Δραματική αύξηση των αυτοκτονιών καταγράφουν οι επίσημες αρχές στη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια. Ευθύνεται γι' αυτό μόνον η κατά...
Δραματική αύξηση των αυτοκτονιών καταγράφουν οι επίσημες αρχές στη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια. Ευθύνεται γι' αυτό μόνον η κατάθλιψη ή οι τοκογλύφοι της φτώχειας;
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, τα ποσοστά αυτοκτονιών στην Ελλάδα το 2011 αυξήθηκαν κατά 45%, ενώ τους πρώτες μήνες του '12 έχουν αυξηθεί ακόμη περισσότερο με κάποιους ειδικούς να προσπαθήσουν να αναλύσουν το φαινόμενο και να δώσουν μία εξήγηση γιατί πια αυτοκτονεί ένας ή δύο άνθρωποι την ημέρα;
Μέχρι το 2011 οι περιοχές με τα υψηλότερα ποσοστά ήταν η Θεσσαλονίκη, η Θεσσαλία και το Βόρειο Αιγαίο. Πλέον στη λίστα έχουν προστεθεί και άλλες περιοχές, ανάμεσα τους και η Αθήνα.
Αυτό που εκτιμούν ειδικοί ψυχίατροι είναι πως για τις αυτοκτονίες δεν φταίει πάντα η κατάθλιψη. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά της ψυχιάτρου κ. Μπεκιάρη από την ΜΚΟ Κλίμακα η οποία αναφέρει πως πλέον για το ένα τέταρτο των αυτοκτονιών στην Ελλάδα, η αιτία είναι οικονομικής φύσεως. Η ίδια επιστήμονας έχει υποστηρίξει στο παρελθόν και επιμένει σε αυτό πως οι άνθρωποι που απευθύνονται στους ειδικούς δεν είναι κατ' ανάγκην «καταθλιπτικοί» ή ψυχωτικοί.
Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο ότι οι διωκτικές αρχές ερευνούν εκτενώς ορισμένες περιπτώσεις αυτοκτονιών για τις οποίες έχουν βάσιμα στοιχεία πως πίσω τους κρύβονται οργανωμένα κυκλώματα τοκογλύφων.
Τα συγκεκριμένα κυκλώματα από την αρχή της οικονομικής κρίσης και ειδικά όταν οι τράπεζες σταμάτησαν να δίνουν δάνεια, εμφανίζουν έναν δυναμικό κύκλο «εργασιών» με δυσβάσταχτους τόκους που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνούν το 10%.
Όπως υποστηρίζει σε μελέτη του με τίτλο: «Τοκογλυφία. Διαχρονική-εγκληματολογική προσέγγιση», ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης, Μαρίνος Σκανδάμης, ο μέσος όρος του παράνομου επιτοκίου ξεπερνά ετησίως το 100%.
Σε αυτούς απευθύνονται κυρίως μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που βλέπουν την επιχείρηση τους να βουλιάζει. Μοναδική σανίδα σωτηρίας, λοιπόν, ο άνθρωπος που θα τους υποσχεθεί να τους δανείσει «άμεσα» και «αβασάνιστα». Στο τέλος της ιστορίας, όμως, κρύβεται ο εκβιασμός, οι απειλές κατά της ζωής και δυστυχώς ο θάνατος.
Ο Μ.Σκανδάμης περιγράφει για τα στάδια εκβιασμού: «Στο πρώτο στάδιο οι εισπράκτορες απομονώνουν το θύμα, επί του οποίου βιαιοπραγούν, ενώ του υπενθυμίζουν πόσο αμελές υπήρξε στις καταβολές του και το προτρέπουν να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητές του αμέσως. Οι σωματικές βλάβες κατευθύνονται κυρίως στα χέρια και τα πόδια (χρήση σιδερογροθιών, κατάγματα, πρόκληση τραυμάτων κ.τ.λ.), χωρίς όμως να αποφεύγονται και τα χτυπήματα στο πρόσωπο ή στην κοιλιακή χώρα».
Σύμφωνα με πηγές από την αστυνομία, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου ακόμη και στην περίπτωση θανάτου ή αυτοκτονίας του «θύματος» αυτών των κυκλωμάτων, οι αδίστακτοι συνεχίζουν το ανελέητο κυνηγητό και εναντίον της οικογένειας που μένει πίσω.
Δεν είναι εύκολο αυτές οι υποθέσεις να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη. Ισχύει «ομερτά» και ο φόβος σφαλίζει τα στόματα των πολλών. Τα πρωτοπαλίκαρα των τοκογλύφων είναι συνήθως μπράβοι.
Πλέον, κάθε επαρχιακή πόλη διαθέτει και τον ή τους ισχυρούς της τοκογλύφους! Πλέον, σε κάθε μεγάλη επαρχιακή πόλη γράφεται και μια ιστορία αυτοκτονίας.
Πάντως για να μην ξεχνάμε και την ιστορία μας. Ο υπ' αριθμόν ένα νόμος που πέρασε στις 18 Ιανουαρίου 1832 στη χώρα μας ήταν «περί του δανείου πέντε μιλλιουνίων γροσίων» και αφορούσε «εσωτερικό δανεισμό για τις ανάγκες του αγώνα και προβλέποντας τόκο 8% πληρωτέο στο τέλος εκάστου εξαμήνου»! Εκατόν ογδόντα χρόνια μετά και πάλι για τόκους και τοκογλυφία μιλάμε... δυστυχώς, όμως, πια «σκοτώνει» πολλούς!
