Άνοιξε και πάλι το σκονισμένο χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας του τόπου μας με τις απανταχού μουμιοποιημένες πολιτικές φιγούρες , που ...
Άνοιξε και πάλι το σκονισμένο χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας του τόπου μας με τις απανταχού μουμιοποιημένες πολιτικές φιγούρες, που καρτερούσαν νωχελικά στο πολιτικό τους φέρετρο την ανάληψή τους εις τους ουρανούς, να διεκδικούν μια θέση στο πολιτικό σκηνικό του αύριο. Ξεχασμένες ηγετικές προσωπικότητες, πολιτικοί που αναζητούσαν στο ευρετήριο των δικαιολογιών επιχειρήματα για την πολιτική τους ανεπάρκεια, αποδέκτες υβριστικών μηνυμάτων και κάθε πολιτικής καρυδιάς ανθός στέκονται πλέον στην πρώτη γραμμή της μάχης για την ανάδειξη νέων λαϊκών αντιπροσώπων, έτοιμων να υποστούν το μαρτύριο του υψηλόμισθου.
Και μπορεί πριν από μερικούς μήνες να κοσμούσαν τις στήλες των αγγελιών ανακοινώσεις αναζήτησης εθελοντών να ενσαρκώσουν τον ρόλο του “επίσημου” στις κοσμικές εκδηλώσεις και σε κάθε είδους συνάθροιση, σήμερα, και ενώ βρισκόμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο, “έσκασαν μύτη” οι “επίσημοι” παίρνοντας τη θέση που, όπως θεωρούν οι ίδιοι, τους αναλογεί. Στην πρώτη γραμμή!
Δειλά, δειλά, όπως τα σαλιγκάρια μετά την καταιγίδα, ανιχνεύουν το πεδίο, επιλέγουν τον χώρο κίνησης τους, ελπίζοντας πως θα τερματίσουν αλάβωτοι, ή σχεδόν αλάβωτοι τον πολιτικό αγώνα δρόμου και βγαίνουν στο κυνήγι της ψήφου. Επιχείρημά τους; Η σωτηρία της χώρας….
Ενστερνιζόμενοι το κλίμα καταστροφολογίας, που το υπάρχον πολιτικό σκηνικό δημιούργησε, ζητούν τη ψήφο του ελληνικού λαού, το μέλλον του οποίου αιωρείται στο χείλος του γκρεμού. Όσοι κατείχαν στο παρελθόν θέσεις στο πολιτικό προσκήνιο αυτοπαρουσιάζονται σήμερα σαν εξαπατημένοι σύζυγοι, που κάτι είχαν υποψιαστεί αλλά δεν ήταν σίγουροι. Όσοι πάλι έτρεχαν χωρίς να καταφέρουν ποτέ να τερματίσουν ζητούν την ευκαιρία να αποδείξουν πως οι ίδιοι δεν θα έκαναν τα λάθη των άλλων…
Αποτέλεσμα; Τα γρανάζια των πολιτικών τους μηχανών φαίνεται πως έχουν πάρει φωτιά προσπαθώντας όλοι, από τη δική του μεριά ο καθένας, να πείσουν για την αλήθεια των λόγων τους, τις καλές τους προθέσεις και φυσικά το φρέσκο των πολιτικών τους αντιλήψεων. Φορούν το γρατζουνισμένο πέπλο της πολιτικής τους ιδεολογίας, μπαλώνοντάς το με δήθεν λύσεις σωτηρίας, προσδοκώντας φυσικά μια θέση στα έδρανα της πολυπόθητης Βουλής.
Στο ίδιο έργο θεατές, οι ψηφοφόροι, καλούνται να αποκρυσταλλώσουν άποψη, να σχηματοποιήσουν γνώμη και να αναζητήσουν μέσα στο ομιχλώδες και θολό πολιτικό σκηνικό την πιο “συμφέρουσα” επιλογή. Άλλωστε, αντιπαραβάλλοντας τα λάθη του παρελθόντος στο σήμερα φαντάζει τόσο σύγχρονος ο στίχος του Νίκου Γκάτσου «...καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ...»!
Γιώργος Μαυρίδης
giorgosmavridis@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια