, συζητούμε και αποφασίζουμε από κοινού ποιες θα είναι αυτές. Παράλληλα αναζητούμε πληροφορίες για δραστηριότητες που υλοποιούνται δωρεάν μέσω Δήμων ή άλλων φορέων της περιοχής μας.
5. Αφιερώστε χρόνο στην οικογένεια.
Σε περιόδους κρίσεων η ανθρώπινη επαφή κρίνεται επιτακτική ανάγκη. Μέσω της επαφής και της επικοινωνίας ο άνθρωπος χαλαρώνει, γεμίζει τις μπαταρίες του και προχωρά. Οι καθημερινές οικογενειακές στιγμές είναι το αντίδοτο κάθε στεναχώριας ή πίκρας. Γιατί τι πιο πολύτιμο από τα χαμογελαστά πρόσωπα της οικογένειας σας;
6. Δίνετε πάντα απαντήσεις σε ερωτήσεις του παιδιού.
Οι γονείς οφείλουν να απαντούν στις απορίες του παιδιού. Η απάντηση καλό θα ήταν να περιορίζεται στην ερώτηση. Μην ξεχνάτε την ηλικία του παιδιού στο οποίο απευθύνεστε καθώς και την αναπτυξιακή του ωριμότητα. Καθησυχάστε τυχόν φόβους, βεβαιώνοντας το πώς είστε πάντα στη διάθεσή του για να λύσετε μαζί τις απορίες του.
7. Αξίες Ζωής.
Μυήστε το παιδί στον κόσμο των κοινωνικών αξιών, που στις μέρες μας η ύπαρξή τους κρίνεται αναγκαία. Η αποταμίευση, το μοίρασμα, η αλληλοβοήθεια, η ενσυναίσθηση είναι μερικές από αυτές. Αυτό θα βοηθήσει το παιδί όχι μόνο για να ανταποκριθεί στην παρούσα περίοδο κρίσης αλλά και στην μελλοντική του πορεία.
8. Μάτια και αυτιά ανοιχτά.
Έχετε πάντα μάτια και αυτιά ανοιχτά. Οποιαδήποτε αλλαγή κι αν παρατηρήσετε στην συμπεριφορά του παιδιού, συζητήστε την μαζί του και προσπαθήστε να δώσετε λύση από κοινού. Αν τα συμπτώματα επιμένουν απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό.
9. Κλείστε την τηλεόραση.
Αποφύγετε τις πολλές ώρες μπροστά στην τηλεόραση, ιδιαίτερα όταν είναι παρόν το παιδί. Προτιμήστε να κάνετε κάτι μαζί π.χ. να παίξετε κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι. Η τηλεόραση ενημερώνει, ψυχαγωγεί αλλά με μέτρο. Η παρακολούθηση ατελείωτων εκπομπών για την οικονομική «καταστροφή» της χώρας, οι τηλεοπτικές «μάχες» δίχως τέλος, οι φωνές και οι ατέρμονοι μονόλογοι, θα σας ταράξουν ακόμη περισσότερο, γεμίζοντας σας με ανασφάλεια και άγχος.
Σε κάθε περίπτωση σκεφτείτε πως δεν είστε η μοναδικοί. Η κρίση θα περάσει κάποια στιγμή. Η οικογένεια σας όμως, πρέπει να είναι μέχρι τέλους σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά υγιής.
Γεωργιάδου Ειρήνη
Κοινωνικός Λειτουργός