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, τα ποσοστά αυτοκτονιών στην Ελλάδα το 2011 αυξήθηκαν κατά 45%, ενώ τους πρώτες μήνες του '12 έχουν αυξηθεί ακόμη περισσότερο με κάποιους ειδικούς να προσπαθήσουν να αναλύσουν το φαινόμενο και να δώσουν μία εξήγηση γιατί πια αυτοκτονεί ένας ή δύο άνθρωποι την ημέρα;
Μέχρι το 2011 οι περιοχές με τα υψηλότερα ποσοστά ήταν η Θεσσαλονίκη, η Θεσσαλία και το Βόρειο Αιγαίο. Πλέον στη λίστα έχουν προστεθεί και άλλες περιοχές, ανάμεσα τους και η Αθήνα.
Αυτό που εκτιμούν ειδικοί ψυχίατροι είναι πως για τις αυτοκτονίες δεν φταίει πάντα η κατάθλιψη. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά της ψυχιάτρου κ. Μπεκιάρη από την ΜΚΟ Κλίμακα η οποία αναφέρει πως πλέον για το ένα τέταρτο των αυτοκτονιών στην Ελλάδα, η αιτία είναι οικονομικής φύσεως. Η ίδια επιστήμονας έχει υποστηρίξει στο παρελθόν και επιμένει σε αυτό πως οι άνθρωποι που απευθύνονται στους ειδικούς δεν είναι κατ' ανάγκην «καταθλιπτικοί» ή ψυχωτικοί.
Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο ότι οι διωκτικές αρχές ερευνούν εκτενώς ορισμένες περιπτώσεις αυτοκτονιών για τις οποίες έχουν βάσιμα στοιχεία πως πίσω τους κρύβονται οργανωμένα κυκλώματα τοκογλύφων.
Τα συγκεκριμένα κυκλώματα από την αρχή της οικονομικής κρίσης και ειδικά όταν οι τράπεζες σταμάτησαν να δίνουν δάνεια, εμφανίζουν έναν δυναμικό κύκλο «εργασιών» με δυσβάσταχτους τόκους που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνούν το 10%.
Όπως υποστηρίζει σε μελέτη του με τίτλο: «Τοκογλυφία. Διαχρονική-εγκληματολογική προσέγγιση», ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης, Μαρίνος Σκανδάμης, ο μέσος όρος του παράνομου επιτοκίου ξεπερνά ετησίως το 100%.
Σε αυτούς απευθύνονται κυρίως μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που βλέπουν την επιχείρηση τους να βουλιάζει. Μοναδική σανίδα σωτηρίας, λοιπόν, ο άνθρωπος που θα τους υποσχεθεί να τους δανείσει «άμεσα» και «αβασάνιστα». Στο τέλος της ιστορίας, όμως, κρύβεται ο εκβιασμός, οι απειλές κατά της ζωής και δυστυχώς ο θάνατος.
Ο Μ.Σκανδάμης περιγράφει για τα στάδια εκβιασμού: «Στο πρώτο στάδιο οι εισπράκτορες απομονώνουν το θύμα, επί του οποίου βιαιοπραγούν, ενώ του υπενθυμίζουν πόσο αμελές υπήρξε στις καταβολές του και το προτρέπουν να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητές του αμέσως. Οι σωματικές βλάβες κατευθύνονται κυρίως στα χέρια και τα πόδια (χρήση σιδερογροθιών, κατάγματα, πρόκληση τραυμάτων κ.τ.λ.), χωρίς όμως να αποφεύγονται και τα χτυπήματα στο πρόσωπο ή στην κοιλιακή χώρα».
Σύμφωνα με πηγές από την αστυνομία, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου ακόμη και στην περίπτωση θανάτου ή αυτοκτονίας του «θύματος» αυτών των κυκλωμάτων, οι αδίστακτοι συνεχίζουν το ανελέητο κυνηγητό και εναντίον της οικογένειας που μένει πίσω.
Δεν είναι εύκολο αυτές οι υποθέσεις να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη. Ισχύει «ομερτά» και ο φόβος σφαλίζει τα στόματα των πολλών. Τα πρωτοπαλίκαρα των τοκογλύφων είναι συνήθως μπράβοι.
Πλέον, κάθε επαρχιακή πόλη διαθέτει και τον ή τους ισχυρούς της τοκογλύφους! Πλέον, σε κάθε μεγάλη επαρχιακή πόλη γράφεται και μια ιστορία αυτοκτονίας.
Πάντως για να μην ξεχνάμε και την ιστορία μας. Ο υπ' αριθμόν ένα νόμος που πέρασε στις 18 Ιανουαρίου 1832 στη χώρα μας ήταν «περί του δανείου πέντε μιλλιουνίων γροσίων» και αφορούσε «εσωτερικό δανεισμό για τις ανάγκες του αγώνα και προβλέποντας τόκο 8% πληρωτέο στο τέλος εκάστου εξαμήνου»! Εκατόν ογδόντα χρόνια μετά και πάλι για τόκους και τοκογλυφία μιλάμε... δυστυχώς, όμως, πια «σκοτώνει» πολλούς!
